Het verdronken land van Saeftinghe

We waren niet alleen met de kleindochters in Groede, we waren er ook zelf een paar dagen, een paar weken eerder. We zijn vaak in Groede. Het is er zo fijn.
Deden we in het weekje met de kinderen niet veel, in die eerdere periode gingen we er wel op uit. O.a naar het Verdronken land van Saeftinghe.
Toen ik nog in Terneuzen woonde en werkte, ben ik er wel eens op een excursie geweest. Ik geloof met de personeelsvereniging van de school waar ik werkte. Daarvan herinner ik me vooral dat het koud en nat was en saaaai.
Maar nu is dat toch een heel ander verhaal. Mijn interesse is wel wezenlijk veranderd.
Het Verdronken land,  is een getijdegebied in het estuarium van de Westerschelde. Zie je die boot daar varen? Op de Westerschelde!

Een groot brakwatergebied, 3500 ha groot. Zeventig procent daarvan blijft droog en is begroeid.
Een deltagebied, ontstaan uit schor, zand en slik. Precies zoals het Zeeuwsvlaamse volkslied zegt: Daar schiepen zich de Zeeuwen,  uit schor en slik hun land.
Het kan er gevaarlijk zijn, dus je mag er niet zomaar in. Maar je kunt wel wat paden volgen en dat deden wij.

Wij deden de ruige laarzenroute. Die was niet ruig, want het was echt kurkdroog, maar mooi was het wel. Heel stil, prachtig en verrassend.
Het gebied is bewoond en bebouwd geweest. Er zijn sporen gevonden van 8000 jaar geleden. In de Middeleeuwen was het een rijke stad, mét stadsrechten en een kasteel. Telkens waren er overstromingen en telkens weer keerden de bewoners de vloeden.
Ook een regel uit het volkslied. 'Dan keerden zij de vloeden van 't pas gewonnen erf'.
Tot dat keren  niet meer lukte  en er een grote watervlakte ontstond.
En nu is het dus een groot natuurgebied. Echt heel mooi. Met een grote variatie  in de flora en de fauna.

 Het was bloedheet toen wij er waren, maar we hadden wel jassen aan vanwege die fauna: de vele steekinsecten.  We werden daar voor gewaarschuwd in het bezoekerscentrum in Emmadorp, aan de rand van het gebied.  Met die jassen aan gebeurde er niks.

Heel erg droog was het ook.

Maar wel altijd water in de buurt!

Als we weer in Groede zijn en ik weer beter loop, wil ik er graag nog eens  heen. Om goed te maken dat ik het jaren geleden niet kon waarderen. Echt stom.
En ik heb het trouwens ook al goed gemaakt door ter plekke lid te worden van stichting Het Zeeuws Landschap.

O ja, bijna naast het Bezoekerscentrum is een heel leuk cafeetje waar je ook wat kunt eten:

M'n hele Zeeuws-Vlaamse dialect, dat ik alleen nog maar ken en spreek als ik het hoor of lees, was in een keer weer terug. Ha: spek mee eiers!