Ik ben op zoek. Op zoek naar mijn sleutelbos. En dat al sinds we terug zijn uit Kopenhagen, twee weken dus.
Het is geen klein sleutelbosje, ik bedoel je ziet hem niet makkelijk over het hoofd. Er zitten een hoop lintjes aan en ook aardig wat sleutels.
Het goede nieuws is dat ik de sleutels niet op straat heb verloren of ze ergens heb laten liggen. Ze moeten in huis zijn.
Dat weet ik heel zeker, omdat ik ze namelijk heb verstopt.
Dat zit zo:
Als wij een paar dagen weg zijn, neem ik mijn sleutelbos niet mee. Vooral niet omdat die best zwaar is.
Maar ik wil hem ook niet op een duidelijke plek laten liggen. Je kunt het inbrekers ook té gemakkelijk maken.
'Ja maar Bettie, als een inbreker eenmaal binnen is, heeft hij toch je sleutels niet meer nodig? Dus wat heeft het dan voor zin om ze te verstoppen?'
Nou eigenlijk weinig zin, ik doe het vooral omdat er ook een sleutel van school aan zit . Ik weet heus wel dat ook dat weinig zin heeft, omdat een inbreker echt niet weet dat dat een sleutel van school is.
Nou ja het is nou eenmaal zo en ik denk dat ik het nu nooit meer zal doen.
Ik heb al heel wat afgezocht. Maar zonder resultaat.
Het moet ergens in één van de boekenkasten zijn, of achter een luik op zolder.
Of in mijn 'werkkamer' met heel veel doosjes en lades en zeer veel mogelijkheden. Het kan ook zijn dat ik ze in de zak van een jas in de kledingkast heb gedaan of in een doos bij een spel of puzzel. Het kan zelfs zijn dat ik ze in een vlaag van verstandsverbijstering in de voorraadkast heb gedaan. Of in een schoen. Of....
Laat ik het positief bekijken.
Ik ben nu dus heel hard aan het opruimen. Ik heb nooit zin in opruimen, maar als ik eenmaal bezig ben, vind ik het eigenlijk wel fijn. Een soort herfstschoonmaak!
Twee boekenkasten zijn inmiddels schoon. Ik vind van alles, dat dan weer wel. Maar toch...
Stomme tut!
13 opmerkingen:
:-)! Succes verder!
Bettie, je kan niet geloven hoe ik gelachen heb met dit te lezen... Niet om je uit te lachen hoor, maar dit is voor mij zooooo herkenbaar !! Nét hetzelfde is mij al verschillende keren gebeurd... Met sleutelbos, wat juwelen, etc...
Troost je, je vindt ze wel terug... Het kan soms wel wat lang duren... Bij mij kwamen de zaken meestal toevallig terug boven als ik stopte met naar hen te zoeken...
Je bent niet de nige, is mij ook gebeurd. Kkomt wel weer terecht.
..als ik je kwalificatie ietsje mag uitbreiden...: TUTHOLA ! Je argumenten om ze NIET te verstoppen kloppen helemaal...Deze keer blijf ik zeker anoniem..
ken je dat boek: Mijn bril in de ijskast? :))
Heerlijke blog, herkenbaar ook
Whoehaaaaahaaaa! Wij hadden net hetzelfde voor deze zomer. Hier ging het om de sleutel van de auto die thuis bleef. We verstopten samen de sleutel... de echtgenoot en ik... en toen we terug thuis kwamen wisten we het geen van beiden niet meer...We hadden volledig op de andere vertrouwd... hij zal het wel onthouden dacht ik... en de echtgenoot omgekeerd natuurlijk! Rotgezocht hebben we ons.
Lag uiteindelijk in een mok in de kast.. misschien een tip voor jou? Zolder? Is ook een goeie bergplaats... maar ook groot...Dus... heel veel succes! Ik ben heel blij dat wij niet alleen zijn met dat probleem! ;-)
Oh ik zou niet meer kunnen stoppen tot ik ze weer had ......sukses
Wat ben je toch een leuk mens!
haha wat een prachtig verhaal. Maar wel balen, ik zou echt gek worden van het zoeken. Volgende keer maar een foto maken van je verstop plek.
Haha, mijn moeder verstopte vroeger om de zelfde reden een portemonnee in de oven.
Je raadt het al?
Na de vakantie de oven aangezet, op voorverwarmen....geld verbrand :-)
..en dan die foto op facebook te zetten...
Een reactie posten