Dit was een bijzonder weekend.
Al weken geleden waren we gevraagd om ons als vrijwilliger op te geven. We zouden dan helpen op de eerste Pasar Malam die in Hoorn werd georganiseerd.
En dan nog wel in 'ons' leegstaande museum.
Zolang er toch nog niet gebouwd wordt, zijn er al verschillende aktiviteiten geweest.
Dit was een hele grote aktiviteit! Geinitieerd en georganiseerd door Deetje van het museum.
Wat een organisatie is dat geweest en wat is het geweldig goed gegaan allemaal. Echt een succes!
Wij kregen allemaal een sjaal/sjerp van batikstof om, ook weer genaaid door iemand van het museum en mijn man en ik waren ingedeeld bij de entree. Dat kon van alles betekenen, welkom heten, kassa, garderobe, muntjesverkoop, weg wijzen enz.
De eerste dag stond ik in de avondploeg bij de garderobe: jassen aannemen (nat en zwaar), ophangen, bonnetje in tweeën scheuren. een deel voor de bezoeker, een deel aan de haak boven de jas bevestigen. Paraplu's waren er in overvloed en die pasten niet echt aan de haak.
Maar goed, simpel klusje. Dácht ik. Mooi niet!
Niet simpel als iemand opeens in een jas staat te graaien (sleutels vergeten), niet simpel als iemand z'n jas pakt om even naar buiten te gaan zonder het te zeggen en zonder het bonnetje te tonen en de jas dan later gewoon ergens tussen te proppen. Niet simpel als iemands jas onvindbaar lijkt: 'het is een donkerrode jas mevrouw'. Om dan, na tien minuten zoeken, tot de conclusie te komen dat het toch een blauwe jas was. Niet simpel als je voorganger een ander systeem hanteerde.
Enfin, hoe dan ook: het is allemaal goed afgelopen en om negen uur, hadden we niets over en hadden we geen tekort.
En: 'Nee, u kunt niet betalen met uw biebpas'.
Oh ja en scannen als er al eerder was gereserveerd. Dat liep vlekkeloos.
Zoals altijd werd er voor de vrijwilligers heel goed gezorgd. We kregen koffie of thee en als avondploeg hadden we echt mazzel.
We kregen een bon en mochten daarmee een maaltijd halen in een van de twee Indonesisch eettenten die in de museumtuin waren opgesteld.
Indonesisch eten (ik noem het nog altijd Indisch), is mijn lievelingseten. Mijn man houdt er niet heel erg van, dus als we eens uit eten gaan kiezen we niet vaak voor zo'n restaurant. Maar nu dus twee dagen achter elkaar. En lekker dat het was!!!
Nou en wat was er te doen dan? Op die Pasar Malam?
Heel veel verschillende kraampjes waren er. Met allerlei klein en wat groter spul. Pasar Malam betekent markt, avondmarkt.
Ook binnen waren kramen waar je lekkere dingen kon kopen. Je kon workshops volgen, bijvoorbeeld wajangpoppen maken. Er waren geleide discussies. Er waren boeken over Indonesië en Indië en van sommige boeken waren de schrijvers aanwezig.
In de Marmerzaal van het museum waren er de hele dag optredens. Er werd gedanst en gezongen. Je kon je laten masseren. Teveel om op te noemen.
Beide dagen heb ik een kort rondje gemaakt. Niet alles gezien, maar toch genoten.
Maar het allermooiste vond ik dat er heel veel mensen met Indonesische roots kwamen.
Ik wist het niet, maar er is een grote Indische gemeenschap in Hoorn. Tweede en derde generatie vooral. Mensen die elkaar kennen en elkaar opzoeken.
In Hoorn, op zo'n historische plek, waar de geschiedenis van Hoorn verbonden is met de geschiedenis van Indië. Dat vond ik erg mooi en heel speciaal.
Ik heb daar bij die garderobe best veel mensen gesproken. Mensen die erg blij waren dat er nu eens zoiets was in hun eigen Hoorn.
