Rommel voor de baby

'Rommel voor de baby', was even de werktitel, toen ik de foto's in een mapje zette.
Maar rommel is het beslist niet. Wel gekocht op een rommelmarkt.
Die in Edam.
De markt  wordt gehouden tijdens de waterdagen en we hebben daar al veel vaker goede zaken gedaan. Een  kinderstoel, een driewieler en nu dus wat kleertjes voor het nieuwe kindje. Er waren ook nog twee broekjes bij.
Alles z.g.a.n.
Totaal uitgegeven: 6 euro.
Ja, baby's dragen hun kleren niet zo lang natuurlijk. Voor je het weet zijn ze al weer een maat verder. De moeder die deze spulletjes verkocht, vond het wel een beetje moeilijk om er afstand van te doen en dat kon ik me heel goed voorstellen. 

Het is echt een prima markt. Mensen verkopen vanuit hun huis aan de gracht en aan de andere kant van de gracht,langs het water. Je moet dus goed aan twee kanten kijken. Erg leuk.

Zeventien kabouters

'Ha', reageerde Sjoerd, toen hij in mijn berichtje van gisteren had gelezen dat ik ging struinen, 'Ha, heb je straks nóg meer rommel' .
Ik moest wel lachen want dat had makkelijk gekund, maar nee hoor, bij het zoeken ben ik heel streng. Dat kost moeite, maar het lukt uitstekend.
Regel 1: ik koop echt alleen dingen die ik verzamel. En ik begin geen nieuwe verzamelingen.
Regel 2: ik koop speelgoed alleen als ik zeker weet dat een van de kleinkinderen er mee gaat spelen.
Regel 3: wat kinderkleding betreft vraag ik eerst of dochter en schoondochter nog iets zoeken.

Nou, dat is het wel zo'n beetje. En dat gaat prima.
Het allerleukst is het als je iets zoekt en je vindt het.
Dus gisteren kocht ik zeventien kabouters.
(Voor mijn bestaande verzameling)

Ze liggen hier op een bord omdat ze net uit de afwasmachine komen, hahaha.
De man van wie ik ze kocht had een hele grote doos vol. Ik mocht ze allemaal hebben voor 4 euro. Maar dat doe ik dan niet, want dan heb ik weer dubbele en dan moet ik dat inderdaad weer zelf naar de kringloop brengen of in de schuur zetten.
Nu kostten deze zeventien kaboutermannen en vrouwen me slechts 1 euro. En dat kleintje kreeg ik er ook nog bij.
Mijn dag was goed.
Verder vonden we nog een mooie kassa van Fisher Price. Voor 2 euro. Daar gaat een klein jongetje in Den Haag heel blij van worden.
En voor de kleine meisjes die al een winkeltje met kassa hebben, vond ik nog een boodschappenmandje met allerlei kleine potjes en pakjes erin.

Billen

Zaterdag was de jaarlijkse rommelmarkt in Edam en dat is echt een favoriete rommelmarkt. Het is te overzien, je loopt door een prachtig stadje. Veel inwoners verkopen vanuit hun huis aan de grachten en er zijn nauwelijks handelaren.
Oh en het is er erg druk, maar als je vroeg gaat is het prima te doen. Wij  (man, dochter en ik) waren er om 8 uur.De foto is gemaakt toen we bijna weg gingen, zo om een uur of twaalf

Mijn dochter is heel goed in rommelmarkten, ze vindt over het algemeen precies wat ze zoekt. Zelf ben ik er ook wel goed in, maar ik vond deze keer niet de dingen die mijn schoondochter had willen hebben.
Mijn man kocht een schep, ik zal later nog wel eens vertellen waar die voor nodig is. Mijn dochter kocht vestjes voor de tweeling en leggings. Ze kocht slaapzakken, een verkeerskleed en auto'tjes. En ze kocht spelletjes.  Ik kocht een boek, een draaimuziekje en nog een boek. Spiksplinternieuw.  Totale kosten voor mij: 2 euro.
Een van die boeken is zo leuk.
Het heet 'Het grote Billen Boek' en is geschreven en getekend door Guido van Genechten. Het is een prentenboek.
Kijk:
Iedereen heeft twee billen. Er zijn dikke billen

