We zaten in zo'n tamelijk nieuwe rode bus.
Mooi hoor, het lijkt wel design met al dat rood en zwart.
Helaas is er weinig ruimte om een koffer(tje) te plaatsen.
Maar dat is nog niet het ergste. Dát is namelijk dat als je voor het raam zit en je bent niet al te groot, dat je dan niks ziet. Ja, de toppen van de bomen. Op twee plaatsen in de bus zijn de stoelen wat hoger, voor in en achterin. Heel raar.
Op de terugweg die natuurlijk ook weer met de bus was, 's avonds laat, gebeurde dit.
De chauffeur heeft de eerste tien à 15 minuten (waarvan een stuk in het nog drukke Amsterdam) aan een stuk door in zijn telefoon zitten praten. Al die tijd stuurde hij met één hand.
Ik voelde me aanvankelijk niet erg veilig. Dat veranderde wel toen ik merkte dat hij goed reed. Toch vond ik het heel raar. Ik heb een paar keer op het punt gestaan om er wat van te zeggen. Maar deed het niet. Mijn man ook niet. We zaten met z'n tweeën als Jut en Jul de zaak in de gaten te houden.
Toen de chauffeur niet meer belde, dacht ik dat hij wel weer met z'n twee handen zou gaan sturen. Maar dat deed hij niet.
Enfin, ik sta nog het meest verbaasd over mezelf dat ik niks heb gezegd.
Wat hadden jullie gedaan?
9 opmerkingen:
Wij nemen nooit de bus, vanwege de rolstoel, behalve in Londen, die is erg goed toegankelijk
Met één hand rijden, tot daar toe.
Bellen achter het stuur ? Nee. Kan niet. Mag niet in de auto, dus zeker niet in een bus, waar je als chauffeur verantwoordelijk bent voor de veiligheid van anderen.
Ik zou de man waarschijnlijk ook niet aangesproken hebben hoor. Zo'n held ben ik niet. Maar ik zou het misschien wel gefilmd hebben (handig aan die smartphones...), om het eventueel aan de vervoersmaatschappij te bezorgen...
Ben net als Ingrid niet zo heldhaftig. Waarschijnlijk zou ik er bij het uitstappen iets pissigs over gezegd hebben. Ik vind het het toppunt vsn hufterigheid en die man is zijn baan niet waard. Hij heeft tenslotte de verantwoordelijkheid over een hele bus en passagiers en hoort zich aan de regels te houden!
Ik zou niks hebben gezegd, maar wel een mailtje gestuurd hebben naar de busmaatschappij.
Tja, dat is het grote probleem als je dus niet goed Frans spreekt. Dan kun je wel iets beleefds uitkramen, maar een boze opmerking is moeilijker. Ik denk wel dat ik een enorm nare blik was gaan geven tijdens het rijden. En iets verontwaardigs had gedaan in gebarentaal. (Is verontwaardigs een woord? Vast niet hahaha))
Daar zouden we zeker wat van gezegd hebben en weer thuis zouden we een mailtje naar de vervoermaatschappij gestuurd hebben.
Ik zou mijn emotie hebben bewaard in een zakdoek, om thuis via creatieve expressie om te zetten in iets moois, een beeldhouwwerk denk ik. De spanning tussen hoe het 'hoort' en wat je ziet, wil ik altijd graag aanraakbaar maken.
Bart, hahahaha! Gek !
Wieneke, dit was in Nederland en ik spreek heel behoorlijk Nederlands, haha.
Maar omdat wij niets hebben gezegd, wat ik echt heel raar vind van onszelf, vond ik het ook niet goed om achteraf een mailtje te sturen naar de busmaatschappij. Ik had het gewoon moeten zeggen!
Een reactie posten