Culemborg Tabak

Regelmatig komen wij in Culemborg. Dat is dan op een dag dat wij onze (schoon)zus bezoeken die daar in de buurt woont in een verpleeghuis. Zij kan niet heel lang bezoek hebben. Voor ons is het best ver rijden en dus is het fijn om op zo'n dag iets opbeurends te doen. 

Culemborg is een leuke, oude stad. 

Toen wij daar laatst een beetje aan het rondslenteren waren, zagen we deze muurschildering. Huh? Hoezo een tabaksplant op de muur daar? 

Mijn hersens werkten nog niet helemaal en toen ik eens informeerde bij iemand die daar ook liep te wandelen en er uit zag als een autochtoon, wist die het niet,  al kwam hij er iedere dag langs. 

Gelukkig ging er toen  ineens  een klein lampje aan in mijn hoofd en bedacht ik dat we het net met onze vriendin Marion hadden gehad over een familielid van haar: een sigarenmaker in Culemborg. (Waarschijnlijk omdat we hadden verteld dat we naar Culemborg zouden gaan.) 

Een sigarenmaker, natuurlijk,  dat zou het zijn. 

Thuis gekomen gegoogled en ja hoor: die schildering verwijst naar de tabaksgeschiedenis van Culemborg. 

Daar waren een eeuw geleden verschillende grotere en kleinere sigarenmakers. Zestig tot zeventig en een flink deel van de bevolking werkte in die bedrijven

Die sigarenmaker met dezelfde achternaam als onze vriendin Marion, is er net een jaar geleden mee gestopt en daarmee kwam een einde aan een lange geschiedenis (vanaf 1919) van deze sigarenmakers in Culemborg. 

En voor ik het vergeet, de maakster van de schildering is Naomi King

Linking to Sami's Colourful World

Gezichtjes, gezien, gefotografeerd en opgestuurd door Ferrara

Ferrara stuurde een heleboel gezichtjes tegelijkertijd. Zoveel dat ze niet in een mailtje pasten. Dit is de eerste: In het vakantiehuisje zag ze al snel het uitsteeksel waarop de deur in het slot viel:

Tijdens een wandeling stond een tracktor breed te grijnzen:

De vakantievoorpret was trouwens thuis al begonnen met het pakken van de koffer. 'Zo vaak gedaan', zegt Ferrara 'en nooit gezien'. Nu dus wel.  Het handvat:

En de ritssluitingen

En daar kwam al de volgende Ferrara -zending. 

'Boomschors zorgde, tijdens een wandeling, voor nieuwe bijdragen', schrijft ze. Kan wel zijn hoor, maar volgens mij was het toch echt Ferrara met  haar scherpe blik die er voor zorgde.

En dan daarna nog een distel. Die vind ik zo mogelijk nog mooier

De laatste twee. Dénk ik. Dit is de bovenkant van een lamp. Op Kreta:

'Om de wachttijd te doden voor we naar huis vlogen, bezochten we het aquarium in Iraklion. Dit smoeltje kwam voorbij drijven. Het was heerlijk koel binnen' :

Hartelijk bedankt, Ferrara. Ze zijn weer super. Voor alle duidelijkheid, iedereen kan meedoen hè, dus blijf speuren, mensen. En insturen: bettievdgriend@hotmail.com

Ineens verschijnt zo iets

Het verschijnt en na een tijdje is het verdwenen. En tot die tijd kan het tot nadenken stemmen of niet, het kan ergernis opwekken of niet, het kan grappig zijn of niet...

Deze hierboven zag ik bij een ministerie in Den Haag, ben vergeten welk ministerie, maar ik dacht dat het  wel een juist uitgangspunt is. 

De laatst drie, dat zijn  reclames voor taxi's. En Els had ook een mooie, klik 

Bewondering voor degene die zoiets bedenkt!!! 

Ik ben nu de hele tijd aan het kijken, of ik zelf zoiets met die plaatsnamen kan verzinnen. Erg leuk vind ik!

Kleur

Kleur is deze keer het thema voor de bloghop die Elizabeth heeft bedacht. 

Ik hoefde er echt niet lang over na te denken. Mijn lievelingskleur is zonder enige twijfel groen. Het is de kleur die het meest voorkomt in mijn huis, mede door de vele planten. Daarna komt rood en dan... Eigenlijk komt het er op neer dat ik van veel kleuren houd. Van kleurrijk ook.  

Verder maak ik altijd heel veel foto's, 't is een hobby zal ik maar zeggen.

En dus laat ik vandaag wat kleurrijke foto's zien. Het was moeilijk kiezen. Aan mijn eigen limiet van zeven foto's per blogje wil ik ook vandaag voldoen. Dus:

Nummer een: Dit vond ik erg grappig, mede doordat het totaal onverwacht was. In Sri Lanka!

Nummer twee: Zomaar ergens in een park.

Nummer drie: Vanaf een terrasje in Amsterdam. Met uitzicht op een stoplicht.

Nummer vier: Mijn man kwam thuis met wat oogst. Superleuk natuurlijk en lekker!

