Ken je die mop...?

 

Ken je die mop van die mensen die naar Sneek gingen om de Sneeker fontein te zien? Nee? Nou die mensen waren wel in Sneek, maar er was geen fontein te bekennen. 

Die was in reparatie. 

De prachtige waterpoort was er natuurlijk wel en die maakte veel goed. Verder moet ik zeggen dat ik Sneek de minst mooie van de elf steden vond. Maar ja er is natuurlijk altijd wel wat te zien. Zo waren er aan het begin van onze wandeling prachtige huizen te bewonderen. Huizen uit het begin van de vorige eeuw en niet eentje, maar echt een heleboel. De meeste prachtig onderhouden. En met torentjes en serres enzo. En balkons!

Enfin, we bekeken Sneek natuurlijk wel, maar gingen toch vrij snel verder richting Sloten. En daar werden we niet teleurgesteld. Een superleuke fontein vond ik. 

'Kievit'  heet deze fontein. De ontwerpers van het beeld zijn Lucy en Jorge Orta (Engeland, Argentinië).

Je ziet een meisje met een kievit in haar handen. Ze staat op de schouders van een jongen en hij staat op een stapel emmers en jerrycans en teilen.

Het water stroomt er zachtjes doorheen 

'Dit wijst erop dat onze samenleving overvloedig beschikt over iets wat elders in de wereld helemaal niet vanzelfsprekend is: water- de bron van al het leven'. 

De kievit is een vogel die in Friesland wordt bedreigd. 

Ik vond de fontein erg mooi. En het stadje Sloten ook. Het was een genoegen om daar rond te wandelen!

Nog twee fonteinen te gaan. 

Traag

Het schiet maar niet op met 'mijn' veld. Er wordt gesproeid, er is meer zon, maar het blijft echt nog kaal daar.  Een paar miezerige tulpjes en dat is het voorlopig. Maar wacht-es even: 

Daar achter is nog een veld. Een knalrood veld. 

'Oké, het is niet mijn veld, maar misschien moet ik toch maar eens even gaan kijken daar. 

Met de fiets, want het lijkt wel dicht bij, maar dat is het niet'. 

Yes, ik kon  dichtbij komen, kijk maar:

Ik ben nog verder gaan fietsen en zag een prachtig roze veld. En heel ver weg een paars/oranje veld. Dat laatste vind ik geloof ik nog het allermooist, maar ik kon er niet bij. 

Een andere dag maar  es kijken of ik daar wat aan kan doen. Vragen staat vrij nietwaar? 

 

Fries

We hebben jarenlang Friese buren gehad. 

Die spraken geen Fries tegen ons, dat zouden we niet hebben verstaan, maar het was een bepaalde toon die ik leerde. 

Ook van twee Friese collega's op school. 

Je hoort het meteen. 

Ik vind het in elk geval erg leuk klinken, maar snappen...?

Tijdens onze Elfsteden-fonteinentochten hebben we niet zo veel  mensen gezien, laat staan gesproken, maar af en toe hoorden we wel eens wat natuurlijk. 

We zágen ook wel eens wat. 

Dit bord bijvoorbeeld. 

Daar kon ik niet veel van maken. Donget en ponget?

Ik zag pas later dat de vertaling er gewoon  bij stond:

'Wie niet bemest, krijgt ook geen opbrengst'.

En dan waren daar nog al die naambordjes met namen en  heel veel van die namen eindigen op ma of stra. 

Dat wist ik natuurlijk wel, maar het viel me nu weer extra op

Zo leuk om te zien. 

En het laatste bord was niet vertaald. Dat snapte ik dan ook niet meteen. En ik wilde niet te lang nadenken, dus vroeg ik het aan een vriendelijke mevrouw. 

Ze keek me aan en moest lachen. 

'Het betekent zoveel als: niet zeuren voor de koffie',  zei ze, 'gelukkig heb ik al koffie gedronken!'

