Waterdunen

Na die ene middag dat het regende tijdens ons weekje Groede, gingen we aan het begin van de avond naar het strand en keken we even bij de Getijdenduiker. 

Dat is een ding, een doorlaatmiddel, ik kan er geen andere omschrijving voor verzinnen. 

De duiker laat twee keer per dag zout water uit de Westerschelde in en ook uit het gebied achter de duinen: Waterdunen. 

Die inlaat kan trouwens worden afgesloten bij grote stormen. 

Door het steeds veranderende getij in het gebied, door eb en vloed dus en door het zoute water, ontstaat eigenlijk een ander gebied. Anders dan de polder die daar lag. 

Zilt. En dus andere flora  en andere fauna. 

Wat een vernuft en wat een techniek. Heel erg knap dat dit zo bedacht en gemaakt is. 

De kust hier, tussen Groede en Breskens, was niet sterk genoeg, daar moest in ieder geval wat aan gedaan worden. De getijdenduiker is onderdeel van de zeewering.  

Aan de zeekant werd de dijk verstevigd en aan de landkant kwam er tegen die dijk nieuw duin, het klimaatduin. En die inlaat, die kan afgesloten worden bij grote stormen. 

Het gebied daarachter, Waterdunen, is recreatiegebied en natuurgebied tegelijk. 

Wat betreft recreatiegebied, ik vind dat het er goed uit ziet. Geen schreeuwerige recreatie voor zover ik dat kon zien. Wel huizen en tenten.   

Als natuurgebied verandert het voortdurend door die inlaat. Net zoals bij de Markerwadden wordt de ontwikkeling van de natuur nauwkeurig gadegeslagen en bijgehouden door mensen die er verstand van hebben. 

En dan is er ook nog ruimte en aandacht voor nieuwe experimenten en nieuwe ontwikkelingen als zilte teelt van groente en schelpdieren. 

Wij deden eerder die week nog een excursie in het gebied onder leiding van een gids van Zeeuws Landschap. 

Die mensen weten zo verschrikkelijk veel. Wij niet en we onthouden ook lang niet alles, maar ik vind het altijd erg interessant. 

Enfin, aan het eind van die dag dat het voor het eerst weer eens regende,  pikten we nog net een klein beetje zonsondergang mee