Dunne billen

Er zijn zachte billen, van een varken. Gestreepte billen, van een zebra,  en gevlekte billen van een hond. Je hebt billen vol pluimen, van een kip en ook piepkleine billetjes:

Er zijn beresterke billen van een ijsbeer en groene billen van een kikker'

En Jos tenslotte, heeft blote billen. Als hij op zijn potje zit...
Een heel erg leuk boek vind ik. En heel goed te gebruiken als je kleintjes hebt die nog aan de zindelijkheidstrainingen moeten beginnen. Of je kent kleintjes. Het is ook wel een leuk en origineel kraamcadeautje lijkt me.

Wel blij dat ik niet op het potje hoefde met mijn eh ...billen, daar in Edam

Weg met de rommel

Afgelopen zaterdag had ik een heerlijke dag. We gingen 'zitten' op een rommelmarkt.
Deze was in het dorp Stompetoren, op een groot weiland.
Ik vind bijna niets leuker dan met m'n eigen oude troep op een rommelmarkt zitten.
Eerst alles uitstallen en dan zo veel mogelijk verkopen of weggeven als de persoon die belangstelling toont, me aanstaat.
En dan de hele dag zitten, eerste rang, en observeren. Een praatje met de andere verkopers, kopje thee en een broodje erbij. Kletsen met kopers.  Ja echt super.
Ik had heel veel spul. Vooral veel boeken, maar ook echt veel andere dingen. Onze auto, zakte bijna door z'n wielen.
Onze schuur was ineens ruim. Ik ben er twee keer naar gaan kijken, hahaha.

Helaas... ik heb niet veel verkocht.
Dat was de algemene tendens hoor, de buren ervaarden hetzelfde. Om precies te zijn, na aftrek van de kosten, had ik 38,70 verdiend. Dat is weinig.
Gekocht heb ik ook niets trouwens, dat scheelt.

Zondag was er weer een rommelmarkt in de buurt en oh wat had ik daar graag ook willen zitten.
Maar mijn man had er geen zin in, maar dan ook echt helemaal niet. In dit opzicht ben ik van hem afhankelijk: hij moet rijden. En dan kan je niet weg hè op zo'n rommelmarkt. Je moet blijven tot het einde.

Enfin, zaterdag vertelde onze rommelmarktbuurman dat hij zijn niet verkochte spullen, meteen na afloop ging brengen naar een kringloop met een goed doel,  genaamd 'Goed voor oud'.
Die zou open zijn tot vijf uur. Dat konden we halen.
En na drie keer heel diep slikken, besloten we om alles wat over was daar te brengen.

Een paar dingetjes heb ik er nog even uitgehaald. Een sjaal bijvoorbeeld waarvan ik me ineens afvroeg waarom ik die nou toch wegdeed. De gebaksbordjes van mijn moeder en twee bloembollenglaasjes.
Daarna op naar de kringloop. Ze wilden het spul graag hebben, waren er blij mee.
Hoera... de schuur blijft leeg.

Ik heb me ter plekke nog  eens even goed laten voorlichten en ik heb respect voor de vrijwilligers (alleen maar vrijwilligers) die de zaak daar runnen. Die hun stinkende best doen voor oudere mensen die wel wat hulp kunnen gebruiken. Letterlijk hoor, hun stinkende best,  die ouwe troep ruikt niet heel fris.
'Goed voor Oud', klik.

Rommelmarkt(en)

Daar viel ik me toch even met mijn neus in de boter. Ik was in Groede (Zeeuws-Vlaanderen), ik las de Badkoerier en zag dat er maar liefst drie (3) rommelmarkten te bezoeken waren, afgelopen zaterdag.
Dat werd mijn dag. Ik wilde ze alle drie.
De eerste was in Aardenburg en dat was een fijne.

