Holocaust Museum

We bezochten het onlangs geopende Holocaust Museum. 

Gevestigd in Amsterdam op de plaats van de voormalige Hervormde Kweekschool. 

De plek ernaast is de Creche. Vanuit de Hollandsche Schouwburg aan de overkant,  werden Joodse kinderen hier naar toe gesmokkeld en konden dan  verder naar onderduikadressen.

De plek is al bijzonder. In de gang van het museum zie je de tram langsrijden. Dat was toen ook al zo. Door die tram toen, konden bewakers de ingang van de Crèche niet zien. 

Maar daar wil ik het niet over hebben. Het museum is prachtig opgezet. Met aandacht en vooral heel veel persoonlijke verhalen. 

Als je alles zou willen zien, kost het je dagen denk ik. Het is veel. 

Voor mij eigenlijk te veel. Ik lees, zie of luister of kijk en op een gegeven moment houdt het op. 

Dan kijk ik nog wel maar het dringt niet door. Het is te veel, te erg. 

Twee verhalen haal ik er uit: 

Dit werk is geschilderd door Sieg Maandag. Na de oorlog. 

In die oorlog, in 1944,  werden hij en zijn zusje gedeporteerd naar Bergen Belsen. Ze waren daar alleen. Vijf en zes jaar oud.  

Sieg overleefde en werd zelfs na de oorlog met zijn moeder herenigd. Maar hij was voor altijd beschadigd. Zijn zelfportretten tonen altijd twee gezichten, waarvan een afgewend. 

Het tweede verhaal is dat van de familie Mendes da Costa. Jacques, Elisa en hun dochtertje Esther. De ouders waren niet meer zo jong, ze hadden heel lang op Esther moeten wachten. 

Zij besloten samen, als gezin, uit het leven te stappen. Esther was zes en  stierf. De ouders werden bijgebracht. De vader stierf alsnog twee jaar later. Moeder overleefde. 

Daarbij zie je dan een foto van Esther en haar armbandje. Op de groei gekocht, met een extra schakeltje. 

Het is te veel. 

Montelbaanstoren

 

We kwamen (in Amsterdam) van een andere kant dan anders aangelopen en zagen deze toren. Ik kon ineens met geen mogelijkheid meer de naam  bedenken. Dus liep ik even terug om te zien of er een bordje bij stond. Kon ik niet vinden.

Gelukkig zag ik er tegenover een 'pop-up window' en in die 'window' een aantal tekeningen die me nogal aanspraken. O.a. tekeningen van deze toren. 

En buiten een bakje met visitekaartjes waarvan je er eentje mee mocht nemen. 

Wat ik deed natuurlijk, zo'n mooi kaartje. Ik zou er bijna een lijstje om doen. Misschien doe ik dat wel. 

Het kaartje was  helder wit, maar dat komt niet over op mijn op mijn witte blog, dus ik heb het even ergens op gelegd. 

Een mooi plaatje. 

Maar goed, ik liep dus even naar binnen om te informeren naar de naam van de toren. 

En ik maakte kennis met Marlies, de vrouw van de winkel en de maakster van het kaartje en van nog veel meer moois. 

Zij wist het natuurlijk, het is de Montelbaanstoren. 

Toen wist ik het ook weer. 

Het is een toren van de bouwmeester/ architect Hendrick de Keyser (1565-1621). Dwz. het bovenste gedeelte, de opbouw,  is van Hendrick. 

Hendrick de Keyser is degene die zijn naam heeft gegeven, nou ja wiens naam gebruikt wordt, door Hendrick de Keyser Monumenten. 

En dat is de club met de historische huizen, oa het huis waar ik vrijwilliger ben. 

Gewoon omdat ik het interessant vind,  probeer ik alle bouwwerken van Hendrick de Keyser een keer te zien. En er een foto van te maken. 

De foto hierboven is er een van. 

En hier zie je Marlies, de tekenares van dat mooie kaartje en van nog veel meer. 

Ik had graag nog wat langer willen kijken naar haar werk en met haar willen praten, maar we hadden een tijdslot voor het Holocaustmuseum. Dus dat kon helemaal niet. 

Wel ben ik vast van plan om nog een keer terug te gaan en nog veel meer te zien. 

Ik was echter nog niet klaar met de Montelbaanstoren. 

Want een paar dagen later had ik mijn eerste dag in ons museum. Op de tentoonstelling van de etsen van Rembrandt. In het Westfries Museum in Hoorn. 

Twee keer tijdens die dienst vroegen bezoekers me waar het 'Gezicht op Amsterdam',  hing. 

Ik zocht het voor ze op en ging zelf ook even beter kijken. 

En kijk, daar was-ie weer: De Montelbaanstoren. Gezien en geëtst door Rembrandt,  in 1641!

Ps: Geen adres van Rembrandt of Hendrick, wel van Marlies: To Sparkle

Onze tuin

 De volkstuin, die gaat niet echt heel goed dit jaar. Te nat, te koud en heel veel werk.

Onze eigen tuin, achter ons huis , is wél heel fijn op dit moment. Met de stokrozen in volle bloei en alles en alles. Deze foto is aan het begin van de avond gemaakt. 

De volgende foto is van 's morgens, aan het ontbijt:

En dat is een soort wonder vind ik. Want iedere ochtend hebben wij allebei zo'n schoteltje frambozen aan het ontbijt. En dat al wekenlang hè. Echt weken lang, elke dag!!!

Dat frambozenplantje nam mijn man jaren geleden mee uit... de Gamma

Respect voor allen, bang voor niemand

 Verspreid over Sicilië zag ik  veel werk van Demetriodigrado

'Jouw keuzes maken het verschil', zoiets zal hier staan. En dat is zo mensen, van die keuzes. Dat is zo! 

Ik vond het mooi gedaan, collage-achtig en ik hou van collages. Nog eentje:

'Respect voor allen, bang voor niemand', staat hier. 

En de laatste, omdat ik haar zo'n schatje vind: 

Als ik het goed heb gedaan, de Italiaanse vertalingen zijn niet steeds even duidelijk, als ik het goed heb gedaan  staat hier 'Ondeugden en Grillen'. 

Linking to Sami's Colourful World