Vivian Mayer

Vorige week keek ik naar Close Up en zag een fascinerende documentaire over Vivian Mayer.
Ik heb er al een hele tijd over na lopen denken. Zo'n soort docu was het.
Gelukkig voor jullie (als je niet hebt opgenomen of gekeken) is  het nog steeds te zien: hier.
Gisteren stond er in het NHD een groot artikel over deze vrouw en niet toevallig ook vanaf gisteren is er een tentoonstelling in het Foam (Fotomuseum Amsterdam).
Het Foam is altijd een bezoek waard hoor, maar nu helemaal denk ik.
Vivian Mayer dus.
Zij was een vrouw (1926 - 2009) en ze werkte in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw als nanny voor gegoede families in Chicago.
En ze maakte honderdduizend foto's in die jaren. Op straat, op een wereldreis die ze maakte. Altijd en overal.
Tot zover, afgezien van die grote hoeveelheid foto's, niet echt heel bijzonder natuurlijk.
Maar... niemand, bijna niemand, kende Vivian Mayer echt.
En niemand wist van die foto's. Foto's die  heel erg mooi zijn. Niet zomaar kiekjes. Prachtige foto's van een echte straatfotograaf.
Toevallig was daar toen John Maloof. Hij maakte een boek over Chicago en kocht op een veiling voor 380 dollar een doos vol negatieven, die hij dacht misschien te kunnen gebruiken voor zijn boek.
Dat was niet zo, maar hij zag wel meteen de kwaliteit van de foto's en ging op zoek naar de maakster. Dat bleek helemaal niet zo eenvoudig te zijn.
Een lang zoektocht werd het,  waarin hij beetje bij beetje meer te weten kwam over deze bijzondere, wat excentrieke vrouw, die nooit de deur uitging zonder camera om haar nek.
Nou ja, ik kan eigenlijk niet wachten tot ik de tentoonstelling kan gaan bekijken. Dus ik meld het maar even, want als je nou toch in Amsterdam bent, zou het jammer zijn om dit te missen. Dénk ik dan hè.

Informatie over de tentoonstelling en het Foam vind je hier: klik