Israël: koppelen

Hij zit te wachten, deze jonge orthodox Joodse man. Hij zit te wachten in de lobby van het hotel tot zijn 'afspraak' komt. Dat is een meisje, orthodox Joods ook. En hun afspraak is gearrangeerd.
Als het meisje er is, zullen ze praten, beetje zenuwachtig, beetje druk of juist heel stil. Soms met enig enthousiasme en soms ook met een voelbare afkeer.
Ons hotel in Jerusalem grensde aan een orthodox Joodse wijk en de koppelingen werden in dit hotel gedaan. Er was ook iedere avond wel een bruiloft, waar we helaas niet konden observeren. Maar dit, dit hebben we heel goed kunnen zien.

 We reden  later met de bus ook door die wijk. Onze gids, vertelde dat hij op eerdere reizen met groepen ook altijd hier wándelde, maar dat hij de laatste keer was bekogeld met flessen en uitgescholden en dat dus niet meer deed.
En hij uitte een sterke afkeer voor en veel kritiek op deze landgenoten. Terwijl we door de wijk reden zagen we ze. Het ziet er mooi uit, de kleding, de hoeden, de vrouwen met pruiken. Veel kinderen ook. Sfeervolle beelden.
We zagen ook de biljetten op de muur. Voor ons onleesbaar, maar met waarschuwingen er op om niet te kopen bij die of niet te lopen daar of daar. Mensen in hun eigen wereld. Bijzonder om te zien.
De gids was erg negatief hierover. Vooral over de behandeling van de vrouw.
Ik vraag me nu af hoeveel  invloed  deze mensen hebben in het parlement, de Knesset.
Zelf las ik een paar jaar geleden het boek van Pearl Abraham:  Vreugde der Wet.
Geen radio, geen bibliotheek. Niet zingen of dansen of een man een hand geven. Een gearrangeerd huwelijk op je zeventiende met iemand die je nauwelijks kent. Je hoofd kaal scheren en een pruik dragen. De hoofdpersoon in het boek, Rachel, is zo'n meisje die het allemaal meemaakt en omdat Pearl Abraham zelf uit dat chassidische milieu komt kreeg ik, denk ik, een goed beeld van deze totaal andere wereld, waar ze zelf niet meer bij hoort, maar waar ze  wel liefdevol over schrijft.
Ik ga het boek  nog eens lezen.