Besjes

 

Mijn man kwam terug van een boodschap en was bijna thuis toen van de andere kant een jongen, een jongeman eigenlijk, kwam aangelopen. 

Ze knikten naar elkaar en de jongen stopte.

'Kent u me nog,  meneer?'

Mijn man keek nog eens goed. Hij dacht dat het misschien een oud-leerling van mij was. 

Die kennen de man van de juf, omdat die altijd meeging op kamp. En ik vierde mijn verjaardag met mijn klas altijd bij ons thuis. Soms worden we daar op aangesproken. 

Maar dat was het nu niet. Déze jongen had een heel andere herinnering.

Ooit was hij met wat vriendjes besjes aan het schieten met zo'n blaaspijp. Tegen ons keukenraam.

Leuk natuurlijk, ik heb het zelf ook gedaan , lang geleden. Onze kinderen ook.

Maar na een paar waarschuwingen kreeg mijn man er genoeg van.

'Als je nu niet ophoudt, grijp ik je', zei mijn man.

Wat hij deed, want vanuit de bosjes ging het schieten door. 

Hij had zijn hardloopschoenen nog aan en dat scheelde: de jongen werd in zijn kraag gevat. 

Hij kreeg een emmer water aangereikt en mocht het raam lappen.

Mijn man wist het weer en ze lachten allebei.  

'Nou meneer', zei de jongen,  ''Nou meneer, weet u...u had nog gelijk ook!'.

Waarna ze allebei verder liepen.