Nummer vijf: In de haven van Terschelling.

Nummer zes: Deze had misschien wel op één gemoeten. 

Nummer zeven geeft gewoon aan wat ik jullie vandaag en iedere dag wens:

En dan ga ik straks lekker kijken wat de andere deelnemers hebben bedacht bij het thema: klik

Martin Lodewijk

Het kwam door haar dat ik keek naar die kant van de straat. In Dordrecht. Daar zat ze, op de stoep. 

Ik maakte een foto en toen zag ik vlak daarnaast de muur met een muurschildering. En die wekte mijn interesse, want ik ben altijd geïnteresseerd in murals. 

De naam van de maker viel me meteen op: Martin Lodewijk. De achternaam van mijn moeder was Lodewijk en die naam hoor je niet zo heel vaak.

Dit is de zijkant van de stripwinkel om de hoek. Ik hou helemaal niet zo van strips. 

Die in de krant lees ik soms en Asterix, ja van Asterix hield ik wel. En ik heb een paar Suske en Wiskes gelezen en vroeger de Donald Duck,  maar daar bleef het bij. 

Toch ging ik naar binnen in die winkel en informeerde naar Martin Lodewijk.

Op afkeurende toon zei de eigenaar:  'Maar Mevrouw, kent u die niet? Dat is een van onze bekendste Nederlandse striptekenaars. Hij is van Agent 327. Kijkt u maar,  hier ligt er een' :

Ik keek en herkende de stijl van de schildering op de muur. Zulke dingen vind ik leuk. 

We waren daar vanwege de boekenmarkt en omdat ik een paar echte koopjes had, vond ik dat ik me beste een keer een Martin Lodewijk kon permitteren. Dat werd de tweede die je hierboven ziet. 

We eindigden de dag met poffertjes en wat je daar in de maak ziet, was allemaal voor ons

Het boek las ik in de trein terug. Dat wil zeggen er staan twee verhalen in en ik las er een. 

Toen had ik het wel weer gehad en wist weer precies waarom ik normaal geen strips lees: ik word er moe van. 

En toch vond ik de strip leuk en dat kwam omdat-ie voor een deel in London speelde. Grappige tekeningen en best een grappig verhaal. 

'Hoe kun je het allemaal verzinnen', dacht ik, 'en dan ook nog tekenen'. 

Alleen al om die reden denk ik niet dat Martin Lodewijk familie kan zijn. Maar dat moet ik nog eens uitzoeken, ooit!

Over school-idyllen, maar geen idylle

School-idyllen. Geschreven door Top Naeff.  Een heel oud meisjesboek. Waarschijnlijk het allereerste meisjeboek.

Het verscheen voor het eerst in 1900; zo'n vijfenzestig jaar later las ik het voor het eerst. Maar zeker niet voor het laatst.  

En ik huilde dikke tranen over het treurige en oneerlijke einde. 

Jet van Marle is de hoofdpersoon. Zij heeft geen ouders meer en ze woont in bij een strenge oom en tante. Haar enige broer woont niet in Nederland

Ze gaat naar school natuurlijk en ze heeft vriendinnen. Een hele groep. Een hechte groep ook ondanks de verschillen. 

(Ik kan die vriendinnen zo oplepelen,  zonder even in het boek te kijken. Dat waren Maud, Jeanne, Noes en Lien) 

Ze houden met elkaar 'krans', een vriendinnenbijeenkomst. 

Ze halen kattenkwaad uit, zijn ondeugend (wordt dat woord nog gebruikt?), brutaal, haten hun juffen en eten taartjes. 

Jet is de vrolijkste van allemaal. Tot ze weer thuis is. Dan valt haar leven erg tegen met die kille oom en tante. 

Jet heeft een mooie stem en uiteindelijk mag ze op zangles. En ze mag zingen op een feestavond. 

Maar ja,  slecht gedrag, slechte cijfers: Jet blijft zitten. Ze krijgt straf en mag niet naar die feestavond.  Ook verdrietig: Maud gaat weg,  die moet naar kostschool. Allemaal erg naar en het ergste moet nog komen. 

Jet wordt ziek, ernstig ziek. Er moet gewaakt worden. 

De krans komt nog één keer bij elkaar, bij Jet.  

En dan, ik zit zelfs nu nog te slikken, dan overlijdt Jet. 

't Was juist op haar zeventiende verjaardag.

Enfin, je snapt dat toen ik zag dat er tijdens de boekenmarkt in de bibliotheek van Dordrecht,  een expositie was, gewijd aan School-idyllen, toen rénde ik er bijna op af. 

Het begon veelbelovend met dit portret, maar dat was het. 

Top Naeff (1878-1953) was een Dordtse en heeft veel geschreven. Ik las nog wel meer van haar werk, maar dat kon me nooit zo boeien als School-idyllen. 

Alle boeken van Top Naeff lagen er en van School-idyllen de verschillende drukken, zoals je hier boven ziet. 

Nou en dat was het. Oh ja en nog twee A4-tjes met een tijdlijn van het leven van de schrijfster. 