Nauwelijks echte handelaren en heel aardige mensen. Zoals deze meneer die desgevraagd best even wilde poseren naast zijn waar.
We dronken iets op een terrasje en hadden een leuk gesprek met twee Belgen. Daarover later meer.
Vervolgens gingen we naar de rommelmarkt van Schoondijke. Dat was helemaal niks. We waren er om een uur of twaalf geloof ik en toen waren de meeste mensen al aan het opbreken. Terecht, iedereen was natuurlijk naar Aardenburg gegaan.
Verder ging het, naar Hoek. Dat is vlakbij mijn oude woonplaats Terneuzen. Dit ritje was zeer verantwoord, want we wilden deze week toch ook fietsen in die buurt.
Ha, zo'n vakantieweekje zit altijd vol plannen. Dus dan hadden we dat maar vast gedaan.
Maar eerst dus nog de rommelmarkt.

Ach had ik toch maar meer muren. Ik zou de bordjes kopen en ophangen.
Ook op deze markt: echt rommel. Heerlijk.

Verder kochten we deze dag, afgezien van een paar rommelmarktboeken,  een nieuwe Renault Kangoo.
Eigenlijk heel onverwacht.
We hadden er nog helemaal niet over nagedacht. Onze oude Renault Kangoo is nog prima hoor, mankeert niks aan voor over ik weet.
Maar dit was echt een koopje. En in zo'n beschaafde tint. Toch zeker in vergelijking met de huidige, knalrode.
Dus we sloegen toe. Net op tijd, want er waren natuurlijk kapers op de kust, dat kun je je zeker wel indenken, toch?

De prijs?  0,50 eurocent!

Raak!

Al heeeeeeeel lang was ik niet meer in een kringloopwinkel of rommelmarkt. Terwijl dat toch gewoon een van mijn meest geliefde bezigheden is. En Koningsdagvrijmarkt ook gemist...
Maar nu was ik er weer eens.
En meteen raak. Kijk maar:

Toen Odin één werd en ik zijn ouders vroeg wat een mooi cadeau voor hem zou zijn, dachten zij aan een hobbelpaard.
Nou ben ik toevallig van mening dat ik een cadeau zelf ook leuk moet vinden. En de prijs van een hobbelpaard vond ik veel en veel te hoog.
Dus kreeg het kind een ander cadeau, namelijk zijn eerste schoenen.
Maar ja, dat hobbelpaard wilde ik evengoed kopen hoor, maar dan op Marktplaats of zo.
Indertijd voor Anna ook een hobbelpaard gekocht, voor een tientje.
Enfin, je raadt het al. Gisteren vonden we deze knol. Ook voor een tientje.
De ervaring leert dat er maar kort gebruik van wordt gemaakt, dus daarna kunnen ze het weer rustig doorverkopen. Dat deed onze dochter ook met Anna's hobbelpaard.
Verder vond ik een superleuke houten legpuzzle, een puzzle ja, geen puzzel:

Mijn man en ik hebben hem in de winkel eerst even zitten maken, want ik wil wel dat zoiets compleet is. Dat was-ie.
En tenslotte nog een boek voor Jet, voor als ze groot is en al lang zelf kan lezen. Duurt nog even, maar mijn dochter vindt het leuk om boeken te hebben met de naam van de kinderen. Ik ook.
Er is best veel Anna, wat minder Noor en wat minder Jet. Dus ik moest wel toeslaan voor 1 euro.

Ik houd van kinderboeken dus dit verhaal heb ik op de terugweg gelezen. Over een Jet, met flaporen. Maar ze wordt er niet mee gepest, omdat zoveel kinderen flaporen hebben en ze met die oren heel snel kan schaatsen! Totale kosten: 12 euro en 30 cent.  Dat noem ik scoren!

Rommelmarkt.

Een van de leukste rommelmarkten die ik ken, is in Edam.

