De mannen van Maria, toneel

 Eindelijk weer eens naar het theater geweest. De kleine zaal in onze schouwburg zat hartstikke vol. Toen ik tijden geleden zag dat er toneel was gemaakt van het boek van Anneloes Timmerije, 'De mannen van Maria', hebben we meteen kaarten gereserveerd want over dat boek was ik erg enthousiast. 

Ik heb er twee keer over geschreven, hier, klik en  hier, klik

En tsjonge wat hadden we een prachtige avond. 

Anna Drijver speelde het stuk in haar eentje en dat deed ze fantastisch. 

Echt we waren zwaar onder de indruk. 

Die vrouw is bloedmooi en had rollen in series waar ik de naam inmiddels van ben vergeten. 

Maar hier leverde ze een acteerprestatie van formaat en die vergeet ik niet meer. 

Ik durfde geen foto te maken, dus deze heb ik gepikt van de Volkskrant (waar ik een abonnement op heb, dat dan weer wel). 

Het decor bestond uit niet meer dan deze metalen kettingen in de vorm van een schip en een kledingrekje aan de zijkant. Maar Maria, Maria van Aelst, wás gewoon op dat schip of aan land en  je zag het allemaal gebeuren. 

Het boek is voor toneel bewerkt door Maxine Palith de Jongh. 

Het verhaal ga ik niet meer uitgebreid vertellen,  dat deed ik dus al eerder, maar heel in het kort gaat het over Maria die in 1625, naar de Oost gaat, naar Batavia, om kinderen te krijgen. Op een vreselijke zeereis en met vreselijk bedoel ik vreselijk! Ze trouwt, wordt weduwe, trouwt weer en gaat handelen. 

Ik zag de voorstelling op internationale vrouwendag en iets meer geschikts voor die dag had ik niet kunnen vinden. 

De tournee is nog niet afgelopen, wel bijna. 

Nomen

Marga zag in het blad Scheldestromen van het waterschap: 

Marianne Poissonnier, verantwoordelijk voor het onderzoek naar het verwijderen van o.a. medicijnresten uit het afvalwater

En Jeanette, klik,  schreef: Ik kwam weer een leuke Nomen est Omen tegen in de zaterdagbijlage van de Stentor:

Tineke Dieks: 'Vaak reden we door Warnsveld en zagen dan dit automobielbedrijf  van der Wiel.

In de etalage allemaal wieldoppen.

O, ik wil een foto maken voor Bettie!'

Dan was het weer te laat, of we konden niet stoppen etc.

Gisteren  moesten we voor een afspraak weer daar in de buurt zijn.

We moesten daar iets zoeken en Willy (mijn man) kwam terug en ik zei: 'We zijn in de buurt van van der Wiel'.

'Ja', zei hij, 'ik heb al een foto voor je gemaakt..' Waarvoor hartelijk dank, Tineke en Willy!!!

En dan Els van Knutzels, met een dubbele: 'Hoi Bettie, op de Toetjes tentoonstelling in Den Haag ligt dit kookboek. 

De uitgever is C. Bolle en dat leek me wel een toepasselijke naam voor een uitgever van o.a .  Kookboeken. 

A. Kreunen bewerkte de Franse uitgave. Zou die na al die toetjes zijn naam eer aan doen?'

En ik zag er ook weer eens een paar:

Lotte van den Akker maakte kennis met haar vriend via de datingapp Agrimatching

Het zevende seizoen van Dreamschool en wederom is Erik van 't Zelfde de directeur.

En tenslotte zag ik  ergens een stukje over Ad Kerkhof. Die was hoogleraar Suïcidepreventie.

Allemaal hartelijk dank. Je vraagt je toch echt steeds weer af hoe het mogelijk is hè. 

Ook voor deze 'rubriek', zijn inzendingen altijd welkom: bettievdgriend@hotmail.com 

Onze jarige kleindochter

 

Je geboortedag is natuurlijk nog geen verjaardag. Maar in alle daaropvolgende jaren was Anna wél echt jarig. Dit was de eerste keer: 

En daarna werd de verjaardag nog eens tien keer gevierd op 9 maart. 

Vandaag wordt Anna twaalf. 

Het gaat een spannend jaar voor haar worden, want voor het eerst naar de middelbare.

