Paul Simon

Weet je nog dat ik jarig was, op 7 augustus? Vijfenzestig werd ik en we vierden het met de kinderen en de kleinkinderen in dat weekend in een groot huis.
Behalve een hoop gezelligheid en champagne en taart en tekeningen (van Anna) en een feestmuts, kreeg ik ook nog een supercadeau. Ik moest er even op wachten,

maar gisteren was het zo ver!
Frits en ik mochten naar Paul Simon. In Amsterdam, in de (of het?) Ziggo Dome. 
Paul Simon, mensen. PAUL SIMON!
De man is een legende en we houden allebei erg  van zijn muziek. Heel erg.

Ik was nog nooit in de Ziggo Dome geweest. Wel een keer in de Arena en in de Heineken Music Hall en dus ook in de omgeving daar.
We waren veel te vroeg en hebben daar nog eerst een beetje rondgeslenterd. Nu was het lekker weer en het werd steeds drukker, maar toch denk ik dat de omgeving troosteloos zou kunnen zijn. We keken ook nog even op de meubelboulevard Villa Arena. Ook troosteloos en uitgestorven.
Maar Ziggo, dat is andere koek. Super groot. Ik zocht het op en er kunnen 17.000 mensen in. Het was helemaal uitverkocht gisteren, dus ik denk dat die zeventienduizend er ook echt zaten.
Ik appte de kinderen dat ik heel blij was met onze plaatsen, want als ik helemaal bovenin had moeten zitten, zou het met de ogen dicht geweest moeten zijn. Zo hoog.
Ik had gedacht dat het er koud zou zijn, maar niks hoor. Goed verwarmd. En vrij comfortabele stoelen.
We zaten er drie kwartier van te voren. Dat gaf niks want het was leuk om te zien wat voor mensen er binnen kwamen. Veel zoals wij, maar ook een heleboel jongeren. Ik gok 60-40.
Door een van die jongeren werd ik nog behoorlijk op mijn vingers getikt, toen ik mijn telefoon te lang aan had staan om foto's te maken. Hij had gelijk, dat is irritant als je achter zo'n verlicht schermpje zit. Ik moest de mores nog even leren, zo vaak ga ik niet naar zo'n concert!
Hoe dan ook: Paul Simon was geweldig. Echt!
De man is 75 jaar en staat daar nog net zo goed te zingen en te bewegen als vroeger. Niet dat ik hem vroeger in het echt heb gezien, maar toch wel vaak op tv.
Hij zong van alles, zelfs liedjes van vroeger, Homeward Bound, the Boxer (waarbij het hele publiek het refrein zachtjes mee zong). Al die oude liedjes net ietsje anders dan de oorspronkelijke versie. Maar ook recent werk.
Er was begeleiding van een 9-koppige band en ook zij waren erg goed.
Paul Simon schijnt aangekondigd te hebben dat dit zijn laatste tournee is. En dat zou ik helemaal kunnen begrijpen. Maar oh wat zou het jammer zijn.
Mocht hij toch nog een keer terugkomen... dan ga ik beslist weer! Zonder enige twijfel.

Ps.:  Dit was echt een geweldig cadeau, lieve kinderen. Dank.
Ps²:  Ik verkeer in tweestrijd. Moeten wij nu een Beatlesweek houden of misschien een Paul Simonweek (met en zonder Art Garfunkel)?  En ik wil ook nog meer weten en horen van die Waterboys uit de film.