 
Dat is sowieso al een prettig oud stadje en die rommelmarkt is behoorlijk groot. Een groot deel vindt plaats voor de deuren van de huizen aan de grachten en dat betekent dat mensen hun eigen spullen proberen te verkopen, zo vanuit hun huis. Vaak vind ik er mooie dingen. Vorig jaar een driewieler en een leuke kinderstoel. Dit jaar vond ik dit:

* Een prachtige rode, omslagdoek. Gehaakt door een oude mevrouw. Ze vertelde dat ze er wel honderd   had gemaakt. Hij is echt heel erg mooi gehaakt en voelt lekker aan. Ik kon wel uit tien kleuren kiezen.
 Ik wilde grijs, maar iedereen zei dat de rode leuker stond.
* Gebreide wollen sokjes voor Odin.
* Een Oshkosh tuinbroek voor Odin.
* Een oud Gouden Boekje
* Twee kleine kandelaartjes
* Een Barbie - zeemeermin met rood haar voor Anna
* Een LP van Buddy Holly
* De complete serie Brideshead Revisited op dvd
* Nanny McPhee (misschien ooit voor de kleinkinderen, maar voorlopig voor mij vanwege Colin Firth)
* Een dvd van de grote kleine prinses voor Anna
* Twee oude meisjesboekjes uit de Kluitmanserie met illustraties van Lies Veenhoven
* Twee pockets, gewoon omdat ik die wel wil lezen.

Oh ja, dit kocht ik niet:

 

Maar ik moest er wel om lachen.

En dit hieronder kocht ik ook niet:

Ik heb het over dat apparaat wat op het oventje staat, Ik weet niet eens wat het is.
Een moeder en een dochter waren aan het verkopen.  Iemand informeerde naar de prijs van dat ding.
'Dertig euro', zei de moeder, 'splinternieuw, het is vandaag voor het eerst uit de verpakking. Kost vijftig euro in de winkel. Maar ja, de verkering is uit en ik moet al die troep niet in huis, dus ik heb gezegd dat zij hier, het maar moet gaan verkopen. Dus ... dertig euro'.
De dochter zei niks. Ze stond er stilletjes bij. Blosjes op haar wangen. Tranen in haar ogen.
De klant kocht het.
Gelukkig maar, want anders had ik het moeten doen!

Oud meisjesboek mét inhoud

Ik kocht (op een rommelmarkt) een oud meisjesboek. Voor 1 euro. De titel is Zwartoogje en de schrijfster is Felicie Jehu.

Die Felicie heeft wel een stuk of zestig meisjesboeken op haar naam staan. Ik heb er een paar.  Dit boekje is uit 1937.
'Heeft u er herinneringen aan mevrouw?' vroeg het meisje dat het verkocht. Ik heb haar maar niet verteld dat dit zelfs voor mij echt oud is. Tsssss... 1937

Maar ik kocht het niet zozeer uit belangstelling voor het boek op zich, maar vanwege de illustraties. Die zijn nl. van ene Miep de Feijter en de Feijter, dat is echt een naam uit Zeeuws-Vlaanderen en dat vind ik leuk.

Maar dat was niet alles, want toen ik het boekje opende, vielen er wat ansichtkaarten uit en die zijn veel leuker dan het boek!

Echte filmsterrenkaarten. Verzonden in 1933 aan verschillende meisjes die verbleven in de Sophia-Stichting in Schevenigen. Allemaal met zo'n geweldige paarse postzegel van anderhalve cent.
En voor alle duidelijkheid. Ik ben niet oud genoeg om die postzegels zelf geplakt te kunnen hebben, haha.

Ja en dan natuurlijk even speuren naar  die Sophia-Stichting.

De Sophia-Stichting begon als een echte liefdadige instelling. Op 17 juni 1880 opende de Sophia-stichting haar deuren voor de tijdelijke verpleging van kinderen van minvermogenden. Rond 1930 werd de  verpleging van met name tbc-patiënten verplaatst naar Kijkduin. Na de Tweede Wereldoorlog werd het gebouw in gebruik genomen als kantoor van de PTT en als telefooncentrale. De achter het pand gelegen panden werden gesloopt en de tuin werd een parkeerterrein.
Het gebouw is ontworpen door de architect H.P. Vogel, architect en hoofdonderwijzer Bouwkunde aan de Koninklijke Academie van beeldende Kunsten.

Tweelingstoeltjes

Zijn ze niet geweldig leuk, mijn tweelingstoeltjes?
De tweeling is nog niet eens geboren, maar als de kindjes straks groot genoeg zijn, kunnen ze in ieder geval zitten bij opa en oma. Een hele geruststelling, nietwaar?
Ik vond ze op de Noordermarkt in Amsterdam, waar ik helaas al een hele tijd niet meer was geweest. Ze kostten mij tien euro ( samen) en ze kostten mijn man een paar uur werk. Ze zagen er nog goed uit hoor, maar nu nog ietsje beter. Ik viel vooral op de ronde zitting en op de gebogen rugleuning.
Toen we na deze aankoop koffie dronken in mijn favoriete café zat daar een man die vertelde ook vaak iets te kopen op rommelmarkten. Spullen die hij opknapte en weer verkocht.
'Wat heb je er voor betaald?', vroeg hij. En toen ik het vertelde rolde hij met z'n ogen. en zei dat hij er zestig euro voor betaald zou hebben. Per stuk!
Ik denk dat het stoeltjes zijn, afkomstig van een kleuterschool. Dat dacht die man ook. 'Misschien een school in een Scandinavisch land', dacht hij.
Hoe dan ook ze staan nu hier en ze mogen nog lang niet weg. Leve de Noordermarkt!

Ps: De tweeling rommelt nog steeds flink rond in de buik van onze dochter. Ze zijn goed gegroeid en hebben nog wat groeiruimte bleek gisteren uit de echo. 33 weken nu. En drie dagen!

Spreekwoorden

Het thema bij Stuur een Foto is deze week : Spreekwoorden.
Hoewel ik voorkennis had (ha, ik had een gezellig dagje uit met Els), was het toch nog moeilijk om iets te vinden. Nee, dat zeg ik verkeerd, het was moeilijk om een keus te maken. Er zijn zoveel spreekwoorden en ik heb ook zo veel foto's.
Deze is het geworden. Drie keer raden welk spreekwoord hier bedoeld wordt.

Het zou trouwens een leuke rubriek kunnen worden. Verbeeld eens een spreekwoord.  Misschien komt het er van.
Maar eerst kun je inspiratie op doen bij Stuur een Foto. En je kunt ook meteen meedoen trouwens. Hier: klik

PS: Ik dacht aanvankelijk aan deze foto:

Die was kant en klaar. En ook leuk. Maar ik koos toch voor de eerste foto.

Doosje

Zo'n doosje... Ik vond het op een rommelmarkt, pas geleden. Enig idee wat er zat? Nou?

Moet je even naar beneden scrollen, dan zie je het. Had je het goed?

 

Vier zakdoekjes in een doosje. En terwijl het tekeningetje eigenlijk heel duidelijk is, had ik toch niet gesnapt wat er in zou zitten. Zo leuk. 

Ik heb een hekel aan papieren zakdoekjes, veel te hard aan mijn neus. 

Dus heb ik een grote stapel zakdoeken. En ik heb altijd een kleintje bij me dat voor veel verschillende zaken wordt ingezet. 

Niet zo hygiënisch? Kan me niet schelen! 

Trouwens, die zakdoekjes worden net zo vaak gewassen als mijn vaatdoeken. Dat is heel vaak, daar heb ik geen dure campagne van het ministerie van Volksgezondheid voor nodig.