Veranderingen, keuzes.  

We gaan het hopelijk meemaken! 

Straks gaan we deze verjaardag mee vieren. (Een foto van deze dag komt dan misschien volgend jaar)

Stitch Witch

 

Deze tentoonstelling zagen mijn man en ik in Museum Kranenburgh in Bergen. Dat is zo'n museum dat altijd wel een bezoek waard is. 

Deze keer ook, maar (eerlijkheidshalve) mijn man vond er niet veel aan. Of eigenlijk niks. 

Ik wel, ik vond het leuk en het is denk ik ook echt meer bedoeld voor vrouwen. 

Daarom laat ik het vandaag, 8 maart, op Internationale vrouwendag,  zien.

Het werk is van Lara Schnitger.  

Een tijdje geleden was er ook een aflevering van 'Nu te zien' aan gewijd. https://tvblik.nl/nu-te-zien/lara-schnitger

Deze kunstenaar, een feministe,  werkt vooral met textiel. En dan vooral zachte, vrouwelijke stoffen.  

In haar werk zit een flinke portie humor. 

Ironie ook, met namen als Stitch Witch en Proud Slut. 

Het werk dat je op de poster hiernaast ziet is een van de Slut-Sticks. Een serie houten staken met daarop beha's, strings, panty's en nog meer vrouwelijk textiel. 

Verder ook textiel op doek, zoals deze twee werken: Zure Tongen en Stich Witch. Allebei uit 2024. 

Grote museale sculpturen als deze: Who saves who.  

Een reuzin, oervrouw, geefster en beschermster van leven. 

Tenslotte nog een van de spandoeken waarvan er ook een aantal te zien waren:

Zo'n doek wordt meegenomen in optochten/ protestmarsen die Schnitger over de hele wereld organiseert onder de naam Suffragette City. Overal en ook vorig jaar op Lowlands. 

Vrolijk, speels en politiek. Ik bekeek er een filmpje van.  Die slut-sticks worden dan meegevoerd en ook meerdere spandoeken. 

De deelnemende vrouwen dragen kleding die verwijst naar de suffragettes, naar werkende vrouwen in WOII en naar de blote buiken met protestleuzen erop, zoals in de jaren zeventig. 

Aandacht voor de gelijkwaardigheid van vrouwen. 

Always look at the bright side and up! and up!

 Ik ben erg gesteld op het werk van Frank de Ruwe. Huh... Frank de Ruwe? Ja, dat is Street Art Frankey. Een kunstenaar die iedere week iets maakt in de straten van Amsterdam. 

Kleine kunstwerkjes, beelden en andere objecten maakt hij en vaak met heel veel humor. 

Hier bijvoorbeeld zie je de vorige, geliefde en helaas overleden burgemeester van Amsterdam. Met zijn ambtsketen om. 

Het gebouw is Paradiso (en ik denk zo maar dat Frankey hiermee laat zien dat die burgemeester vast wel in Paradiso zal zijn). 

Tja, als je nooit naar boven kijkt mis je heel wat. Wij kijken vaak wél naar boven en dus ontdekten we deze 'Frankey'. 

Hij maakt er iedere week een en die wordt ook iedere week getoond in de zaterdagse bijlage van het het Parool. En op Instagram. 

Hij doet dat al jaren lang en ondanks al dat naar boven kijken hebben we er nog een heleboel niet gezien in het echt.

Deze week ontdekte ik deze , naar mijn mening een van de allerleukste

Je moet echt goed opletten, want anders zie je alleen een oude gevel en het raam van een winkel. 

Maar als je dat dus doet en een beetje geluk hebt, zie je dit kunstwerk (Nieuwe Spiegelstraat):

Kijk,  die gevelsteen was er al, daar boven die winkel. 

Street Art Frankey gaf er een verrassende twist aan door Bob Ross erbij te plaatsen. Op een steiger. 

(Bob Ross is die Amerikaanse schilder die heel veel mensen door zijn tv-voorbeelden aan het schilderen kreeg).

Dus ik stond daar op mijn gemakje te kijken en foto's te maken. Best lang. 

Er waren ook al veel toeristen in de buurt,  want het is niet zo ver van het Rijksmuseum. 