Zelden zo'n slechte expositie gezien. Nooit eigenlijk. Doe het dan niet, zou ik denken. 

Als ik deze aankondiging nou thuis had gezien, zou ik er naar toe gegaan zijn. Zonder twijfel en wat had ik er dan de pest in gehad. 

Nu maakte het niet uit. We waren er toch en er was genoeg leuks die dag. Maar die expositie...echt heel jammer. 

Naar de Boekenmarkt, Dordrecht

 

Toen we hier liepen, op weg vanaf het station naar de Boekenmarkt in Dordrecht, begon het net een klein beetje te regenen. 

De druppeltjes die je op de foto op de straat ziet, waren een voorbode van wat er de rest van de dag zou gaan gebeuren. 

Het werd nat... heel heel heel erg nat. 

Wij waren echter super tevreden over onszelf en dat kwam omdat we ons al tijden geleden hadden voorgenomen ons niet te laten weerhouden om iets te doen of ergens naar toe te gaan, vanwege een slechte weersvoorspelling. 

En iedere keer blijkt weer dat dát een verstandig besluit is geweest. 

Want zelfs nu konden we een deel van de markt zien, onder een paraplu en met een regenponcho. 

Het was moeilijk om foto's te maken met in een arm een paraplu en links een pijnlijke schouder, dus dat liet ik maar achterwege. 

Afgezien van deze dan, die aangeeft dat ik in Dordt ben en het altijd fijn vind daar te zijn. 

Daarna werd  het echt te erg met de regen, maar ja dan is daar natuurlijk altijd nog een prachtig museum. 

En later op de dag werd het wel weer beter en konden we nog een flink deel van de markt zien. 

Het was verreweg het ergste voor al die handelaren die toch gekomen waren.

Dit zijn mijn aanwinsten van de markt:

Twee Gouden Boekjes, waar ik erg blij mee ben, want mijn serie (de eerste 85 Gouden Boekjes) is nog steeds niet compleet. 

En tenslotte nog deze vier boeken, samen voor 2 euro. Dus 50 cent per stuk!!! Ik ben vooral heel erg blij met het boek van Jan Brokken. Dat boek luisterde ik, maar er wordt veel in verwezen naar schilderijen en die zie je natuurlijk niet als je luistert. Na het luisteren heb ik dat boek al een paar keer geleend uit de bieb om dingen op te kunnen zoeken. Nu heb ik het zelf!

Ps. Het kleine meisje van Meneer Linh is een van de mooiste boeken die ik ooit las. Eens kijken of ik dat nu nog steeds vind. 

Mural dieren

We gingen op zoek naar de mural van Maria Tesselschade in Alkmaar. Toen we er op afliepen, zagen we bij de ingangen van  de flats aan de rechterkant allerlei dierenschilderingen. Murals. En ja, dat was bijvangst. 

Als je er voor staat aan de linkerkant van de entree iets abstracts en rechts verschillende dierfiguren: 

Echt goed gedaan vond ik en in ieder geval heel origineel om op die plekken iets te maken.

Linking to Sami's Colourful World

Een vroege wandeling

Zo'n vroege wandeling, zoals we in de Coronatijd vaak deden, bijna dagelijks, wat is dat toch heerlijk. En wat is er veel te zien en wat ruikt  het lekker na een nachtje regen. Ik ging eigenlijk alleen omdat ik aan mijn tienduizend stappen wilde komen en er slecht weer dreigde later op de dag. Maar ik moet het gewoon vaker doen. Weer of geen weer. 

In het zeer nabij gelegen dorp Berkhout, zijn deze bakken geplaatst. Een stuk of zes. 

Van het voorjaar  waren ze gevuld met bloembollen. Ook heel mooi was dat. Maar nu dit, echt geweldig. 

Schitterend vind ik het. En... er staat nog heel veel moois te wachten

Ik vind het ook zo mooi dat ze dat doen, ik weet niet precies wie, maar het staat er gewoon.  Eigenlijk helemaal niet gewoon. 

En trouwens... ook de rest van de wandeling, was niet te versmaden:

Nomen

 Ds. W. Zondag, geboren in Kerkwijk. Ja dan zit er niks anders op, je wordt dominee! 

Mijn kinderen hebben alle drie veel gevoel voor humor. Ik moet vaak heel erg om ze lachen. Deze A. Postel stond op de app. Gezien door onze jongste zoon Dirk. 

Deze werd me gestuurd door Jeanne en was gezien door haar dochter Maritza

En onze ex-blogger Inge stuurde een stukje uit De Limburger over Kraaien- en Roekenexpert Timo Roeke

En deze is ook al van Inge: Martine ten Klooster die bij de EO werkt:

Dan Els van Knutzels. Zij zag een bijzondere naam in een column van Sylvia Witteman

En Els stuurde ook nog deze:   Marieke Stuitvoet, Voetreflextherapie

Een Franse, misschien een tikkeltje twijfelachtig, maar wel leuk. 

En de laatste zag ik in Volendam.:

Dank allen en nieuwe vondsten zijn altijd welkom:   bettievdgriend@hotmail.com