Vier blogjes over één bezoekje aan Amsterdam.

Wat kan er veel op één dag hè. De dag begon met een bezoek aan de tandarts, maar dat heb ik uiteraard verdrongen. Daarna hadden we twee bijzondere ontmoetingen, een gratis prachtig uitzicht vanaf de Lookout, (een preview zeg maar) en natuurlijk de iepen.
Een wandeling door Amsterdam om Lentesneeuw te zien. Dat was ons eigenlijke doel.
Daarvoor moesten we langs de iepen van Amsterdam. Zij laten in deze tijd hun zaden vallen en als het dan een beetje waait lijkt het of het sneeuwt. 
Déze iep zag ik vanuit een klein keldertje, waar een rommelewinkeltje in is gevestigd.

Een winkeltje, bevrouwd door een dame die tegen de zeventig liep, maar er uit zag als vijftig. Ze vond het zo langzamerhand tijd worden om er mee te stoppen. En ze hield er niet van dat overal een festival van wordt gemaakt. Zoals dat gedoe met die iepen. 

Ik was het niet met haar eens. 

Dit, zo met uitzicht op een 'Amsterdamse school' gebouw, vond ik ook  prachtig. Het is het voormalig Scheepvaarthuis, nu is het een hotel.

We zagen verder de hoogste iep, die is uit 1895 en is 35 meter hoog. We zagen een duiveltjesiep. Die is herkenbaar aan twee 'oortjes' aan het uiteinde van het blad.  

We zagen ook de oudste iep, dat is deze:

Het is een veldiep uit 1891. 

Er zijn 55 verschillende soorten in Amsterdam. Niet dat ik nou zo heel veel verschil zag hoor. Maar mooi is het allemaal wel met dat zachte groen.

Tja, maar waar is nou toch die lentesneeuw.

Nou, die was er niet tijdens deze wandeling. Dan moet het nl. een beetje waaien en dat deed het niet. 

Zaadjes waren er meer dan voldoende. Kijk maar:

'Neem wat zaadjes mee en plant ze in een pot',  zei de mevrouw van het winkeltje in de kelder. 

Goed idee! Dat hebben we dus gedaan. 

Een klein iepje in onze achtertuin lijkt me wel gezellig. Of in het verschrikkelijke gemeenteplantsoen voor mijn deur. Of allebei. 

En die sneeuw... die hebben we gewoon zelf gemaakt: