Omdat ik het te commercieel vond worden, ben ik er mee gestopt. Maar soms kijk ik nog wel eens even.
Deze Joanne heeft een tweelingzus, Lucy. En Lucy was getrouwd met de schrijver van dit boek: Paul Kalanithi
Was getrouwd, want Paul overleed vorig jaar maart aan longkanker. Op 36-jarige leeftijd.
Af en toe schreef Jo er iets over.
Kalanithi schreef tijdens zijn ziekte over zijn leven en over hoe hij omgaat met de wetenschap dat hij dood gaat. Arts, neurochirurg wetenschapper, schrijver en terminaal: hij weet waar hij het over heeft. En Lucy, zijn vrouw, die acht maanden voor zijn dood, hun dochtertje krijgt, ook. Lucy schreef het nawoord in dit boek.
Pauls wens was dat dit boek uitgegeven zou worden en dat is dus ook gebeurd.
Onze dochter had het boek al lang in het Engels gelezen en vond dat ik dat ook moest doen, want dit boek werd haar lievelings. Ik wil niet in het Engels lezen, dus dat kwam er niet van. Maar nu is er een Nederlandse versie en die kreeg ik.
Achter elkaar uitgelezen. Hartverscheurend en hoopvol tegelijk. Nou, als je de boektrailer bekijkt,(huh boektrailer, wat is dat nou weer?) weet je al waarom.
7 opmerkingen:
Indrukwekkend.
Heftig!
Mooi boek, lijkt me. Goed voor mijn lijstje, thanks!
Bedankt voor de tip. HIj gaat op mijn lijstje.
Ik zag die trailer ook al en het boek staat op mijn bib-lijstje!
Alleen die trailer al zeg! Maar dat het indrukwekkend is, daarover bestaat bij mij nu al geen twijfel. Wel het soort boek waar ik even moed voor moet verzamelen.
Ga het onthouden. Zo'n intens verdrietig verhaal; vast en zeker mooi maar lijkt me ook niet gemakkelijk om te lezen.
Een reactie posten