Een half jaar

'Waarom was je nou zo chagrijnig woensdag', vroeg iemand me. Nou, nog afgezien van het feit dat ik sowieso echt niet altijd zonnig gehumeurd ben, had ik nu wel een beetje een reden vond ik.
Kijk, het zit zo:
Een normaal mens heeft misschien wel eens een koortslip. Dat heb ik niet, ik heb een koortsneus. Eens in de zoveel tijd (en altijd op momenten dat ik het niet kan gebruiken natuurlijk) verschijnt een puist op mijn neus en daar komt dan troep uit. Dat is het herpesvirus. Die puist is vervelend, maar verder niet ernstig of zo.
Helaas kan het wel ernstig zijn voor baby's onder de drie maanden. Het kan zelfs hersenvliesontsteking veroorzaken.
Nou is onze lieve Odin ruim boven de drie maanden. Sterker nog, hij werd precies op woensdag, onze oppasdag,  een half jaar.

Dus zetten Odins papa en mama een klein, schattig slingertje in de lekkerste truffels die ik ooit proefde en namen wij een halve taart mee. Niet voor de halfjarige, die is net toe aan een korstje brood. Maar wel voor zijn liefhebbende familie.
Nog steeds geen reden om chagrijnig te zijn toch?
Wel dus, want ik nam het zekere voor het onzekere en heb die dag mijn kleinzoon niet aangeraakt. Dus niet op schoot, niet verschonen, geen fles, geen hapje. Niks. Alleen kijken. Kijken is best hoor, maar niet de hele dag.

Overigens,  de kleine jarige zat er niet mee. Hij lachte me stralend toe en werd evengoed geknuffeld. Door zijn opa!
We waren zoals ik zei, laat thuis. En toen bedacht ik dat ik de volgende dag ook Noor en Jet niet zou kunnen aanraken. Die zijn per 1 juli weliswaar 4 maanden en dus ook ruim boven de leeftijd, maar ook hier nam ik geen risico.
Stomme koortsneus! 

Ps. Ik weet heus wel dat er ernstiger zaken zijn. Heus wel!