Ik had haar hier al eens laten zien. Ik wist natuurlijk best dat dit geen Roodkapje is uit het sprookje. Maar wel een Roodkapje en dus mocht ze in de verzameling.
Een tijd geleden zat ik in het blad 'Ons Amsterdam' te lezen. Een superblad, vooral voor oud-Amsterdammers, zoals mijn man.
Ook voor mij een leuk blad om te lezen met interessante wetenswaardigheden.
Ik stuitte op een artikel waarin deze illustratie.
Ja, dan lees ik dus nog geïnteresseerder verder.
Eigenlijk is dit een reclame voor Big Ben. En dat was in de jaren vijftig een merknaam voor gummi regenjassen.Gummi, het woord alleen al. Zo ouderwetsch
In 1909 stichtte Jacques Kattenburg een fabriek in gummi-jassen in Amsterdam. De vraag was zo groot dat er al in 1911 300 mensen werkten en het bedrijf werd verplaatst naar Amsterdam Noord. Hollandia -Kattenburg, zo heette het toen.
Het bedrijf had hinder van de Eerste Wereldoorlog en later van de crisis, maar de vraag naar regenkleding was (uiteraard) groot en het bedrijf floreerde.
Ze maakten bijvoorbeeld de Falcon regenjas. Genoemd naar de Valkenweg waar het bedrijf was gevestigd.
Kijk en daar was dat zogenaamde Roodkapje van Fiep Westendorp een reclame voor. Voor die regenjas.
Deze reclame is uit de jaren vijftig, toen Big Ben de merknaam was geworden. Falcon regenkleding bestaat overigens nog steeds.
Terug naar Hollandia-Kattenburg. Het was een Joods bedrijf en dus ging het in 1940 al mis. De twee Joodse directeuren traden terug. De fabriek moest ook regenkleding voor de Wehrmacht maken en daardoor werden de Joodse werknemers en hun partners en kinderen gevrijwaard van deportatie. Helaas niet voor lang, want in 1942 werden 350 Joodse medewerkers weggevoerd. (na verraad door een ex-medewerkster).
En vanuit Westerbork vertrok in 1943 het Hollandia-Kattenburg transport.
826 mensen.
Naar Auschwitz.
De vrouwen en kinderen waren er inmiddels ook bij. Van de mannen overleefden slechts acht het.
Van de vrouwen en kinderen geen.
Jacques Kattenburg, zijn vrouw en kinderen overleefden wel. En na de oorlog, werd, onder leiding van de oudste zoon, het bedrijf weer opgebouwd.
Maar in 1969 was het toch afgelopen.
De merknaam Falcon werd verkocht en de fabriek afgebroken.
Op die plek is nu een monument.
Dat monument ben ik gisteren even gaan bekijken. (op donderdag ben ik altijd in Noord).
Het is een driekantige zuil, met op iedere zijde een afbeelding en de namen van de slachtoffers.
Er achter is een school en die heeft het monument geadopteerd.
Het IJ-plein in Amsterdam Noord. De Valkenweg.
Mijn grootouders van moeders kant hebben op de Meeuwenlaan gewoond in Noord.
Zij zullen vast en zeker geweten hebben van de fabriek en de deportaties.
En zo zie je maar weer waar een verzameling Roodkapje-kaarten toe kan leiden. Zonder die verzameling was mijn oog er misschien nooit op gevallen.
(Alle informatie haalde ik uit het artikel in Ons Amsterdam. Dat artikel werd geschreven door Pauline Micheels)
13 opmerkingen:
Wat begint als een leuk verhaaltje over een van je Roodkapjes, wordt ineens een indrukwekkend verhaal met een verdrietige geschiedenis. Mooi dat je dit aan ons doorgeeft. Dank je wel!
Groetjes weer
Wat een mooi verhaal. Dank voor het deken.
Een oom van mij had vroeger een café in de Meeuwenlaan. Ik kwam er regelmatig met nichtjes en neven. En dan daarna naar de ijsbaan of de film. Een mooie tijd.
Mooi verhaal achter een leuke Fiep
Weer een leerzaam verhaal. Zo klein zo licht, zo waterdicht, Big Ben. Was volgens mij de reclameleus.
Bedankt voor de info!
Het kaartje hangt bij ons in de hal.Ik wist dat het reclame was (van de Fiep-tentoonstelling) maar kende het verhaal er achter niet!
Zulke blogposten, Bettie, dat is echt genieten. Dank je wel !
Jemig, wat heftig zeg.
Alhoewel triest, toch mooi om te lezen.
Wat een droevig maar mooi verhaal.
Mijn dank voor het mooie verhaal, ik ben ook oud-Amsterdamse geboren in Spiegelkwartier. In noord kwam ik weinig, in oost en zuid woonde de verdere familie.
De Fiep-afbeelding zal mij voortaan aan dit verhaal doen terugdenken.
Een reactie posten