Gouden boekjes

Mijn nichtje Gerda kwam op bezoek en bracht een en ander mee. Daar heb ik het later nog wel eens over.

Onder andere bracht ze een paar Gouden boekjes mee, die ik nog niet had en eentje dat in veel betere staat was dan mijn exemplaar en dat deeltje kan ik dus nu mooi vervangen.
Gerda is aan het opruimen, vandaar.
Mijn verzameling wordt steeds groter. Ik ben nu net over de helft. Ik wil de eerste 79 deeltjes compleet hebben. Dat duurt nog wel even.
Het eerste boekje dat ik van Gerda kreeg, dat is gewoon een schattig gouden boekje . Het laatste boekje dat je hier ziet is bijzonder. Het heeft geen nummer, maar een letter, en wel a. Ik wist helemaal niet dat er een aparte serie is met bijbelse verhaaltjes. Ik ga ze ook niet verzamelen, alleen deze ene bewaar ik. Uit 1954.  Zo zoet!
Het middelste boekje is ook speciaal vind ik.
Het verhaaltje is bewerkt door Annie M. G. Schmidt. Die deed dat vaker, er moest gewoon brood op de plank. Dus dat is niet speciaal.
Maar die tekeningen, die ken ik niet. Die zijn echt helemaal anders dan die in de Gouden boekjes die ik tot nu toe zag.
De illustratoren zijn Hawley Pratt en Lee Holley en het boekje is uit 1959. Echt bijzondere tekeningen van dit tweetal

Toontje heeft een grote hond, Ruigie. Hij is gek op de hond, maar die doet zoveel stoute dingen dat zijn vader en moeder dreigen de hond weg te doen. Toontje wil dan zijn ouders laten zien hoe lief Ruigie is en hij laat hem alle borden schoon likken. Zijn moeder vindt dat niet leuk. Hij doet Ruigie in bad zodat zijn ouders hem lekker schoon zullen vinden, maar ja dat bad stond net klaar voor zijn vader. Die vindt dat niet leuk.
En hij leert Ruigie om een knuffel uit de vijver te redden zodat zijn ouders zullen zien hoe dapper de hond is.
Maar Ruigie schudt zich droog vlak naast de buurman en die vindt dat niet leuk.

Als ze naar een feestje gaan krijgt Ruigie nog een kans en die bederft hij onderweg er naar toe door de pet van een politieagent te pikken. Dat is de limit, nu moet hij weg.

Maar dan, op het feestje valt er een kind van twee in het water en niemand ziet het. Ruigie wel en hij haalt het kind er uit.
En mag voor altijd blijven.
Ik las het boekje voor aan Odin die heel goed naar de plaatjes keek. Maar hij is eigenlijk nog een beetje te klein. Ik wist zeker dat Anna het heel erg leuk zou vinden en dat klopte.Toen ik het afgelopen donderdag aan haar voorlas, wilde ze het meteen nog een keer horen. 
Ha, een boekje uit 1959!!!