 |
| Deze foto heb ik van Schoolbank, daar heb ik hem zelf opgezet. Gelukkig maar, want ik kan hem nergens meer vinden. Zie je de juf zitten? En zie je mij? Ik weet nog alle namen van deze kleuterklas. Omdat mijn vader ze achterop de foto schreef. |
Daarna kwam de lagere school, met drie meesters en drie juffen zoals dat hoorde. Het was een opleidingsschool die opleidde voor het toelatingsexamen en ik heb er zoveel geleerd dat de eerste twee jaar van de middelbare een makkie waren. Ook qua huiswerk.
Gelukkig kwam toen de Mammoetwet waardoor ik Havo kon doen en verlost was van alles wat moeilijk was, zoals wiskunde, natuurkunde en scheikunde. Daarna werd ik opgeleid tot juf en begon mijn onderwijscarriere.
Nou, carriere kan ik het niet noemen eigenlijk hè. Daar zit een opbouw in, carriere maken. En ik bleef gewoon juf hoor, tot volle tevredenheid.
En al die jaren, tot en met nu, heb ik natuurlijk van alles op het gebied van onderwijsvernieuwing meegemaakt, aangehoord, me geërgerd, gestaakt, ge....
Arjan Lubach had het afgelopen zondag ook over onderwijsvernieuwing en ik heb er erg om gelachen. Ik deel het hier: klik
12 opmerkingen:
Je juf ziet er inderdaad fris en fruitig uit, ik kan jou nog niet zo gauw ontdekken en Lubach is hilarisch. Maar inderdaad, al die vernieuwingen......! Ik had altijd een beetje medelijden met de mensen in het onderwijs als zoiets weer werd aangekondigd.
Die matjes, daar had ik ook al moeite mee. Op de lagere school eerst een schatje als juf, toen een rotwijf en later het hoofd, die kinderzielen kon lezen. Supervrouw. Maar zelf lesgeven ? Nee, dat zou ik niet kunnen.
Wat in lieve godesnaam was het nut van die rottige gevlochten matjes? Hoezo? Waarom? Waarvoor? Het was kindermishandeling eigenlijk ;-)
Ik word moe van het idee van alwéér een onderwijsvernieuwing en daarom ga ik met prépensioen aan het einde van dit schooljaar. Nou maar eens een ander, dat moet kunnen na 43 jaar in het onderwijs
Van geknutsel op de kleuterschool herinner ik me niets. Het kan zijn dat ik het verdrongen heb, maar matjes vlechten en kleedjes knippen kon ik vast wel, want dat deed ik later ook wel eens. Plakken en tekenen en kleien is me altijd een gruwel geweest en gebleven. Wat ik nog wel weet van mijn montessorikleuterschool is dat we veel in de weer waren met kralen en letters, tellen en woordjes leggen dus. Dat kon ik goed. En ik weet, dat ik wel op mijn blote kinderknietjes wilde bidden om, als we niet zelf mochten kiezen, vooral niet in het keukentje of de poppenhoek te moeten. Dat was erg, dat ministrijkplankje, waarmee je niets kon. En die poppen waar als je ernaar wees al weer een arm af was. We hadden thuis een echte baby.
Ik herken je er zo niet tussen. Maar je juf oogt inderdaad fris en fruitig. XX Esther
Oh, die oude foto's zijn zo leuk. Ik heb er ook nog een paar!
Lieve groet,
Gerry
Ik herken je niet op deze foto hoor, maar het is wel een heel mooie groepsfoto. Met een juf die er duidelijk zin in had. Blijft toch altijd leuk hè, dat oude fotomateriaal.
Fijne avond,
liefs,
Mirjam
ik meen me van Schoolbank te herinneren dat jij dat meisje met de staartjes en haar open dicht bent, klopt dat?
Wat een geweldige foto! Jouw stukje is klinkt heel herkenbaar, behalve dan dat matjes vlechten, haha! Volgens mij was ik een meisje wat dat heerlijk vond en het ook nog eens supernetjes wilde doen ;o)
Ik deed mijn stinkende best. Als jong meisje met katoen, vier pennen en zweethanden een babysokje breien. Eerst een mini sjaal, dat wel.
Die foto is echt geweldig!
Het enige wat ik van de kleuterschool weet is juffrouw Jaspers. Een hele oude, vervelende vrijgezelle juf. En wij hadden ook nonnen als juf. Ik mocht vaak alleen in de zandbak spelen en had dan de taak andere kinderen eruit te sturen. Vind ik nu zo raar, ik was vier!
Een reactie posten