Dik Trom kent iedereen wel denk ik.
't Is een bijzonder kind en dat is-ie'.
Die uitspraak, van de vader van Dik, heb ik, toen ik nog werkte, regelmatig geciteerd, want bijzondere kinderen hadden wij hoor op onze school.
De uitspraak komt uit het boek Uit het leven van Dik Trom, geschreven door C. Joh. Kieviet.
Kieviet was dus schrijver, maar ook schoolmeester en wel in het een-klassige schooltje in het gehucht Etersheim.
Hij las zijn eigen boeken voor in de periode dat hij daar hoofd der school was (1883-1903), of hij liet de leerlingen zijn pas geschreven werk aan elkáár voorlezen. Dat moet een heerlijk leven zijn geweest, lijkt me.
 |
| Kieviet is de man die door het raam kijkt |
Met schoolbanken en gaslampen (de originele) en een kachel en een kroontjespen en inkt en zo.
Met alle boeken van Dik Trom , veel eerste drukken. Ook trouwens de andere boeken die meester Kieviet schreef en dat zijn er heel wat!
Erg leuk om eens even rond te neuzen.
En dan was ik als kind niet eens Dik Trom fan. Helemaal niet.
Ik kan me ook geen enkel verhaal herinneren.
Maar dat maakt niet uit, de school is erg leuk om te zien.
En voor mij helemaal spekkie voor mijn bekkie, want er zijn in de bijbehorende schuur, die ook heel mooi is gerestaureerd, heel veel oude boeken te vinden. Een soort kinderboekenmuseum. Die boeken zijn te koop.
We hadden daar een leuk gesprek met een man die kroontjespennen verzamelt en inktflesssen. Kroontjespennen, nou vraag ik je. Maar hij liet het zien in een boek dat hij mee had. Het is werkelijk onvoorstelbaar en heel erg leuk, wat er op dat gebied is. Nog is.
Hij vond niks. Ik wel, ik kon mijn meisjesboekenverzameling uitbreiden.
Hier de informatie over het museum. Klik
14 opmerkingen:
Dit vind ik schitterend Bettie en wanneer ik ooit in de buurt ben ga ik echt kijken. Zie ik daar onder de kroontjespen een inktlap liggen ?
Die heb ik vroeger heel veel gemaakt, ja met lapjes werken hè, vond ik op de lagere school al leuk.
Heerlijk die boeken over Dik Trom. Ook ik heb nog geschreven met een kroontjespen en een inktpotje. Dat stond in de schoolbank en werd afgesloten met een schuifje... We hadden op de lagere school ook nog van die vaste bankjes.
Ja, ook voor mij allemaal nostalgie. Ik word zo weer op de schoolbank van het eerste leerjaar (groep 3 voor jullie?) gekatapulteerd.
wat leuk zeg...ook ik was geen Dik Tromfan maar hier loop ik wel warm voor.
Ik ben van na de kroontjespennen, maar vond het altijd wel leuk om met pen en inkt te schrijven.
De boeken van Dik Trom heb ik als kind gekregen en ik heb ze nog steeds.
Leuk! Zo'n inktlap werd door de moeders zelf gemaakt. Dan vergelijken op school wie de mooiste had. Dat doen ze tegenwoordig vast met mobieltjes :-)
Geweldig dat zo’n klaslokaal bewaard is gebleven. Ik was geen fan van Dik Trom, maar dat boek is wel de reden voor deze mogelijkheid om terug te gaan in de tijd.
Zeker de eerste klassen van de lagere school zat ik in zulke banken en schreef ik met een kroontjespen. Wat zijn die kleine museumpjes toch altijd leuk.
Plop, terug in de tijd. Met kroontjespen en zelfgemaakte inktlap. Ik heb mijn leesplankje inclusief blikje met letters nog. En Dik Trom heb ik destijds verslonden, net als Afkes tiental.
Hoi Bertiebo,
Dik Trom!
Ja, die herinner ik me wel.
Maar of ik het boek ooit gelezen heb? Geen idee...
Ik schreef niet met een kroontjespen, maar wel met zo'n pen in een penhouder.
En er was natuurlijk het inktpotje met een schuifdekseltje.
Daar heb ik de vlecht van het meisje dat voor me zat in gestoken... Heb er nóg spijt van!!
Lijkt me een leuk museumpje!
dag!
groetjes van Dasja
Dit museum zou ik ook graag bezoeken...
Die vaste bankjes zijn nog lang gebleven. Ze waren kennelijk onverslijtbaar. Wij zaten er in de jaren vijftig nog de hele lagere school op uit.
Als juf ben ik nog een paar jaar met de grote inktfles rondgegaan. Het was een heel gedoe met die kroontjespennen die altijd op ongelegen momenten vervangen moesten worden, en met die inktlappen en de inktpotjes .. , een paar keer per schooljaar moesten ze er allemaal uit om schoongemaakt te worden.
Hoi Bettie, hartstikke leuk blog heb je geschreven. Ik ben een van de museumvrijwilligers bij het Schooltje en ik heb de link naar dit blog op de Facebookpagina van het Dik Trom Schooltje gezet. Ik hoop dat je dat goed vindt.
Het gaat een fietsdoel worden binnenkort. Ik ken Etersheim wel, maar in het schooltje ben ik nog nooit geweest.
Een reactie posten