Michael Wolf

Op onze wandeling met onze kleinzoon, vorige week woensdag, liepen we even het Haags fotomuseum binnen. Het was geen strandweer.
Daar in dat museum is altijd wel wat te zien,  maar nu gingen we gericht.
We wilden de foto's van Michael Wolf bekijken. Dus dat deden we.

(En even tussendoor: wat is er toch veel moois in de wereld. Ik raak echt nooit uitgekeken.)

Onze Odin hebben we voor het eerst losgelaten in het museum. Hij vond het leuk,  denk ik en toen hij er genoeg van kreeg, gingen we weer.

Ik mag  wel zeggen dat hij dit werk van Michael Wolf erg mooi vond.
Er stonden een paar stoeltjes voor en op een ervan had ik hem gezet. Hij bleef een hele tijd zitten kijken. Daarna ging hij lopen en wilde hij het kleurrijke speelgoed aanraken. Dat is natuurlijk logisch voor een 2-jarige.
Wij waren zelf onder de indruk.

Het werk is zo'n veertig vierkante meter en is getiteld The Real Toy Story.
Dit kunstwerk  ziet er in ieder museum anders uit; Wolf verzamelde 20.000 stuks speelgoed er voor.
Samen vormen ze een omlijsting voor de portretten van Chinese arbeiders in speelgoedfabrieken. Made in China.

Het werk zet je aan het denken, over plastic, over massaproduktie, over vervuiling, over werk.
Er was nog veel meer werk van Michael Wolf te zien en ook dat maakte indruk. Zijn foto's laten echt iets zien. Vertellen een verhaal eigenlijk. Dat is voor mij bijna noodzakelijk als het over foto's gaat. We waren laatst ook nog even in Foam. En bijna niets wat daar hing kon me boeien, die keer.
Er was geen verhaal, of bijna niet. Dat was het!