Moederdag

Ja hoor, ik weet dat het gísteren moederdag was. Maar we vierden het niet gisteren.
Toch heb ik, ondanks allerlei dingen die ik deed (het was een echte klusjesdag), echt aan mijn moeder gedacht.
Veel aan haar gedacht. Dat doe ik niet alleen op moederdag, maar behoorlijk vaak.
En het wordt meer, naarmate ik ouder word. Het kan een geur zijn, een uitspraak, een foto... Er is zoveel dat me aan haar herinnert.

Ik vind het ook gewoon leuk om deze foto's van haar te laten zien. Er staat geen datum op, maar omdat mijn vader er bij was (dat is zijn voet, die je daar ziet), denk ik dat het 1949 of 1950 is geweest.
Ze waren denk ik nog maar kort geleden getrouwd. De foto's zijn gemaakt op een van de Friese meren. Mijn ouders gingen graag naar Friesland. Omdat mijn moeder daar wijkverpleegster was geweest, voor en gedurende een deel van de oorlog. 
Je zou denken dat mijn moeder een sportief type was. Dat was ze absoluut niet. Bovendien werd ze heel snel zeeziek. Maar blijkbaar dus niet op dat Friese meer. 
Daarom vind ik deze foto's zo leuk.
En nou ja, dan staat ze in ieder geval nog op het www. Ik begrijp dat als iets daar eenmaal staat dat het nooit meer weg gaat.
Mooi, dat wil ik ook in dit geval.

Mijn eigen gezin vierde geen moederdag, maar we hadden afgelopen donderdag wel een gezinsdag. En dat was erg gezellig.
Oudste zoon was zo attent geweest om zijn statief mee te nemen, zodat er weer een foto van ons allemaal bij elkaar kon worden gemaakt. Goed gelukt. 
Je kunt een van die foto's  eventueel zien op Instagram.  Klik
Maar de foto van de kleinkinderen vind ik het allerleukst.
Vooral omdat ik weliswaar bedolven wordt onder  foto's van het spul, maar het niet vaak gebeurt dat ze allemaal bij elkaar zijn.
Van links naar rechts: Odin, Noor, Jet en Anna. Op het muurtje in onze achtertuin.