Noordermarkt

De Noordermarkt op maandagmorgen is altijd een prima begin van een dagje of een half dagje Amsterdam. Dit zag ik als eerste:

Niet gekocht natuurlijk, maar wel met veel plezier naar gekeken.
Heel vaak koop ik gewoon niks. Maar deze keer hadden we ineens ontzettend behoefte aan een groen vaasje. Dat komt groen is al een tijdje mijn favoriete kleur en in onze nieuwe tuin heb ik tegen het beplantingsschema in, Oostindische kers gezaaid. En die groeit en bloeit, 't is een lust voor het oog:

Van de bloemen word ik vrolijk, maar ik vind het blad ook super mooi. Hoe dan ook het is natuurlijk een ieder duidelijk dat wij dringend een groen vaasje nodig hadden al wist ik dat pas op het moment dat ik het vaasje zag:

Het ziet er misschien niet zo vreselijk groen uit, maar ter geruststelling: dat is het wel!
Verder kocht ik nog een paar oude wijnglazen zodat we in het vervolg hier ook eens allemaal uit hetzelfde soort wijnglas kunnen drinken. Wat ik had was eigenlijk maar een mengelmoesje. Van m'n moeder, van m'n schoonmoeder en van mezelf. Allemaal mooi, maar niet genoeg.
Dit zag ik ook nog. En daar sta ik dan bijna bij te kwijlen. Als ik geweten had waar ik het ding zou kunnen zetten, had ik 'm misschien wel willen kopen... Maar ik wist en weet het niet, dus niks aan de hand:

Enfin, toen was het nog maar 11 uur en we hadden nog meer plannen. Wordt vervolgd.

Donderdag... rommelmarkt

Toen we een paar weken geleden in de IJhallen waren voor de vlooienmarkt, kocht ik dit kleedje. De prijs was vijftig hele eurocenten.
Ik kon het bijna niet geloven.
'Echt?' vroeg ik aan de vrouw die het verkocht. 'Ja hoor' zei ze, 'soms heeft een mens geluk'.
Ze had me natuurlijk niet verteld dat er tamelijk onsmakelijke vlekken in zaten.
Dus toen ik die zag, stond ik toch te twijfelen. Maar och, voor vijftig cent en hopende dat mijn vlekkenkampioen er misschien toch wel weg mee zou weten, kon ik het risico wel nemen.
Het kleedje ging eerst mee in een hele hete was, een kookwas zeg ik altijd. 90 graden. Het schijnt goed te zijn voor de wasmachine om dat programma een enkele keer te gebruiken.
Het kleedje kon er tegen, maar de vlekken ook helaas.
Daarna nog een paar keer in een was op 60 graden. De vlekken leken iets vager te worden, maar waren nog steeds storend.
Dus toen ging mijn man aan de slag. Hij gebruikte een nagelborsteltje, vlekkenspray van HG, wasmiddel en een heel klein beetje bleek.
En... de vlekken zijn weg en ik  ben heel blij met  mijn kleedje. Zo mooi met dat opengewerkte zoompje.

En nu we weer een tafeltje in de nieuwe tuin hebben, komt het heel goed van pas en blijkt het ook nog eens precies te passen.

Ps.: Dit weekend weer IJhallen. Ik weet nog niet of ik ga hoor, maar ik meld het maar even.

Geordend

Na de rommel van vorige week, koos Els deze week 'Geordend' als thema. 't Is gek, maar ook bij dat thema kan ik best een rommelmarktfoto vinden. Sommige verkopers maken er een puinhoop van met 'graaien maar' als motto. Maar er zijn er ook die alles keurig uitstallen, zeer geordend.

Geordende flessen bijv. 

Of zeer geordend bestek:

En wat ik het leukst vind (en deze foto kies ik dus, Els)

Die doosjes had ik graag willen kopen, maar terwijl ik een foto stond te maken werden ze al verkocht. Tja, had ik maar eerst moeten kopen. Daarna had ik ze altijd nog kunnen fotograferen natuurlijk. 

Doe je ook mee? Bij Stuur een Foto?