Kruiswegstatie

Toen we een aantal jaren geleden in Israël waren, liepen we in Jeruzalem de kruiswegstatie. Tot op dat moment had ik die term nog nooit gehoord. Maar het is dus een weg die je aflegt en dan zie je in veertien  beelden of schilderijen de lijdensweg en zo beleef je momenten uit het lijdensverhaal van Jezus. Je kunt die weg volgen en stilstaan bij de gebeurtenissen. 

In Jeruzalem liepen we die weg in het echt. Via Dolorosa. Ik was best onder de indruk van die tocht. 

En dat was ik weer in Dokkum. Want daar is ook een prachtige kruiswegstatie, vlak bij de kapel. Het was in een klein park en het was er heel stil, er was verder niemand. Je loopt ze allemaal achter elkaar af. Al die momenten uit het lijden van Jezus.

Dit was de eerste: de veroordeling. Of deze:

De vierde statie: Jezus met zijn moeder Maria. 

En dat gaat dan door, tot en met de kruisiging en de graflegging:

De maker van deze kunst is Jacques Maris; het idee kwam van zijn vriend de verzetsheld  Titus Brandsma en werd na diens dood in 1949 gerealiseerd. Van Maris had ik nog nooit gehoord. Van Brandsma wel, hij was een priester en een verzetsheld.

Monday mural

 Telmo Miel ( Telmo Pieper and Miel Krutzmann)  created 

this huge mural in the harbour for the StreetArt Festival in Harlingen in 2018.

We went up north to Harlingen for another reason and it was a big surprise to find this.

Harlingen is an old city, small, about 15.000 inhabitants, but... a city: it was granted city rights as early as 1234. This means that this city is older than Amsterdam. Interesting place.

Following in the footsteps of other cities, Harlingen started restoring old wall advertisements around 1999 and there are a lot of them now.

Also murals, right?

Linking to Sami's Colourful World

De zevende fontein

 

Nou, na al dat gezeur over Bonifatius en zo,  is hier de zevende fontein. In Dokkum. 

De zevende stad van de elf steden. Het ontwerp is van Birthe Leemeijer. En zij komt uit Nederland. 

De naam van de fontein? IJsfontein.

Ik citeer het verklarende bord: 

De IJsfontein is een speelbal van de elementen en geen dag hetzelfde.

IJs tekent patronen op de koperen huis van de sculptuur. De mate waarin de fontein ijslagen vormt of niet, is afhankelijk van de zon, luchtvochtigheid, temperatuur, wind en neerslag. Energie voor de IJsfontein wordt opgewekt door zonnepanelen. 

Rondom staan bomen die rood kleuren in het najaar. Ze verwijzen naar Bonifatius en zijn volgelingen die in Dokkum zijn vermoord.

Voor optimale schaduwwerking is bij de sculptuur gebruik gemaakt van de wetmatige rangschikking van bladeren rond een middelpunt. Het resultaat van meer dan 100 miljoen jaar evolutie in de plantenwereld. 

Ik vond deze weer echt geweldig. En er was ijs hoor, terwijl het niet vroor!

Een Friese mevrouw, vertelde dat als het warmer wordt, er een soort nevel ontstaat. 'Erg mooi', zei ze. En dat kon ik geloven.

Nog vier steden en vier fonteinen te gaan...

Bonifatius

 

Kijk, daar is-ie hoor: Bonifatius. In Dokkum. 

Wat ik zei, je kunt er niet omheen. Ja letterlijk, dat wel, zoals je ziet.

Bonifatius kwam uit Engeland en wilde de wereld bekeren tot het christelijke geloof. Dat deed hij,  rondtrekkend door Europa, dan ook. 

Maar bij Dokkum ging het mis. Hij werd vermoord en of de moordenaars nou struikrovers waren of weerbarstige Friezen, dat is niet helemaal duidelijk. 

Bonifatius probeerde zich nog te beschermen met de bijbel boven zijn hoofd, maar dat heeft niet geholpen. 

Hoe dan ook, in Dokkum weten ze Bonifatius wel in te zetten . 

