Er is een tijd geweest, toen ik niet werkte en slechts één baby had, dat ik iedere week reikhalzend uitzag naar dat blad.
(Want die eerste baby was een makkie. Een heel lief makkie en ik had heel weinig afleiding, woonde hier net en kende alleen de buren en die werkten)
Maar dit terzijde.
Ik denk dat ik de Libelle al lees sinds ik een jaar of tien was. Toen knipte ik er ook plaatjes uit. Van beroemdheden.
En ja het mag truttig zijn, dat kan me niet schelen, maar ik genoot altijd heel erg van het blad.
Toen ik volwassen was, nam ik een abonnement. Mijn moeder nam dan de Margriet, of omgedraaid en dan ruilden we. In die jaren vond ik het nog steeds gezellig als het blad in de bus viel, maar ik zat er niet echt op te wachten
Tegenwoordig geef ik het blad door aan mijn dochter, maar allebei vinden we er niet zoveel meer aan.
't Is dat Anne-Wil er in staat (ook niet meer zo spectaculair) en Juul en Femke. Roos vind ik ook leuk.
Maar langer dan een half uur doe ik niet meer over het blad. En het zijn dus voornamelijk de columnisten die ik leuk vind.
Toch kan ik het blad na zoveel jaar niet meer opzeggen. Dus dat suddert een beetje door.
Ik vind het leuk dat de vorige hoofdredacteur Franska Stuy, een on-line magazine is begonnen. Voor vrouwen van 40+. Gratis.
Ik ben de doelgroep dus niet, ik ben 60+, maar nu ik er over nadenk: 60+ is ook 40+.
Hoe dan ook, op een of andere manier lijkt het iets meer op de oude Libelle. En dus kijk ik er regelmatig.
Ik zei het al, het is best truttig. Maar vooral lekker ontspannend.
Je vindt het blad hier: Franska
12 opmerkingen:
Wat een gelijkenis... ik lees de Libelle ook enkel voor de column van Anne Davis (in de Belgische Libelle) ... de rest is ook minder en de receptjes vind je online. Dus daar moet je het ook niet meer voor kopen... ik ben nu heel stout en lees in de supermarkt snel Anne Davis haar column en dan leg ik hem weer mooi terug... Hoe stout kan een mens zijn! Maar dankjewel voor de link... daar ga ik ook eens kijken.
Fijn weekend alvast!
Met mijn moeder deed ik dat ook Libellen en Margriet en dan na jaar opzeggen en wisselen en meestal een welkomstgeschenk.
Door bezuinigingen had ik geen abonnement meer en mijn moeder hield de Margriet.
Zij overleed begin dit jaar en het abonnement liep tot een dag voor mijn verjaardag. Toen heb ik mezelf maar een jaartje cadeau gegeven en lees het nu soms wat weemoedig in herinnering.
Libelle krijg ik nu van de buren maar weken later en net als Onlie Mie lees ik in de supermarkt Anne-Wil.
Ook mijn moeder en ik ruilden. Wat leuk dat meer vrouwen dat deden, en dat zal nog wel gebeuren. Nadat mijn moeder zes jaar geleden overleed ,hield mijn vader het abonnement voor mij aan. Dus iedere week krijg ik een Libelle van hem. En zeker, soms is ze saai , maar ik vind het nog steeds een leuk blad. Als ik eerlijk ben: leuker dan de Margriet.
Bij mij is het abonnement op Libelle al heel lang geleden gesneuveld in een bezuinigingsronde en ook omdat ik hem had vanwege Scheherazade! Ik heb een poosje geleden bij de kringloopwinkel een half jaar uit de jaren 50/60 gekocht voor 12,50. Geweldig en daarin staat natuurlijk ook nog de Cocktail van Scheherazade. Heel nostalgisch allemaal! Ik vond / vind de Libelle leuker dan de Margriet.
Mijn moeder is haar leven lang geabonneerd geweest op de Libelle en daarvoor zelfs nog op de Beatrijs. Een onderdeel van het op bezoek gaan bij mijn ouders was om de Libelle even te lezen. Nadat mijn moeder is overleden heb ik nooit meer een Libelle bekeken (al 16 jaar niet) Nu vind ik je tip over de Franka wel leuk. Bedankt!
60 is het nieuwe 40. Toch?
Ik heb jaren de Libelle gehad. Ben een keer geswitched naar de Margriet, maar dat beviel niet. Toch ging ik haar (toch?) op het laatst steeds minder lezen. Dus nu al jaren geen abonnement meer. Dat on-line blad ga ik eens bestuderen!
Hoi. Herkenbaar verhaal. Ook dat omruilen met moeder. Ik ben een tijd geleden gestopt, maar in de wachtkamer of zo lees ik nog altijd Anne Wil. Gr.
Nou, ik kan me aansluiten bij de rest. Vanaf mijn trouwen de Libelle gelezen maar zes jaar geleden gestopt omdat we de helft van het jaar niet in Nederland zouden zijn. Heel af en toe koop ik er nog weleens eentje los, maar het blad boeit met niet meer echt. Lees Anne-Wil zo nu en dan in een wachtkamer of zoiets.
Ik vind die bladen zo op elkaar lijken en na een jaar krijg je het gevoel op herhaling te gaan. Mijn schoonmoeder gaf de Libelle aan mij door. Toen ze overleed heb ik het abonnement afgemaakt en vervolgens opgezegd.
Ik krijg oude exemplaren, maar de stapel werd te hoog ;-)
Een los exemplaar kost al 4 euro, dat vind ik nogal wat!
Ik las thuis altijd de libelle en margriet en toen ik op mezelf ging wonen had ik de leesmap en daar zaten zee ook in. Nu lees ik ze al jaren niet meer en mis ze eigenlijk ook niet. XXEsther
Een reactie posten