Eeen drijvende kelder en nog meer moois

Er was nog veel meer moois te zien,zowel in het stadje als in het museum:

 Dit portret van een gestorven kindje ontroerde me. Zo wit, zo stil...

In het stadje oude gevels, prachtige deuren, bruggetjes, veel gevelstenen:

Kortom, echt een genoegen om daar rond te wandelen.
En dan moesten we natuurlijk nog naar het tweede deel van het museum, gevestigd in dat oude koopmanshuis.
Want daar was de tweede bijzonderheid waar de gastvrouw ons op had geattendeerd.
Dat was namelijk een drijvende kelder. Huh een drijvende kelder?
Ja zeker:

Deze kelder drijft én wiebelt een beetje. Het is een gemetselde bak, die op het grondwater drijft en dus meebeweegt met de grondwaterstand.
Het verhaal luidt dat een zeekapitein aan wal, dit had bedacht om er af en toe te kunnen zitten en zich op zee te wanen.
Er zijn in Amsterdam ook van dit soort kelders, maar die kun je niet bezichtigen omdat de huizen bewoond zijn.
Al met al: Edam... daar kun je best eens naar toe, op een zonnige dag en dan hoef je je helemaal niet te vervelen.