Herman van Veen heeft vaak gespeeld in Carré (wij waren daar vaak bij) en als cadeau voor het 125- jarige theater was dit programma bedoeld. Met veel liedjes die het publiek dat hem daar vanaf 1971 zag optreden graag nog eens wilde horen. Dus natuurlijk kwam Suzanne langs en Liefde van later en... maar ook wel wat minder bekende of misschien wel nieuwe nummers. Ik vind het altijd mooi om te zien hoe een artiest de zaal bespeelt. Hoe het hele publiek soms zachtjes meezong, maar alleen als Herman van Veen dat aangaf. En ik moet altijd heel erg lachen om zijn voetbal/tennisact.
De eindtijd was 22.30 maar dat werd uiteindelijk 23. 30 uur. Na de eerste toegift, gingen er al mensen weg, maar niet de echte fans. Die wisten dat hij heus nog wel een keer terug zou komen. Dus bleven ze klappen. Enfin, hij bleef terugkomen. Wij zaten midvoor balkon, maar eindigden voor in de zaal op nog geen meter afstand. Daar maakte ik deze foto. Herman van Veen was toen nog alleen met Edith Leerkes, de gitariste op het podium. Mooie avond.
2 opmerkingen:
Há, dat doet hij nog steeds dus. Dat veel langer blijven. Ik heb het meegemaakt dat er nauwelijks nog mensen in de zaal zaten en hij nog steeds bezig was op dat podium. Dat moet zeker 35 jaar geleden zijn.
De mensen moesten weg vanwege laatste bus en oppas en zo, maar ze wilden niet. Dat weet ik nog heel goed.
oh, die tennis / voetbalfan-act, geweldig. Als ik een enkele keer voetbal kijk, roep ik nog steeds: we hebben een goalioh!
Een reactie posten