Dat noem ik nou nog eens geluk hebben. In één week vond ik op twee verschillende lokaties, in twee kringloopwinkels, deze twee boeken. Totaalprijs 2 euro.
Het zijn allebei boeken uit de jeugdserie van de Arbeiderspers, het ene verscheen in 1959, het andere in 1960.
Voor zover ik kan nagaan hadden mijn ouders een abonnement genomen op deze serie voor mij. Op gezette tijden verscheen er een boek en dat kreeg ik dan meteen. Ik bedoel, ik kreeg het niet voor m'n verjaardag of van Sinterklaas, maar meteen.
Mijn moeder was in mijn ogen een 'rooie vrouw', avant la lettre. Vandaar de Arbeiderspers. Ze geloofde zeker in verheffing van het volk. Bij mij thuis werd gelezen. Altijd.
Een tien voor een tuin heb ik stuk gelezen. Letterlijk. Ik heb het nog, maar ga het nu vervangen door dit gave exemplaar. Het gaat over schoolkinderen die een schooltuintje krijgen Ze maken er allemaal iets totaal verschillends van. Een kind maakt een vijver, kan-ie vissen, een ander kind metselt een muurtje, Winnie kweekt rozen, Riekje maakt een boerentuin en Hanneke een dromerige tuin waar ze lekker kan lezen. Het boek is geíllustreerd met foto's en tekeningen. Ik heb het net weer opnieuw gelezen en nog steeds vind ik het een geweldig boek.
Nu onze nieuwe tuin net is aangelegd, vind ik het zelfs wel weer leerzaam.
Het andere boek De Koepelkamer had ik ooit, maar is waarschijnlijk ook echt stuk gelezen of achter gebleven op een school waar ik werkte. Ik nam wel eens mijn eigen boeken mee naar school om een soort klassenbieb te hebben.
Het is een heel aardig en spannend boek dat ik met veel plezier las. Ook dit boek vind ik nu nog steeds leuk.
(Niet alle boeken uit de serie las ik met plezier hoor, er waren ook erg opvoedende boeken bij en daar vond ik niet veel aan, al zal ik toen niet begrepen hebben waarom niet).
Maar speciaal in dit boek zijn de illustraties van Friso Henstra. Als kind had ik daar niet zo'n oog voor. Het boek was geïllustreerd en dat was het. Het ging om het verhaal.
Maar nu, nu denk ik: wow!
Friso Henstra maar eens even opgezocht en hij blijkt een bekende illustrator te zijn. Die veel prijzen heeft gewonnen en een heel speciale stijl had. Hij leefde van 1928 tot 2013.
Ik heb nog meer boeken die door Friso Henstra zijn geïllustreerd. Maar ik zat even te googelen en kwam via afbeeldingen terecht op dit blog: klik Daar staan een paar mooie voorbeelden in kleur.
En trouwens voor liefhebbers van illustraties in kinderboeken een geweldige blog. Ik zit er al veel te lang te snuffelen, echt super!!!!!
6 opmerkingen:
Wat grappig op het andere blog zie ik de illustraties in kleur het doet zo bekend aan...zal ik de illustraties herkennen of de jaren 70 stijl?
Wat fijn dat je ouders ook zo pro lezen waren.
Als kind stond ik altijd voor openingstijd bij de bibliotheekdeur te wachten, nadat ik de boeken had uitgezocht, snelde ik naar huis. Lekker lezen op de bank en voordat de bieb dicht had ik ze uit en ruilde ze nog snel om voor nieuwe.
Heerlijke jeugd!
Ja Bert, je moeder was een "rooie vrouw" avant la lettre!
De mijne ook trouwens, ze verzuchtte wel eens, na het lezen van de krant of beluisteren van de nieuwsberichten op de radio: Je zou d'r communist van worden! En dat voor een brave katholiek!
De boeken ken ik niet, moet ik toegeven... Maar vroeger waren boeken niet zo "grensoverschrijdend" als nu. Ik las als kind vlaamse boeken, hollandse, dat vond je toen nog niet zo veel bij ons.
En die illustraties, práchtig gewoon !!
Beide boeken heb ik ook gehad in het abonnement van De Arbeiderspers. Mijn moeder is nog eens communist genoemd door Evert Vermeer, toen voorzitter van de PvdA. Ze was voor en na de oorlog tegen bewapening en zei dat een keer op een partijbijeenkomst en kreeg die reactie van Evert.
https://www.boekwinkeltjes.nl/b/147364633/De-koepelkamer/
Een reactie posten