Er is Bonifatiusbier, er is een Bonifatiuskapel, er zijn Bonifatiusdagen, een Bonifatiuswandeltocht. Er is een Bonifatiuskerk. Een Bonifatiusmuseum en ze hebben een stedenband met Fulda, de plek waar Bonifatius is begraven. 

Helaas heb ik ook iets gemist. Namelijk dat de bron bij het beeld een geneeskrachtige werking heeft. Als ik dat had geweten, had ik mijn kleine teen even in dat water gehouden. Koud of niet koud. Ik stootte die teen een maand geleden en het is nog steeds pijnlijk.

We hebben wel genoten van Dokkum, het lijkt me echt een gezellige stad, in het normale leven. 

En nu de fontein nog...

Geschiedenis

 

754 - Bonifatius bij Dokkum vermoord.  

Vroeger op de lagere school moesten we jaartallen leren. We hadden zelfs een apart jaartallenboek. 

En dus zijn er een heleboel jaartallen die ik me al een jaar of zestig herinner. 

Nou had ik mazzel, want ik kon goed iets uit mijn hoofd leren en ook al snapte ik het niet of wist ik er helemaal niks van, ik kon het reproduceren. 

Begrip kwam in veel gevallen later. 

Maar het moet voor veel kinderen een ramp geweest zijn. 

Het geschiedenisonderwijs in mijn jeugd behandelde wel een doorlopende lijn,  vanaf de Friezen, Franken en Saksen enzo, tot en met de tweede Wereldoorlog. 

Dat is veel, veel te veel, vond men later en toen moest alles veranderen, precies zo'n beetje toen ik zelf juf werd.  

Van die doorlopende lijn was geen sprake meer en jaartallen leren, dat werd helemaal afgeschaft. Er moest in thema's worden gewerkt. 

En als je dan bijvoorbeeld het thema oorlog had, werd er heel wat geleerd over verschillende oorlogen. 

Ik snapte dat heus wel hoor en het was ook leuk werken met zo'n thema. Maar een totaalbeeld ontbrak vrees ik, voor heel veel kinderen.  

Ook topografie werd voor een deel afgeschaft, je kon toch immers alles opzoeken. Daar zat natuurlijk wel wat in. Toch heb ik het altijd fijn gevonden dat ik weet waar Rodeschool ligt. Of Zwartsluis. En ik ben ook blij met die jaartallen. Ik kan gebeurtenissen in de tijd plaatsen en dat is handig. 

En waarom dit verhaal? 

Nou, we bezochten onze zevende stad van de elf Friese steden:  Dokkum. 

En het eerste waar ik aan denk bij Dokkum, dat is het zinnetje hierboven: 754 - Bonifatius bij Dokkum vermoord. 

Kijk, ik had natuurlijk Dokkum ook kunnen linken aan Sonnema, van de Berenburg. 

Het was een tijd bon ton om Berenburg te drinken. Ik had er zelfs heel kleine bekertjes voor. Maar ik vond het niet echt lekker, al verwarmde het wel goed op koude dagen. 

Ook had ik Dokkum kunnen linken aan de Elfstedentocht. Het keerpunt van de tocht is  in Dokkum.

Maar dat deed ik niet, ik linkte Dokkum aan Bonifatius. En die is in het stadje echt niet te missen!

(Wordt vervolgd)

Kastjes en zakken

 

Lopend in Amsterdam zie je veel van dit soort kastjes. Ik weet eigenlijk niet precies waar ze toe dienen. Mij valt op dat ze allemaal beschilderd, beplakt of beklad zijn. En als je er eenmaal op let, zie je ze een hele wandeling lang.

Earth is not our Bin Bag... dat is wel een goeie.  

De aarde niet en Amsterdam ook niet, al zijn er toch nog steeds types die daar geheel anders over denken. Deze zak was gewoon veel te vroeg buiten gezet. Nl. zondagmorgen, acht uur, toen waren wij daar.

Maar er waren nog andere kastjes. Kastjes die ik beslist leuker vind. Met boeken natuurlijk!

