Millie Bird

Wat een heerlijk boek was dit. Ik las er al een tijd geleden over bij Wieneke, die het zeer kon waarderen en noteerde de titel. En nu was het de 'opdracht' in de leesclub van Els. Bovendien vond ik de omslag erg leuk.  Dus nu moest het er maar eens van komen, dacht ik. Gereserveerd in de bieb, zaterdag gehaald en maandagmorgen uit, terwijl ik toch best een druk weekend had. Maar ik kon het niet wegleggen.

Het verhaal:
Millie Bird is een meisje van zeven. Haar vader is dood. Millie is gefascineerd door de dood. Ze maakt lijsten van dode dingen. Een vlieg, een bloem... haar vader is nr. 28. Haar moeder laat haar achter in een warenhuis. Daar bivakkeert ze een paar dagen dan wordt ze ontdekt. Bijna krijgt ze nieuwe pleegouders, maar ze wordt aangespoord door Karl de Typist om te vluchten. Karl is zevenentachtig en weduwnaar. Hij vlucht zelf ook, uit een verzorgingshuis. En dan is er nog Agatha Pantha. Zij heeft ook haar man verloren en sindsdien heeft ze haar huis niet meer verlaten. Scheldend vanachter haar raam schreeuwt ze de wereld tegemoet.
Dit drietal gaat samen op zoek naar Millies moeder. Een trip dwars door Australië. En natuurlijk zoeken ze zichzelf en dat wat van waarde is.

Al met al is het een buitengewoon onwaarschijnlijk verhaal. Meestal stoort me dat, maar nu helemaal niet. Millie is zo lief en slim. Wat op de kaft staat klopt: hartveroverend. 
Dan daarbij wat filosofische gedachten en je hebt een prima boek. Ik vond -  zonder het te vertellen natuurlijk -  het slot ook erg goed. Origineel en goed bedacht.
Aanrader!