Maar niemand keek naar boven. Niemand die zich af vroeg wat ik daar stond te fotograferen. 

Mijn zendingsdrang ging ver deze keer. 

Ik kon het niet uitstaan dat niemand keek, dus toen er twee leuke jonge vrouwen aankwamen, Italiaans of Spaans, wees ik ze op Frankey. En dat vonden ze super, ze keken heel goed en maakten foto's. Dat maakte uiteindelijk dat er nog veel meer mensen gingen kijken. Zo grappig! 

'Always look at the bright side and up', zei ik tegen de meisjes. 'Oh yes,  thank you, we will', lachten ze terug!

Geschiedenis, beeld, boek.

  De lagere school heb ik bezocht in Dordrecht. De stad van Johan de Witt. Mijn school was meer in de buurt van mijn opa dan van ons huis en daarom mocht ik tussen de middag bij mijn oma en opa eten. En altijd, iedere dag dus,  kwam ik dan, op de Visbrug, langs dit beeld: de gebroeders Johan en Cornelis de Witt.  

Dit rijmpje leerde ik toen erbij: Hier zie je de gebroeders de Witt, Cornelis staat en Johan zit. 

Je zou denken dat ik als Dordts kind uitgebreid op de hoogte werd gebracht van het leven en de dood van de broers. Van hoe dat allemaal zo gekomen was. Van hun belang, hun macht.  Waarom dat beeld er staat. 

Ik heb best een goed geheugen als het gaat over die periode en ik was als kind ook al geïnteresseerd in geschiedenis. 

Dus als er veel over verteld zou zijn toen, zou ik me dat denk ik wel herinneren. 

Ik denk dat het op school vooral ging over feiten en jaartallen. Dus in dit geval het rampjaar 1672, gruwelijke dood en de term raadspensionaris.  

In de vijfde klas had ik een leuke meester die altijd vroeg: hoe heette de vrouw van Cornelis? En dan moest je zeggen Maria. En de vrouw van Johan? Wendela. En haar achternaam? Bickers.

Dat was wel leuk natuurlijk,  maar weinig zinvol zonder verdere info. 

(Ik heb hier al eens vaker opgemerkt dat ik het jammer vind dat geschiedenis tegenwoordig vooral in en met thema's werkt. Waardoor de doorgaaande lijn soms verloren gaat.  Maar ik ben niet tegen Dordtse thema's op Dordtse scholen. En Hoornse thema's op Hoornse scholen. Juist niet!) 

En hoe ik hier nou weer op kom? 

Er was natuurlijk een serie op tv over de grand tour van de  de Witten. 

Bovendien vond ik in de zoveelste boekenopruimronde een heel oud boek van mijn vader. 

Kijk, zijn naam staat er nog in. Dat boek heb ik als kind verslonden en niet slechts een keer. Het ligt dan ook helemaal uit elkaar. 

Het gaat echt over die periode. De verschillen tussen de Oranje-aanhangers en de Republikeinen. 

Het allerspannendst was het verhaal over Cornelis de Witt. Die werd dooor oranje-aanhangers gedwongen een bepaald document te tekenen (tot afschaffing van het Eeuwig Edict). Cornelis die ziek was weigerde, maar zijn vrouw Maria (dus) dwong hem. 

Toen tekende Cornelis toch, maar schreef achter zijn naam de letters v.c. (dat staat voor  vi coactus , ofwel onder dwang). 

Maria kraste die letters weer door. 

En ik dacht: dat moet ik onthouden voor als ik ooit eens onder dwang iets moet tekenen, hihi!

Twee schilderijen

Zo, carnaval is achter de rug. Niet achter mijn rug trouwens want ik heb er helemaal niks mee. Ik heb wel eens meegedaan hoor, heel lang geleden, maar het is echt niks voor mij. 

Een museum daarentegen... dat is wel iets voor mij,  dus de laatste dag van het carnaval brachten wij deels door in het Stedelijk Museum, Alkmaar. 

En daar, zonder dat we daar op uit waren, zag ik dit portret: 

Niet een bijzonder mooi schilderij vind ik, maar wel charmant en zeker wel interessant. 

Abraham Bloemaert is de schilder en dit werk is uit 1625-1630. 

