Dood

Een collega is overleden. Vandaag is het afscheid. De school is dicht.
Maar gisteren niet natuurlijk en vorige week ook niet.
In de aula is een soort gedenkplekje gemaakt met een foto, bloemen, een kaarsje. Er ligt een boekje, waarin ieder die dat wil iets op kan schrijven, een herinnering, een tekst, wat je maar te binnen schiet. Dat boekje is natuurlijk voor A. de vrouw van de overledene, die wij ook allemaal goed kennen.
In de gang is een  gedenkplekje voor kinderen gemaakt. Ook met een kaarsje en een foto en ook met zo'n boekje.
Kinderen mogen daar ook iets in opschrijven. Als ze willen natuurlijk. Bijna alle kinderen die ik gisteren zag in mijn kleine hokje waar we lezen en rekenen begonnen er over. Of ik al wist dat ze morgen vrij zijn en waarom. En dan praatten we er eventjes over.
Maar wat ze schrijven in dat boekje ontroert me en ik moest er ook regelmatig om lachen. Een kleine bloemlezing:

* Gekondilirt mefrouw, sterkte en een gezont leven
* Ik hoop dat je op een betere plek bent
* Je was altijd erg goed in dingen maken
* U had een goed hard, meester
* Heel jammer dat u kanker had
* Rot voor je
* Heel jammer dat u gestorven bent
* Hopelijk heb je rust
* We wensen u sucses in een volgend leven
* Het is triest en het is stom

In die laatste uitspraak kan ik me helemaal vinden!