Rommelmarkt

Zo, de serie 'Donderdag Rommelmarkt (Kringloop)' is weer terug. Ik was het een beetje vergeten, maar nu Els (Stuur een Foto) vraagt om rommelmarktfoto's is het weer terug in m'n systeem. Voor zover er sprake is van een systeem natuurlijk.
Deze foto's maakte ik op de Noordermarkt (maandag, Amsterdam) en het zou heel goed kunnen dat Els er zelf bij was. We zijn meerdere keren samen geweest. Altijd leuk daar, ook als je niets koopt.
Stuur een foto vind je hier en Els ik kies de tweede foto!

Donderdag: Rommelmarkt

Het was weer een topdag hoor, vorige week zaterdag in de IJ-hallen.
Qua aankopen dan, want verder was het er stervenskoud. Ik ben geen nieuwkomer daar, dus ik was er op gekleed. Maar dan nog. Het leek buiten wel warmer dan binnen.
Maar dan die aankopen. Ik was met mijn dochter en zij kocht zo ongeveer een hele garderobe voor mijn kleindochter. Echt zulke leuke dingen en alles zag er perfect uit.
En wat ik kocht zie je hier: een sjaal, een hele grote. 100% katoen, maar op het labeltje stond: Dry Clean Only. Ha, voor die vijftig cent die ik er voor betaalde kon ik het risico van zelf wassen makkelijk nemen. Niks aan de hand natuurlijk. Ik denk dat ik hem als tafelkleed ga gebruiken. Verder een zonnebril, een Wedgwood Peter Rabbit kop en schotel en tenslotte die kandelaar.
Jaren geleden waren we eens met vrienden in een huis in België. Een heel groot huis met heel veel kamers en op tafel een grote zevenarmige kandelaar. Mijn man vond die kandelaar geweldig en wil sindsdien zo'n ding op tafel. Maar ze zijn altijd veel te groot en/of foeilelijk.
En nu vond ik deze. Precies de goede hoogte.
Totale kosten 4,50. Ik ga volgende keer weer!

Donderdag, rommelmarkt

Door de feestdagen was ik even niet zo in de rommelmarktmodus.
Maar nu het nieuwe jaar begonnen is ga ik er gewoon weer mee door.
Hier de eerste rommelmarktfoto van dit jaar.
Barbies dus. 
Ha, ik noem Ken voor het gemak ook maar even Barbie. Trouwens ik weet niet eens zeker of dit wel Ken is.
Ken ken ik eigenlijk nauwelijks.
Barbie bestaat sinds 1959. In Amerika natuurlijk. Niet hier.
Toen Barbie in Nederland kwam, een pop voor teenagers, was ik er al te oud voor en niet geïnteresseerd. De bedoeling was geloof ik een beetje dat teenagers zelf kleertjes zouden maken voor hun pop. Tja, dat was in mijn geval natuurlijk  niet aan de orde.
Later veranderde dat en speelden kléine meisjes met hun Barbies, Kens en wat er allemaal nog bij kwam, qua huizen, auto's, enz. enz.
Ik vond er niet veel aan. Ook mijn dochter bleek geen echt Barbiemeisje. Ze erfde er een paar van vriendin M. en die heeft ze nog steeds. Maar om nou te zeggen dat er fanatiek mee gespeeld is: nee.
Maar ze liggen klaar voor Anna hoor. Die heeft op poppengebied voorlopig alleen belangstelling voor Koosje, maar je weet het nooit.
En toch kijk ik sinds kort op rommelmarkten uitgebreid naar Barbies. Dat komt doordat ik zeven dwergen kocht en daar hoort een Sneeuwwitjepop bij. Met zwart haar en een jurk met geel en blauw. Kijk en die wil ik graag vinden. Gaat lukken hoor. Geen haast.