Het heet 'Jongen met een rommelpot'

Ik had werkelijk geen idee dat er in die tijd ook al carnaval werd gevierd. Dat werd me pas door dit schilderij duidelijk.

Op zijn hoofd heeft de jongen een pollepel. Ook een spel kaarten en de vleugel van een vogel.Verder hangt er een worst over zijn schouder. Al met al een vreemde uitdossing en die laat zien dat hij een carnavalsvierder is. 

Er stond bij geschreven dat carnaval een geliefd thema was in de kunst in  die jaren. 

In zijn hand heeft de jongen ook nog een rommelpot. Dat is een kruik met een varkensblaas en als je het riet beweegt ontstaat er een geluid. Zoals een zaag. 

Ik vond het leuk dat ik dit nou net op de laatste carnavalsdag zag!

Het schilderij hierboven vind ik wél heel mooi. Het is van Kandinsky en het was de kaart van februari op mijn kalender. Gemaakt in 1910. 

Als jij nou van post houdt, of van Kandinsky of van allebei, moet je dat even laten weten in de reacties en dan stuur ik je de kaart graag op. Als er meerdere belangstellenden zijn, dan loot ik. 

Op een dinsdag

Valt mee hoor, hier. Ik moet zeggen dat ik mijn dagen zelden saai vind. Wel eens vervelend, maar dat is wat anders. 

Enfin, met dank aan Paul Kusters en aan Toos en Henk (die ik nooit oversla in de krant), wens ik jullie een niet saaie, niet vervelende dinsdag!

Rimpeling

 

Ook dit boekje, Rimpeling, van Bibi Dumon Tak kreeg ik vanwege schouderbreuk. 

De lieve geefster schreef erbij:  Als je deze novelle leest, kom je even in een andere wereld. Liefs...'

En dat had ze niet beter kunnen zeggen, een andere wereld inderdaad! 

Het is een klein, dun boekje. Zevenenzeventig bladzijden in totaal. 

Het leidde me af van de pijn. Het leidde me af van alles. Ik las het in bed en genoot. 

Van de taal, van het verhaal, van alles. 

Op de achterkant staat een samenvatting die ik ook al niet beter zelf had kunnen maken en dus ben ik zo vrij die letterlijk over te nemen.

Marthe viel omdat ze het leven van een langpootmug wilde redden. Na die dodelijke val, blijft haar huis aan de rand van het bos verweesd achter. Alleen de insecten, de muizen en haar spullen wisten wie ze was. 

Als haar huis wordt opgeruimd krigen we Marthes verhaal te horen. Hoe meer spullen er worden aangewezen, hoe completer ze wordt. Aan de hand van de stoel, de tafel, de kast en het het bed, kom je erachter wie Marthe was. Niets bijzonders zou Marthe er zelf over hebben gezegd. 

Ik kende deze schrijfster alleen van een kinderboek. Maar nu wil ik meer lezen. Meer Bibi Dumon Tak!

De tweede serie van Esther

Dit was de tweede serie gezichtjes die Esther stuurde. De serie die ik even kwijt was en die ze gelukkig opnieuw verzond. 

Esther zegt: 'Zowel in het gevallen blaadje als in de paardentrailer zag ik een futuristisch masker.

Tot twee keer toe zag ik ergens viezigheid die zo was gevallen dat het een gezichtje vormde.

De wildcamera spreekt voor zich volgens mij'. 

Je moet het maar zien!

Ze zijn weer geweldig, Esther. Dankjewel! 

En voor alle anderen geldt weer: Blijf speuren, mensen én inzenden

bettievdgriend@hotmail.com 

Jarige tweeling!

 

Wat waren ze schattig, deze twee. 

Soms zou ik de tijd wel weer eventjes terug willen draaien. 

Heel eventjes hoor, want ze zijn nu ook hartstikke leuk en lief  en actief en creatief en .... soms ook schattig. 

Vandaag worden ze 9. Negen jaar Noor en Jet. 

Het is fantastisch om mee te maken. 

Ze hadden uitgerekend dat ze vandaag 9 x 365 dagen oud zijn, plus 2.  

En ze bedachten dat ze een slinger wilden maken met precies zoveel rondjes als dagen van hun leven. 

Afgelopen woensdag waren ze al aardig op weg.

Straks gaan we kijken hoe dat is afgelopen!