Een tijd geleden schreef ik dat ik na de voorjaarsvakantie op school weer andere kinderen zou krijgen om een beetje te helpen met rekenen of lezen.
Ik schreef ook dat Patricia dat absoluut niet zag zitten. Ze wilde niet met een oma gaan rekenen. Je kunt het stukje hier nog lezen. Klik
Ik was benieuwd hoe het verder zou gaan. Want Patricia leek me een starre tante.
Enfin, ze moest natuurlijk toch en vanaf de eerste keer verliep het eigenlijk al goed. Bijna alle kinderen vinden een beetje één-op-één aandacht plezierig. En ik liet me regelmatig verleiden tot een gesprekje over zaken die niets met rekenen te maken hebben. Want als de verhouding eenmaal goed is, gaat het werk natuurlijk ook beter.
Patricia kwam van een andere school en was toen ze kwam een en al dwarsigheid en niet willen. Toen dat in de klas opgelost was (en als ik niet zo'n hekel aan de uitdrukking had zou ik zeggen 'toen ze beter in haar vel zat), knapte ze zienderogen op. Bleek ze superleergierig en slim en ging alles veel beter.
Ik heb dus van haar genoten. En ik vond het echt een cadeautje toen ze gisteren heel geheimzinnig een pakje achter haar rug verborg. Het was voor mij. Juffen krijgen aan het eind van het jaar vaak een aardigheidje, dus ik ben echt wel wat gewend hoor op dat gebied, maar dit cadeautje ontroerde me. Ik was er hartstikke blij mee. Helemaal toen ze vertelde dat het haar eigen initiatief was en dat dus haar echte juf niet had gezegd dat het leuk zou zijn als....
De dag ervoor had ik tegen drie mannetjes die kwamen lezen gezegd dat het de laatste keer was. Extra lezen in de laatste schoolweek leek me niet zo aan de orde. En ik dacht dat ze wel blij zouden zijn. Maar ze waren alle drie teleurgesteld, echt. Dat had ik niet verwacht. Dus ik ga gewoon volgende week nog een keer, hahaha!
Om helemaal eerlijk te zijn: er was er ook eentje, een rekenaar, die nog net geen halleluja riep toen ik zei dat het de laatste keer was. Ook dat hoort erbij.
Al deze ervaringen zorgen er natuurlijk wel voor dat ik volgend jaar gewoon weer ga.
7 opmerkingen:
Geweldig... dat is nu toch het leuke aan school. Het plezier en de vriendschap van de kinderen... alhoewel bij mijn "groten" moet ik daar heel soms erg naar zoeken... Stoere pubers! :-)
Fijn dat je volgend schooljaar weer gaat...ook de juffen zullen die extra hulp wel echt waarderen... en nu fijn van je vakantie genieten hé "omajuf"!
Haha ja ik herinner me het meisje nog. Fijn om nu het vervolg te lezen.
Wat geeft dat een gelukzalig voldaan gevoel hè? Zeker als blijkt dat zo'n kind eigenlijk heel erg blij met je was.. Die ene is gewoon een uitzondering en die vergeet je gewoon heel snel...
Liefs,
Mirjam
Ik merk wel aan jou dat je er van geniet om zo met kinderen bezig te zijn, lekker ermee doorgaan, hoor. De kinderen genieten ook, ze krijgen van jou net dat beetje extra aandacht wat ze nodig hebben.
Wat fijn dat je de kinderen zo goed kunt helpen.
Mijn Christian heeft best wat hulp nodig op school, zowel van de ambulante begeleiding van de dovenschool als van de remedial teacher. Als een van de 2 een keer niet komt vindt hij dat ook zo erg.
Lidwien heb jij deze reactie van jou verwijderd? Want ik deed het niet. Had hem wel gelezen trouwens hoor
Een reactie posten