Een oudere dame die met tranen in haar ogen vertelde dat het zo warm voelde.
Hele mooie kinderen die ronddwarrelden. Een oud-leerling van vijfentwintig jaar geleden en van wie ik toen nooit zijn Indische achtergrond heb gezien.
Oudere mensen (en jongeren) die gingen dansen. Meezingers. Soerabaja ( ha dat lied kende ik nog). Indo-rock.
Veel mensen kwamen de tweede dag weer. Dat doe je natuurlijk niet zomaar.
Zou ik gegaan zijn als ik geen vrijwilliger was geweest. Ik denk het niet. Maar als zoiets nog eens georganiseerd wordt, dan zeker wel!
19 opmerkingen:
In mijn vorige woonplaats was er ook één ieder jaar, een pasar malam. Altijd een bijzondere sfeer. En het eten.... mmmmmmm.
Wat klinkt dat geweldig. Vooral die onderlinge warmte
Ik zou me ook niet tot de doelgroep rekenen om daarnaar toe te gaan, maar het klinkt erg leuk.
Ik had vroeger vrienden die uit Indonesië kwamen, daar thuis komen was altijd een feest van lekker eten. Ik zou ook best naar zo'n markt gaan kijken als die hier werd gehouden.
I never trust this system, I always keep my coat with me. Oh, yikes, that was a tough job you had for sure!
Second day sounds much better!
Love Indian food, too. Same problem you got, though...
Yes to community!
Wat een geweldig leuke ervaring.
Onze buren van vroeger kwamen ook uit Indonesië
En in onze klas kwamen op een gegeven moment ook enkele kinderen uit Indonesië.
Ben nog met een paar vriendin geweest.
Een van de moeders kon prachtig tekenen en dat deed ze ook in mijn poëzie album, die ik nog heb natuurlijk.
Daar zou ik zeker naar toe zijn gegaan als ik in de buurt was. Die sfeer, dat eten, de mensen! Ik zag gisteravond Jesse Klaver koken bij Ramon in Binnenste Buiten en proefde ook weer meteen dat Indische sfeertje, ben er dol op.
Door deze acties worden jullie echte allrounders.
Dat klinkt als een hele mooie en fijne ervaring zeg! Je maakt me helemaal benieuwd naar dit evenement.
Ik had er iets over in de krant gekien en het ook in mijn agenda opgeschreven. En tóch niet meer aan gedacht, grrrr...
Wat gek, ik krijg als ik op de ket klik een k... Maar je snapt het vast wel, hahaha.
These fans look fabulous!
Dat lijkt me heel gezellig zo'n markt, en je moest best hard werken met al die natte jassen en paraplu's!
Wat hartstikke leuk dat jullie daar vrijwilligers waren.
Toen ik in mijn jeugd in Akersloot woonden gingen mijn vriendinnen en ik een keer per jaar naar de Pasar Malam, ik denk in Beverwijk.
Ik vond het altijd een geweldig leuk evenement.
Wat leuk om daar vrijwilliger te zijn.
Kan me voorstellen dat je er van genoten hebt.
Heel sfeervol, met muziek, eten, geuren en aardige mensen.
Die jassen ophangen en weer teruggeven was wel even een dingetje.
Ondanks de perikelen in de garderobe toch weer een leuke ervaring opgedaan.
Ik bewonder jullie energie!
Wat leuk Bertie, om daar te mogen werken. Binnenkort zie je waar ik het afgelopen weekend mocht werken.
Dat lijkt me nou erg leuk om heen te gaan. Vooral voor het eten en de muziek. Leuk dat er toch nog iets gebeurt in “ jullie” museum.
Geweldig om dat eens helemaal mee te maken. In Den Haag is er altijd een hele grote Pasar Malam, onze oudste zoon gaat er vaak heen.
Een Pasar Malam is altijd een belevenis, zeker als je daar aan mag meewerken.
Het is dankbaar werk en de mensen zijn altijd heel aardig en het eten, heerlijk. Hans
Een reactie posten