Filmweekend

Maar liefst 20 films worden er dit weekend vertoond in Cinema Oostereiland. Drie dagen lang. De vrijdag viel voor ons af, maar voor zaterdag en zondag kozen we vier films uit.
Er hang een gezellige sfeer daar op het eiland. En gisteren konden we tussen de films door zomaar een uur in de zon zitten. op een terras. Op een plek met een prachtig uitzicht op het IJsselmeer. Er was een botter-race gaande, we zagen de boten wel, maar ze zeilden nauwelijks. Het was windstil.

Goed, de film.
We zagen als eerste: A Quiet Passion. Daarin werd het levensverhaal verteld van de vooraanstaande Amerikaanse dichteres Emily Dickinson. Van wie ik zonder veel succes wel eens geprobeerd heb de gedichten te lezen.

Foto niet van mij, maar van het wwweb

Ik wilde er na een kwartier al uit. Want het was een traag, 19e-eeuws verhaal, Victoriaaans. Passie, moraal gevoel en gelardeerd met gedichten van Emily Dickinson herself.
Dat we er niet uitgingen kwam door het feit dat deze rol zo ongelooflijk mooi werd gespeeld door Cynthia Nixon. Ik kende haar niet, maar ze speelde in Sex in the City. Die serie heb ik nooit gezien.
Toen de film afgelopen was, pffff, ik moest echt even bijkomen. De film was ook nog een half uur te laat begonnen, dus ik vond het zonde van mijn tijd.
Maar toen ik dus bezig was met bijkomen,  op dat terras, drong langzaam tot me door hoe ontzettend mooi het door en door gefrustreerde en eenzame leven van de dichteres was neergezet en had ik toch geen spijt.

De tweede film was : Een echte Vermeer.
Dat is een film over de schilder Han van Meegeren (1889-1947). Die man had een een geweldig schilderstalent en gebruikte dat (volgens de film dan) om werk van onder andere JohananesVermeer te schilderen. Te schilderen, niet te kopiëren. Vervolgens dat werk dan te doen voorkomen als een echte Vermeer en in samenwerking met een kunsthandelaar en na het opstellen van een verhaal over de herkomst, te verkopen voor gigantische bedragen. Daarbij speelt dan ook nog de verhouding die van Meegeren krijgt met de vrouw van de belangrijkste kunstcriticus uit die jaren. De kunstcriticus die van Meegeren als schilder afkraakt en het valse werk als echt erkent.
Van Meegeren werd ontmaskerd doordat hij ook een schilderij aan Göring verkocht en dat dook aan het eind van de oorlog op. Eerst werd hij beschuldigd van collaboratie, maar toen bleek dat hij het werk zelf had geschilderd. Daarmee werd de populariteit van van Meegeren groot: de man die Göring besodemieterde.

Foto niet van mij maar van de site van Elsevier.

Ik vond het een spannende,  boeiende film. Ik vond de muziek soms storend. (meestal hoor ik de muziek nauwelijks, maar hier viel die soms erg op) Maar verder oké.
De hoofdrol was Jeroen Spitzenberger.

Foto van de Emmaüsgangers van de site van Boymans

Ik was altijd al geïnteresseerd in Han van Meegeren. Ik las nu dat zijn schilderij de Emmaüsgangers in Boymans hangt.  Als een soort curiositeit. Ik ben daar meerder malen geweest, maar dat schilderij zag ik nooit. Tja, dat wil ik dan toch een keer gaan bekijken. Er is ook veel over van Meegeren geschreven. Moet ik ook nog eens op zoek naar een boek. Maar Emily probeer ik niet nog eens.
Toch leuk hoor zo'n filmweekend. Je neem er wat van mee.
Vandaag nog twee te gaan! Zin in.