Gezichtjes

 

   Een gezichtje uit Duitsland. Van Iris. Aus Braunschweig.'Here´s the first face I found, I´ll keep my eyes open. Looks rather not so happy, but what bin would be happy with the job?'

Deze zag ik zelf, op zondagmorgen in Amsterdam

Els stuurde deze, op eerste Paasdag. 'Net de paashaas', schreef ze. 

En ook onze dochter deed een duit in het zakje. Een huisje op Terschelling. Daar zou je toch zo in willen logeren hè. Een stralend gezichtje.

Nog eentje van mij:

En de laatste kwam van Ferrara. 'We hebben weer eens een wijntje zonder schroefdop en kijk wat ik zag toen ik de capsule verwijderde', schrijft ze.

Dat was het weer voor deze keer. Blijf speuren, mensen en inzenden natuurlijk: bettievdgriend@hotmail.com

Zwanen

 

Voor Pasen stond er een speurtocht in Het Parool. Wandelen in Amsterdam en tegelijkertijd zoeken naar zwanen. Dat leek ons een leuke en originele wandeling, maar geen haar op ons hoofd die er aan dacht om dat met Pasen te doen. Te druk. En achteraf ook te koud. 

Dus we deden het afgelopen zondag, heel stil in Amsterdam en heerlijk weer. En zo begon het: 

De route begint op de Nieuwmarkt. Wandel naar de Kloveniersburgwal (even zijde) en sla rechtsaf de Bethaniënstraat in. Speur de gevels af naar de eerste twee zwanen. 

Zo waren er tien punten waar je zwanen kon spotten en na zo'n tweeëneenhalf  uur waren we weer terug bij het begin.

Het leuke is natuurlijk dat je echt niet alleen naar zwanen zoekt, maar zo gericht wandelend zie je toch weer van alles en nog wat. Het waren voor ons bijna allemaal plekken waar we wel eens eerder hadden gelopen, maar dan misschien komend van de andere kant en met een andere doelstelling. In ieder geval had ik al die zwanen nooit gezien. 

Zij van Het Parool vonden dit 'misschien wel de mooiste zwaan van de stad'.  Aan het Singel.  En inderdaad, een mooie is het zeker. Een zwaan én een landschapje met een zwaan. 

Monday morning

It is starting to become a good habit: on sunday mornings, we walk in Amsterdam. Early sunday mornings, starting at half past eight or nine. It's very quiet at that time. And then as it gradually gets busier on the street, we go home  and had a wonderful morning.

There is so much to see in Amsterdam  and there are paintings all around. This one made me smile: enticing Japanese to eat fries (on a snack stand). By the way, there are no tourists, no Japanese, no Chinese and I don't know if the stall is open either

Or this one, right next to it:

Linking to Sami's Colourful World

Tulpen

Ha, een paar trouwe lezers informeerden hoe het zit met de tulpen dit jaar. Dat vond ik erg leuk. 

Dus...

Vorig jaar waren er prachtige tulpenvelden op de wandeling die we het vaakst maakten. Dit jaar was ik erg blij dat er een tulpenveld kwam. Eentje slechts, langs het Klompenmakerspad,  maar wel een groot veld. 

Echter: er is nog niet veel te zien. Dit was afgelopen week, woensdag of dinsdag. De dagen gaan zo snel dat ik het niet meer weet. 

Ik kan er niet dichterbij komen, er zit een te brede sloot tussen. 

Met het fototoestel dichterbij halen kan wel natuurlijk, maar dat levert ook nog niet veel op. 

De boer was misschien ook wel aan het twijfelen, want het lijkt wel erg lang te duren. In de wijdere omgeving heb ik ook al velden in bloei gezien, maar hier dus nog niet.

Vorige week zaterdag maakten we de lange wandeling, die van een kilometer of 16. Daar waren meerdere velden, zelfs een stukje met van die mooie bochten!

Maar ook daar was nog geen kleur bekend. Afwachten dus maar en gewoon geduld hebben. Gelukkig ben ik daar erg goed in, hahaha.