Rijsttafel

Op de achterkaft van mijn oudste kookboek (geërfd van mijn moeder), aan de binnenkant, staan de benodigdheden voor een Nasi Goreng. Voor tien personen. Alleen die benodigdheden, jammer genoeg. Geen recepten.
Ik weet niet wie het daar heeft opgeschreven. Het is niet het handschrift van mijn moeder. Mijn vader schreef ongeveer zo, maar hij zou niet over pepper hebben gesproken. Misschien de eerste vrouw van mijn moeders broer. Zij was in de oorlog in Amerika. Dat zou kunnen en klopt met die pepper  en die peanuts.
Maar leuk om te zien, dit blad.
Mijn moeder maakte vaak nasi. Mijn moeder zou ook graag (als verpleegster) naar Indië zijn gegaan. Ze deed dat niet omdat haar moeder al twee varende zoons had en als nu ook de dochter nog weg zou gaan...
Maar wel vaak nasi dus. En het was altijd heerlijk. Het is ook het enige recept dat mijn moeder aan mij heeft doorgegeven. Precies opgeschreven. Voor de rest was ze zeer vaag. 'Nou gewoon, een beetje dit en een beetje dat'
Maar ja ik was niet het soort dochter dat daar iets aan had, helaas.
Die nasi dus wel. Die maak ik nog steeds op mijn moeders manier.
Nasi is echter nog geen rijsttafel. Ooit (maar toen was ik denk ik een jaar of twintig) heb ik nog eens een cursus Fijne Keuken gedaan. Mijn vader lachte zich slap toen hij er van hoorde. 'Hahaha, jij en de fijne keuken, leer eerst maar eens een gewone pieper koken!'. En gelijk had hij hoor. Dat was inderdaad heel wat nuttiger geweest.
Aan het eind van die Fijne Keuken lessen was er een rijsttafel. Zelf maken en met z'n allen opeten. Die recepten heb ik nog. Nooit gebruikt, want zoveel werk!! En een druk leven.
Die smoes geldt nu niet meer dus ik maak ter plekke een nieuw voornemen voor dit jaar. Eén keer een uitgebreide rijsttafel bereiden!