Alice Neel

Vorige week waren we in het Gemeentemuseum in Den Haag. Daar waren twee tentoonstellingen die ik graag wilde zien. Eentje van Audrey Hepburn en de andere met werk van de schilderes Alice Neel . We kozen voor Alice en ik zal je vertellen dat ik haar werk zo intrigerend vond dat we op de volgende oppasdag nóg een keer  gaan.
Odin maakt het niet uit of we nou in de duinen wandelen of dat we in het museum rondstruinen. Hij zit in zijn wagen en kijkt rond. En wordt zelf bekeken door de oudere, grijze medemens die daar net als wij rondstruint. Odin is denk ik een welkome afwisseling want er wordt tegen hem gekird en gepraat en gelachen. Odin kijkt het ernstig aan en besluit tenslotte vriendelijk terug te lachen.
Terug naar Alice Neel (1900-1984)

Alice Neel schilderde veel en vooral  portretten, dit is een zelfportret.
Het is zelfs haar eerste zelfportret en ze schilderde dit toen ze tachtig was. Och dat oude lichaam... Er staat bij dat ze erg eerlijk was en er ook altijd naar streefde de realiteit te tonen.
Het portret van haar zwangere schoondochter, vond ik ook erg mooi.

Die schoondochter was zwanger van een tweeling. Weer een portret.

Er waren heel veel portretten te zien.
Te veel voor een keer zoals ik al zei. En ik ben zelf niet zo dol op blogjes met vierentwintig foto's, dus ik laat het hierbij.
Een paar weken geleden was er een documentaire over Alice Neel. Die heb ik inmiddels gezien, zodat ik nu een beeld van haar heb en wat meer weet over haar leven. Ik vond het niet de beste documentaire, maar het voegde wel wat toe,.
 Maar die tentoonstelling...echt prachtig! Mijn man was overigens niet zo enthousiast, tja smaken verschillen.