Jurkje

Ik had nog niets laten zien van ons laatste bezoekje aan de IJhallen.
En dat is toch jammer, want zeg nou zelf, dit zomerjurkje voor Anna, kostte slechts vijftig cent. Ik ben er helemaal weg van.
Nou zijn de spullen in de IJhallen nooit duur en als ze dat wel zijn, koop ik ze niet, dus dat is nogal simpel.
Maar vijftig cent was wel erg weinig.
Tja, er zat dan ook een grote bruine vlek op de voorkant. Zo van ongeveer het tweede knoopje tot en met het vierde knoopje.
Het leek op een koffievlek en als het dat niet was, wil ik niet bedenken wat het anders geweest zou kunnen zijn.
Nu ben ik  zelf vrij goed in vlekken, maar mijn man is nog veel beter, dus voor vijftig cent nam ik het risico.
Ik begon met het jurkje apart te wassen, op veertig graden. Geen verandering. Toen mee met een witte was, op zestig graden. En later nog een keer. Niks. Zo bruin als bruin maar kan zijn.
Toen nam mijn man het over. Hij is een half uur bezig geweest. Met: soda, groene zeep en een vlekkenspray.
Ik wist gewoon dat het goed zou komen. En ja hoor. Geen vlek meer te bekennen en een jurkje zo schoon als schoon maar kan zijn.

Anna zal de lieveheersbeestjes fantastisch vinden, dat weet ik nu al. Net als haar moeder en haar oma!

Donderdag: kringloop

Ik moest gisteren voor een vervelende behandeling, die vandaag nog voortgezet wordt, waardoor ik niet naar Anna kan, naar de tandarts.
Het tijdstip kwam me totaal niet uit, maar ja, mijn tandarts is een schat en heeft ook recht op vrije tijd natuurlijk.
Toch werd ik een tikkeltje sikkeneurig en dan is er wel iets dat goed helpt.
Nee, geen roze koek, kauwen is wat moeilijk momenteel.
Maar een bezoekje aan de kringloop is echt een hele goede troost.
Deze keer eens een andere kringloop, eentje in Zaandam (Het Goed), waar ik bijna nooit kom. En wat denk je?
Ik vond een hele stapel meisjesboeken uit de Zonnebloemserie die ik nog niet had. Zeer redelijk prijs. Daar knapte ik erg van op moet ik zeggen.
Kijk:

Ik kende ze alle zes niet. Dus ik sloeg mijn slag.
Blij met de illustraties. Twee ervan zelfs van mijn favoriete illustratoren: Hans Borrebach en Lies Veenhoven

Eén boekje had ik al zag ik toen ik thuis kwam. Dat van de Blijde Nachtegaaltjes. Die titel alleen al. Geweldig toch? Iemand geïnteresseerd? Laat het me weten en ik stuur het je op. Het boekje is in goede staat en als je wilt weten hoe het er uit ziet, moet je maar even hier kijken: klik
(Wat me er aan herinnert, dat niemand het borduurwerk van het Concert des levens wilde hebben. Maar er is nog niets verloren hoor. Ha, ik heb het nog niet weggegooid, je kunt me nog steeds laten weten dat je het wilt hebben. En hier kun je het zien: klik)

Donderdag: Kringloop

Op onze wekelijkse oppasdag in het huis van onze dochter in Amsterdam, moet ik meestal wel even een boodschap doen als Anna slaapt.
En dan kom ik langs een kringloop. Nou ja, ik ga er niet lángs, ik kan er natuurlijk helemaal niet voorbij. Ik moet even naar binnen.
Soms vind ik dan wel eens wat. Soms hoor, hahaha.
De laatste keer stonden deze kabouters op me te wachten. Ik zag ze buiten al en ze riepen me.
Ze waren behoorlijk vies, maar ze vonden het helemaal niet naar in de wasmachine, dat zie je wel aan hun koppies toch? Brandschone koppies!
Ik word echt vrolijk van dit stel. Zal wel een afwijking zijn. Maar geen gevaarlijke afwijking. 
Vorige week kon ik niet oppassen en dus ook niet naar de kringloop en deze week komt Anna bij ons logeren en kan ik dus weer niet. Dus ik weet zeker dat de schatten zich gewoon hebben opgestapeld als ik volgende week weer eens even ga kijken.
Heb jij een leuke kringloop/rommelmarktfoto en wil je die delen? Stuur hem op en ik plaats hem volgende week, met een link naar jouw blog natuurlijk. Mijn adres? Klik