Wij hadden toen lang niet alles gezien en namen ons voor om de rest van die wandeling het volgend voorjaar te doen.
Want sneeuw in de lente, sneeuw van de 75.000 Amsterdamse iepen, die hun zaadjes over de stad uitsneeuwen, dat is toch echt superleuk.
Het kwam er niet van, tot afgelopen dinsdag.
En deze keer gingen we de tocht niet fietsen maar wandelen.
Het werd een zeer bijzondere tocht.
Dat begon al bij de start, bij Eye (in Noord). We parkeerden onze fietsen en mijn man zei dat hij eens even in dat gebouw daar wilde kijken. Dit gebouw, het oude Shellgebouw:
Deze foto maakte ik later op de dag vanaf de pont |
En omdat het nog niet officieel geopend is, mocht dat gratis. Moest je wel een kaartje hebben gereserveerd en dat hadden wij niet. Mijn man wist er vaag iets van en ik helemaal niet. Maar omdat het nog stil was en men ter plekke probeerde een kaartje voor ons te regelen, wat niet lukte, mochten we toch instappen in de lift.
Lieve jongens en meisjes werken er, zeer behulpzaam.
Hoewel, instappen ... eerst werd er nog een foto gemaakt, die heel gevaarlijk lijkt maar het niet is natuurlijk.
En daarna naar boven. Ik was totaal niet voorbereid, en dus eigenlijk ook niet bang. In het begin zo'n 80 meter hoog, vond ik het prachtig. Maar later ging de hoogtevrees toch opspelen en vond ik het best eng. Het zweet brak me uit. Maar nog steeds prachtig natuurlijk. Wat een uitzicht.
Je kunt zelfs tot 85 meter en dan zie je de binnenstad, de polders, de havens, het IJsselmeer. Je ziet de ponten varen en je ziet de drukte bij het station
Maar wij genoten dus nu van het uitzicht en dat is aan alle kanten heel erg mooi. Mijn foto's zijn niet zo best, mijn lens moet dringend schoongemaakt en het was wat nevelig, maar toch laat ik er een paar zien.
Ik denk trouwens wel dat ik het er voor één keer voor over zou hebben. Zoals je ook op de Eiffeltoren wilt uitkijken over Parijs en op het Empire State Building in New York, is het ook mooi om over Amsterdam uit te kijken.
En er komt nog iets bijzonders bij daarboven: een schommel waarmee je over de rand kunt schommelen. Ik voel zelfs terwijl ik dit alleen maar noteer, de hoogtevrees. Ik zou denk ik ter plekke dood blijven.
Hoe dan ook, voor ons was dit een superbegin van een dagje Amsterdam. Het zou een zeer bijzondere dag worden met een paar bijzondere ontmoetingen. Daarover een andere keer meer. Meer info: klik
Ps.: Als je in de openbare bibliotheek in Amsterdam, die vlakbij het station, helemaal naar boven gaat, heb je ook een prachtig uitzicht over de binnenstad. Gratis.
7 opmerkingen:
Toevallig las ik net in de krant over de opening. Jij maakt goede reclame. Nu ga ik er zeker eens kijken.
In het flight magazine van de KLM van deze maand staat een stukje over de toren.
Die schommel daar moet ik dus ook niet aan denken...
Dat is leuk! Dat zou ik ook wel willen. En ik ben gek op schommelen maar of ik dit zou durven? XX Esther
Ik heb net als jij hoogtevrees en bij het zien van die schommel begint mijn maag al vreemd te doen. Maar ik zou wel naar boven willen en kijken, ver van de rand dan wel hè.
Achter glas kijken lijkt me heel mooi, maar op die schommel 😳, nee echt niet!
Grappig weer bertie ,gister gingen wij naar noord fietsen toen zei ik nog dat ik als kind daar boven in geweest was met mijn ouders heeeel lang geleden. En nu zit jij daar boven in ,
Maar die schommel wat een vreselijk idee word er ter plekke niet lekker van ,hoe komt iemand op zo n idee
Gr marloes
ik ook niet Marloes, zo eng!
Een reactie posten