Totaal aantal pageviews

zondag 3 februari 2013

Weet je nog...?

's Morgens is het moeilijk. Altijd als ik beneden kwam, kwam Mac me op het kleed begroeten. Als de jonge hond die hij in zijn hoofd waarschijnlijk nog altijd was. Altijd blij. Even een kroel en dan over tot de orde van de dag.
Vandaag hebben we wat afleiding gezocht,  maar het maakt niet uit wat we doen of waar we zijn, we praten de hele tijd over Mac. Dat hij als puppy schrok van zijn spiegelbeeld in het deurtje van de oven, dat we hadden bedacht dat hij nooit op de bank mocht liggen, maar dat hij als pup er op sprong toen hij een keer ziek was (en dat was een hoge sprong voor zo'n uk) en dat we ons vervolgens maar hebben aangepast en lakens op de bank hebben gelegd. Dat hij altijd zo genoot op het strand en de afstand die wij liepen moeiteloos twee keer haalde: stuk vooruit en weer terug. Dat hij meeging met de baas als die in de Ardennen een groep begeleidde, dat hij daar bij de baas op de kamer sliep. Dat hij meeging als we een jarig kind in bed gingen toezingen, maar verder nooit boven kwam en ook geen pogingen deed om daar te komen. Dat hij, dat hij... en weet je nog?
Aan het eind van de week zullen we zijn as op het strand uitstrooien.

4 opmerkingen:

Wieneke zei

Prachtig toch, dat jullie zoveel goeie herinneringen aan die lieverd hebben. Praat maar veel samen over hem, dat helpt bij het verdriet. Onze dwergschnauzer Yazou is alweer bijna 2,5 jaar geleden overleden, maar ze komt nog heel vaak ter sprake hier in huis. Haar portret heeft een prominente plaats in de huiskamer en op mijn bureaublad heb ik nog steeds een leuke foto van haar.

Kitty zei

Jullie hebben veel mooie en waardevolle herinneringen aan Mac (ik heb wel eens Max geschreven geloof ik...) Zo is hij nooit 'weg'. Het is misschien wel een cliché, maar daarom juist zo waar: hij heeft voor altijd een plekje in jullie hart.

Anoniem zei

Weten jullie nog dat ik Mac te logeren had.....? Ze wisten het nog en zo werd die middag in het park "remember-middag..", vol verhalen over Mac en onze eigen overleden lievelingen...
Het mooie is dat jullie na heel veel jaren op de vraag "Weet je nog?" nog steeds zullen zeggen: "Ja, we weten het nog, dat was onze Mac.." Mien

Dagelijkse Dingen zei

Wat een groot gemis, maar ook wat een groot geluk toen hij nog bij jullie was. Sterkte! Jasperina