Dit is een zaal in ons prachtige Westfries Museum. Om precies te zijn is dit de Schutterijzaal.
En in de Schutterijzaal hangen Schutterstukken. Dat klinkt logisch hè. Kijk, hier zie je er een.
Dit is een werk geschilderd door de Hoornse meesterschilder Jan Albertsz Rotius. Hij wordt ook wel de Rembrandt van Hoorn genoemd. Hij schilderde het doek in 1651.
Er hingen er meerdere en overal was wel wat over te vertellen.
Als je bijvoorbeeld op dit schilderij kijkt naar de schoen van degene die rechts staat, dan is er iets merkwaardigs aan de hand.
Als je ervoor gaat staan en je loopt langzaam opzij, dan volgt de neus van de schoen je. Een soort Mona Lisa onder de schoenen, want van haar wordt ook altijd gezegd dat ze je blijft volgen. Het geheim van de gouden schoen. Kinderen vonden dat hartstikke leuk ( en volwassenen ook).
Op een ander stuk van Rotius, staat de schilder himself.
Links voor, dat is 'm, sergeant Jan Albertsz Rotius. Lid van de schutterij en daarom mocht hij zichzelf ook schilderen op het doek.
Het gekke is dat ik niet speciaal van de schutterstukken hou. Ik heb ook niet zo veel met de Nachtwacht.
Maar toch, als je er vaak naar kijkt en dat deed ik omdat ik er nou eenmaal moest zijn, ga je het steeds interessanter vinden.
Zie je bijvoorbeeld de vaandeldrager?
Dat moest altijd een vrijgezel zijn. Omdat hij voorop moest lopen met het vaandel en daardoor het meeste gevaar liep.
Maar zoals ik hier al vaker heb betreurd... het museum is gesloten en de zaal is leeg. Alles, maar dan ook echt alles moest er uit.
'Uithuizen' noemden ze het.
Een gigantische operatie, want het betrof ongeveer 36.000 items. Grote schilderijen, kleine schilderijen, beelden, sieraden, scheepsmodellen, zilveren bekers, tegeltjes, munten, enfin noem maar op, zoveel.
Ik heb een keer op de zolder mogen kijken en ik heb ook meegeholpen om een bepaalde loods leeg te halen. Het was ongelooflijk wat er allemaal was.
Alles moet naar een nieuwe opslag, met klimaatbeheersing en zo en dan komt het over tweeënhalfjaar hopelijk weer te voorschijn.
Enfin, nu moesten die schutterstukken er uit. Je snapt dat dat toch echt iets anders is dan een klein doek of wat munten.
Deze week moest het gebeuren en de vraag was natuurlijk hoe dat zou gaan want ze zijn ontzettend groot.
Daarover morgen meer. Maar hoe dan ook, er was een schutter bij: een echte!
15 opmerkingen:
Dat moet toch werkelijk een hele klus zijn. Met jarenlange voorbereiding, denk ik.
Leuk, een echte schutter erbij! Ja, wat een klus.
In die tijd ook al mannen met wat overgewicht,of is het de kleding
En een forse schutter...
Zelfs zo'n uithuizing levert een interessant blog op.
Leuk, die echte.
I think we need to watch "A Night At The Museum #2" tonight.
Uit zijn schilderij gestapt?
Wat een operatie! Hopelijk loopt de verbouwing op rolletjes en gaat het niet lager duren dan die twee en een half jaar! Want hoewel we niet zo vaak in dit museum kwamen, ben ik echt wel benieuwd hoe het wordt.
Wat mij vooral opvalt, is dat bijna alle schutters in een soort mannequinstand staan met één voet naar voren. Het is vast elegant bedoeld, hoewel de buiken daardoor ook benadrukt worden.
Met een echte schutter erbij moet het toch echt wel goed gaan :)
Leuk dat je ons op de hoogte houdt.
Een flinke operatie.
Ik vind dat soort enorme schilderijen altijd zo knap gemaakt. 't is toch wat anders dan een foto... Wha un werk.
Oja, uithuizen, dat woord ken ik, maar was het helemaal vergeten :-)
Het zal ongetwijfeld een hele onderneming zijn zo'n museum leeghalen.
Die schuttersstukken zijn echte kijkplaatjes. Ik ben vorig jaar met mijn kleuterklas naar het West Fries Museum geweest. Inderdaad echt een aanrader maar nu kan dat helaas voorlopig niet. Geduld hebben.
Een reactie posten