Een klein wondertje

Omdat ik nog niet genoeg had gelopen vandaag, dacht ik,'laat ik nog even bij Mevrouw Meerkoet gaan kijken'.
Voor het laatst en min of meer voor mijn eigen verwerking.
Ik liep er heen en daar zat ze weer. Meneer was ook in de buurt.
In gedachte sprak ik haar toe:  'Het is treurig, meisje, maar zo gaan die dingen. Misschien krijg je nog wel een keer een nestje...'
En toen, ik kon het bijna niet geloven, toen zag ik een heel klein puntje. Zou het toch??

Ik keek nog eens, ja hoor, ik zag het goed en een paar tellen later was het helemaal duidelijk. ZE ZIJN ER NOG:

Het was net of Mevrouw Meerkoet ze eventjes aan me wilde laten zien.
'Kijk nou, jij mens, wat heb jij je nou toch druk lopen maken. Dit zijn ze, zie je wel, allemaal!'

Vlak daarna, verliet er eentje het nest. Papa was in de buurt en samen zwommen ze een heel eind en kreeg het kleintje een lekker hapje van Meneer Meerkoet.

Mevrouw Meerkoet liet de andere vier nog één keer onder haar vleugels uitpiepen en daarna was het afgelopen en zat ze weer net zo stil met vier onzichtbare kleintjes alsof er nooit iets was gebeurd.

Ik heb dus veel te vroeg gejammerd.
Bijna was ik niet meer terug gegaan en had ik dus ook niet meer gezien dat het toch goed gegaan was.
Zo zie je maar...


Ps:  Ferrara, je had dus helemaal gelijk.
Ps 2: Hier laat ik het bij voor wat de meerkoeten betreft.