This is my rock

Natuurlijk neem ik uit Londen een cadeautje mee voor onze enige kleindochter. En een cadeautje is in mijn geval meestal een boek. Deze keer ook.
Ik vond het niet in een boekwinkel, maar in een museumwinkel. Die zijn echt altijd leuk en zeker in Londen.
'This is my Rock' heet het boekje  en het is gemaakt door David Lucas.
Buitengewoon opvoedkundig is het ook, dus ik twijfelde even. Ja, want ik hoef Anna helemaal niet op te voeden. Dat doen haar ouders en die doen dat heel goed.
Maar ja, als je met een paar bladzijden aan een heel jong kind iets duidelijk kunt maken, namelijk dat samen zijn en samen delen fijn is, dan is dat toch wel heel mooi.
Kijk maar:

'Dit is mijn rots' zegt de geit en hij jaagt alle dieren die in de buurt komen van zijn rots, weg. De beren, de wolven, de arenden en zelfs de kleine vogeltjes. Het lukt, alle dieren verdwijnen.
Hij verveelt zich in zijn eentje op de rots. Hij gaat een beetje jodelen: Yodel-odel-odel -odelay-hee-ho en een beetje dansen: tippity tappity tippity tap! 
Maar dan krijgt de geit honger en hij krijgt het koud en hij is helemaal alleen. Gelukkig brengt het kleine vogeltje hem toch op een idee en weet de geit ineens wat hem te doen staat.