'Dat uit elkaar liggende adresboek moet weg', bedacht ik. 'Ik wil een nieuw adresboek'.
Ik wil dat niet zo zeer omdat het oude uit elkaar ligt.
Maar vooral doordat er inmiddels al zoveel namen weggestreept zijn.
Van mensen die uit elkaar zijn. Soms heb ik dan twee adressen van het betreffende stel. En soms nog maar eentje, omdat een van de twee toch niet meer in beeld is.
Van mensen die een tijd minstens een kerstkaart of geboortekaartje of een overlijdensbericht of een verjaardagskaart of een bezoek waardig waren, maar met wie het contact inmiddels niet meer zo is.
En vooral namen van mensen die er niet meer zijn. Mensen die niet meer leven. Wel in mijn hoofd en hart, maar niet in het echt. Ik kan ze geen kaart meer sturen.
Treurig werd ik er van. Dat boek had ik al zo lang, ik denk van toen ik hier kwam wonen, ruim 35 jaar geleden. Er verandert heel wat in 35 jaar.
Net heb ik het oude boek weggegooid. De adressen van de blijvers zijn genoteerd in het nieuwe boekje.
Ik ben een beetje in een rare stemming. Een soort eindejaarsstemming. Ook door alles wat er gebeurt in de wereld. Tja..
Daarom laat ik graag en voor de zoveelste keer het lied van Smith & Burrows hier horen. Ik knap er echt van op. Het is al oud, uit 2011 en ik geloof dat ik het al ieder jaar in december op mijn blog zette. Zo mooi. (En de beelden van mijn lievelingsstad zijn natuurlijk ook nooit weg)
Ps. Er zijn ook heel wat nieuwe adressen bijgekomen in de loop der jaren hoor. En dat is fijn!
14 opmerkingen:
Dat doet december allemaal met ons. Moest wachten in de auto en nam lijst in telefoon door. Ik kreeg hetzelfde gevoel en wat moeilijk om iemands nummer uit je telefoon te wissen die er niet meer is. liefs
Wat een mooi lied. Kan weer op mijn speellijst. Al mijn adressen staan in mijn mobiel. Als ik die kwijtraak, heb ik een groot probleem. Misschien toch ook maar in een boekje zetten ?
Ik kocht twee jaar geleden een nieuw adresboek om dezelfde reden. Inmiddels is daar ook al weer wat geschrapt en gewijzigd...
Wat een prachtig lied! Ik kende het nog niet...
Fijne dag,
Liefs,
Mirjam
Hier ook zo'n lijst met al vele doorgestreepte namen, mensen die er helaas niet meer zijn. Gisteren zei ik hetzelfde tegen C. "er moet een nieuwe komen". Het ligt natuurlijk wel aan onze leeftijd dat er familie, vrienden en kennissen eerder wegvallen dan toen we nog jong waren.maar het is precies zoals je al schreef, er komen gelukkig ook nieuwe bij en dat geeft weer een goed gevoel. Wens je fijne dagen toe.
Op zulk soort momenten word je daar dan mee genconfronteerd. Daar krijg je dan een raar en soms verdrietig gevoel van...........
Ik wens je fijne dagen!
Om dezelfde redenen van doorgestreepte namen en adressen, overleden dierbaren besloot ik dat ik gehecht ben aan dit oude adresboek. Door het zien van doorhalingen passeren de herinneringen. Dat vind ik juist mooi.
Ik vernieuwde mijn adresboek deze zomer. Met dezelfde gevoelens.
Geweldig verwarmend liedje! Ik hoor de het ooit live, in de koude, op eg Groenplaats te Antwerpen, extra magisch!
Ik dacht bij het schrijven van mijn kaarten precies hetzelfde. Maar heb het nog niet gedaan. XX Esther
35 jaar is een hele tijd. Af en toe zijn dingen aan vervanging toe.
De mensen die het 'waard' zijn om te onthouden, zijn er ook nog wel als je je boek weg doet.
Fijne kerst-tijd.
Een mooi blogje. Ja zo gaat dat in het leven. Een adresboekje kan verhalen vertellen. En het muziekje... mooi. Ik deelde het op mijn facebook. 😊
Wat een prachtige song, ik zit werkelijk met kippevel!! Kende hem niet, dus dank je wel Berthie, wat ongelofelijk mooi!! En ja, dat adresboek... zucht. Ook hier is het zo. Een paar jaar geleden heb ik een nieuwe gekocht. En heb hem ingeschreven met potlood. Zo worden er regelmatig adressen weggegumd.. en weer toegevoegd ;o) That's life!
Mijn adresboek is oud en ook ik dacht terwijl ik de kerstkaarten aan het schrijven was dat ik eens een nieuw boek moet kopen. Zet het op mijn boodschappenlijstje anders moet ik het volgend jaar weer denken. De song is mooi, kon hem nog herinneren van verleden jaar.
Wat een mooi nummer! Ik kende het niet.
Een adresboek is net een verhuisschrift. Mensen komen en gaan. Het is een soort spiegel van het leven rondom je.
De melancholie hoort ook een beetje bij de tijd van het jaar. Vrolijke lichtjes doen een hoop voor een mensch.
Warme groet.
Een reactie posten