Een paar minuten later opende ik mijn mail en vond een tekst die mijn lieve collega Mien me opstuurde. Zij is de allergrootste hondenliefhebber die ik ken.
Deze tekst:
Als ik straks oud ben, ziek en zwak en pijn verjaagt de slaap
Als onrust neemt van mij bezit, doe dan wat onvermijdelijk is
en laat me gaan... de laatste goede daad.
Beslis voor mij en wees niet laf
Past eigenliefde bij de vriendschap die ik gaf,
of uitstel... tot het beter past bij een verloren strijd?
Ik ben niet bang tijdens die laatste gang.
Jij loopt niet weg: je kijkt me aan, je noemt me bij mijn naam en houdt me stevig vast
Vandaag voor het laatst groet ik je met mijn hondenstaart...
Wat jij liet doen, deed je voor mij:
Je hebt me nog meer pijn bespaard, voor zinloos lijden mij bewaard.
Een zwaar besluit? Nee... huil nu niet.
Een wijs besluit dat werd gegrond op een oud en uniek verbond:
Jij bent mijn baas en ik jouw hond
6 opmerkingen:
Het is het laatste dat je voor je lieve dier kunt doen: hem verder lijden besparen. Moeilijk maar toch ook iets moois eigenlijk.
De tekst is geweldig, ik zal hem bewaren.
Bettie,
Wat naar dat jullie Mac moeten missen en wat zal het stil zijn in huis. Voor Mac is het goed zo en de tekst geeft dat heel mooi weer.
gr Yvette
Mooi. Ik lees het op de pont. Tranen komen natuurlijk van de wind. Nienke
Bettie,
Ik weet wat het is en leef met jullie mee.
Goed dat jullie Mac op tijd hebben laten gaan, dat is het ultieme 'houden van'.
Liefs, Lianne
Och Bettie en Frits, en kinderen... wat verdrietig.
Veel sterkte dezer dagen.
lieve groet, Karin
Wat een ontroerend mooi gedicht en het kwam op het goede moment. Als ík al moet slikken...
Een reactie posten