Ik moet eerlijk zeggen dat ik lang niet alles van 'Floortje naar het einde van de wereld' heb gezien, maar wat ik wel heb gezien, vond ik erg goed.
En nu waren er dan twee afleveringen over Syrië. Dessing ging terug naar Syrië. Nu, in 2016.
Ze maakte dezelfde reis die ze ook maakte, acht jaar geleden. Ze ging terug om te kijken hoe het nu is. En in mijn ogen is ze daardoor een held.
Ik was ook in Syrië. In februari 2011. Dat was net een paar maanden voor de burgeroorlog uitbrak.
Maar ik zou beslist niet terug durven gaan op dit moment. Echt niet. Floortje Dessing dus wel.
Ze maakte twee afleveringen; ze ging echt terug naar plaatsen waar ze eerder onder vreedzame omstandigheden was.
Plaatsen die ik ook allemaal gezien heb. Plaatsen waar het leven toen nog goed was, al borrelde er wel wat. Iets wat we begrepen van onze gids en ook een paar keer in gesprekken met inwoners. Niet dat dat nou zoveel gesprekken waren, maar we konden het wel een beetje voelen.
Floortje is echt bang geweest, deze keer. Ze vond het zelf het moeilijkste wat ze ooit heeft gedaan. Terwijl haar herinneringen aan dit land, evenals de mijne, heel goed waren. Vriendelijk, warm, gastvrij.
En wat leverde het op?
Het leverde op dat ik en velen met mij bijna ademloos hebben hebben zitten kijken naar de reis in dit prachtige land. Het leverde op dat we weer eens even goed op de feiten werden gewezen.
Dat we zagen dat de vernielingen die daar zijn aangebracht niet gering zijn. Dat we keken naar de oudheden die misschien wel voorgoed zijn vernietigd.
 |
| Palmyra, 2011 |
Naar de steden die op sommige plaatsen spooksteden zijn geworden, waar hele wijken verwoest zijn , echt compleet verwoest en leeg staan. Waarvan het de vraag is of er ooit nog hersteld zal kunnen worden.
En waar soms toch, ondanks alles het leven weer heel voorzichtig op gang komt.
 |
| 2011 |
Floortje liet het zien. Dat er in zo'n gebied toch weer mensen zijn die hun handel weer nieuw leven inblazen en daar zit ik dan echt met een brok in mijn keel naar te kijken. Hoe dapper en hoe optimistisch kan een mens zijn?
 |
| 2011 |
En tenslotte, maar eigenlijk in de eerste plaats, zocht ze mensen die ze op haar eerste reis had ontmoet.
Een jongen, in de buurt van Palmyra. Misschien was het wel deze jongen, die wij een paar jaar later zagen:
 |
| 2011 |
De Nederlandse pater Frans van de Lugt, die daar verbleef en niet wegging toen het moeilijker en moeilijker werd, vond ze ook niet.
Die was vermoord.
Daar sprak ze over met een fantastisch meisje, een nog grotere heldin dan Floortje zelf. Het raakte me, het ontroerde me.
Ik weet dat je hoop moet houden, ik weet het met m'n hoofd. Maar in mijn hart is er weinig hoop.
Dodenaantal: 250.000. Vluchtelingen: 4 miljoen (ik las ook al ergens 10 miljoen).
Waar moet je nog op hopen.
Zal er ooit nog gelachen kunnen worden? Echt gelachen?
 |
| 2011 |
Enfin, dit alles liet Floortje Dessing zien. En daarvan was ik zeer onder de indruk. Mocht je de uitzendingen gemist hebben en toch nog willen zien, klik
14 opmerkingen:
Inderdaad ontzettend mooie programma's en zo knap en stoer gemaakt.
Maar wat een leed daar en op zoveel plekken in de wereld hè?
Wat bijzonder dat jullie daar geweest zijn voor deze oorlog.
Mooie post! Ik heb bijna meegehuild met de emoties van Floortje toen ze die ring won ;o) Alle afleveringen gezien, deze laatste twee nog niet. Nu, na jouw stukje ga ik er zeker nog naar kijken!
Zeer indrukwekkende afleveringen. Ik heb ook ademloos zitten kijken. Voor mij nog meer motivatie om iets met en voor vluchtelingen te kunnen betekenen. Al is het nog zo klein. Samen zingen is een begin. Ik ga er mee door.
Ik heb het niet gezien maar ik kan me zo voorstellen als je daar geweest bent en je ziet hoe het nu is het heel veel indruk moet maken.
Vreselijk.
Ik ga deze uitzending zeker bekijken.
Helemaal eens met wat je hierboven zegt. Ik heb deel twee nog niet gezien, maar wel opgenomen. Hoe ter wereld kan men al die vernietiging en die ontzettende ellende ooit te boven komen? Het grijpt me bij de keel als ik de beelden zie. De paar keren dat ik in de moslimwereld was heb ik alleen maar aardigheid en vriendelijkheid ondervonden. Hoe kan het toch dat mensen dit soort wandaden doen?
Ja, ik vind het indrukwekkende televisie. Floortje maakt zo'n mooi contact met mensen. In deze oorlogsreportage laat ze ook zo mooi de enorme veerkracht van mensen zien.
Al die doden, al die vluchtelingen en dan al die prachtige monumenten die vernield zijn, ik vind het zo erg. Het is goed dat zo iemand als Floortje Dessing, die zo betrokken is, dit laat zien.
Wat een indrukwekkend blog maakte je ervan. Het laat me weer even stilstaan bij al het lijden in de wereld terwijl ik me hier tegoed zit te doen aan een kopje koffie. Pfff we komen toch altijd armen tekort om het leven en de mensheid te omhelzen
Indrukwekkend wat Floortje ons liet zien. Jouw foto's uit 2011 zijn dat ook. In een korte tijd
een land, volk en cultuur om zeep geholpen. Onbegrijpelijk.
Ik vind dat Floortje die ring dik heeft verdiend. Het verschil in genomineerde programma's is te zot voor woorden. Je zal het met zo'n indringende reis toch afleggen tegen Geer en Goor.
Floortje is zó goed. Ik ga al jaren met haar op reis en het verveelt nooit. Een mooie ode aan Floortje. Verdiend!
Die uitzendingen moeten jou nog meer gezegd hebben. Doordat je er zelf was. Ik probeer me wel eens voor te stellen,hoe het leven is met zulke verliezen en onder die omstandigheden. Dan schiet mijn inlevingsvermogen te kort.
Het waren inderdaad twee zeer indrukwekkende afleveringen en dat meisje dat vertelde over de pater stal mijn hart. Haar kracht en optimisme ontroerden me.
Wat een leed en vernietiging. Alles wat ons wijsheid geeft is welkom, ook het verslag van de (2e) reis van Floortje Dessing naar Syrië.
Je foto van de lachende meisjes ontroert mij enorm.
Ik ben niet zo van de prijzen, want het is appels en peren en anderen tekort doen. Maar in dit geval is het heel goed gewonnen.
Een reactie posten