Herdenken, dat deden we afgelopen woensdag in Hoorn, op een bijzondere manier.
In onze stad waren elf huizen door de bewoners opengesteld.
Elf huizen waar mensen woonden en werkten tijdens de tweede wereldoorlog.
Open Joodse Huizen-Huizen van Verzet.
In zo'n huis wordt dan verteld over de joodse inwoners of/en over mensen die zich verzetten.
Sprekende herdenkingen dus.
Wij kozen twee huizen uit.
Het eerste huis was een mooi oud pand. Er zit nu een advocatenkantoor, maar ooit was het de plek waar het hoofdkantoor van de Ortskommandantur was gevestigd.
En juist daar, op die plek, in de conciergewoning erachter, hielden twee dappere vrouwen, Aaf Dell en Dieuw van Vliet, onderduikers verborgen. Aaf is uiteindelijk gesnapt en naar Ravensbruck afgevoerd, maar zij overleefde. Haar vriendin Dieuw ook. Beiden kregen de Yad Vashem-onderscheiding. Het hele vehaal kun je hier lezen, klik
Het tweede huis, was een huis waarvan ik niet eens wist dat er iemand woonde. Een groot en heel smaakvol, ouderwets ingericht bovenhuis. Bijzonder dat de bewoonster, een oude, breekbare vrouw, geboren in dat huis haar deur openzette.
Zodat er verteld kon worden over haar vroegere buren.
Iemand van de Vereniging Oud Hoorn vertelde over die buren: de familie Vleeschdraager. Over Leo Vleeschdraager, een aantrekkelijk krullebol, die werkte bij een bakker. Over zijn vader Abraham en diens vrouw Sara Jacobs.
Alleen Abraham overleefde. Hij wist te ontsnappen uit de Hollandse Schouwburg en dook onder bij de familie Bankras in het dorp Westwoud.
Er was ook een vrouw die haar persoonlijk herinneringen aan Abraham deelde. En een vrouw die vertelde over haar vader, die ook te maken had gehad met Abraham Vleeschdraager.
Tot slot een filmpje van de hele familie Vleeschdrager. Blij en trots voor hun winkel. Een halve minuut, misschien, dat filmpje. Maar als je dan net het verhaal hebt gehoord...
Ik wist tot voor kort niet dat dit bestond, dit soort sprekende herdenkingen. Maar het was hier bij ons al de vierde keer en op tweeentwintig andere plaatsen in het land vindt een dergelijk programma plaats.
Goeiemorgen Bertiebo,
BeantwoordenVerwijderenZe worden niet vergeten...
Ik vind het mooi, dat op veel plekken Open Huizen zijn.
Vanmiddag ga ik alvast naar Mokum om morgen te kunnen herdenken.
Bij de Hollandsche Schouwburg ben ik dan....
Groetjes van Marlou
Ook in Rotterdam zijn zulke herdenkingen. Gewone mensen die heldendaden verrichtten.
BeantwoordenVerwijderenLaten we vooral niet ophouden met herdenken. Dat is belangrijker dan het vieren van onze vrijheid.
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi initiatief. Ook ik zal herdenken , maar ook onze vrijheid vieren.
BeantwoordenVerwijderenWauw, wat bijzonder zeg ik krijg er kippenvel van. Gelukkig dat die twee dames het hebben overleefd ook. Wat een moed hadden zij.
BeantwoordenVerwijderenBelangrijk, dat de verhalen gehoord blijven worden. Op deze manier is het nóg indrukwekkender. Vorig jaar was ik erbij in Amsterdam.
BeantwoordenVerwijderenDie twee dames, onder het oog van de bezetter, zulke dingen doen. Heel mooi dat hier aandacht aan wordt besteed. En dat jij dat doet.
BeantwoordenVerwijderenEn hoe bijzonder is het dat we al zo lang in vrede en vrijheid mogen leven.
Zo gaan die verschrikkingen meer voor je leven. Wat hebben wij het dan goed.
BeantwoordenVerwijderenWat een super-initiatieven zijn dit toch. Petje af voor de mensen, die dit doen. Het mag allemaal nooit vergeten worden.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig verhaal. Wat mogen wij toch blij zijn dat we in vrijheid kunnen leven.
BeantwoordenVerwijderenWat een bijzondere manier van herdenken. Geen idee of het hier ook ergens is, ga eens kijken.
BeantwoordenVerwijderenGoed weekend alvast, met 2 minuten stilte én de vrijheid vieren.
Wat bijzonder om in de huizen zelf te kunnen kijken.
BeantwoordenVerwijderen5 jaar geleden heb ik samen met mijn man, een rondwandeling gedaan over "Verdwenen Joods Leven" in Leiden op 4 mei. De man die de rondwandeling gaf, heeft een boek geschreven: Gids voor Leiden in de Tweede Wereld Oorlog.Beschreven in 650 adressen.
We stonden stil bij huizen en daarover werd er wat verteld. We konden niet in de huizen zelf kijken.
Mooi is dat, het houdt de verhalen van mensen levend.
BeantwoordenVerwijderenBij de struikelstenenlegging die ik vorig jaar bijwoonde, werden ook verhalen verteld door nabestaanden, bij de huizen waar de stenen werden gelegd. Dat maakt het persoonlijk, erg indrukwekkend.
Ja, ik ken het wel. Bijzonder en heel mooi dat men dit op deze manier doet en wil doen.
BeantwoordenVerwijderenHeel bijzonder!
BeantwoordenVerwijderenMooi.
BeantwoordenVerwijderenZo krijgt herdenken een gezicht. Bijzonder.
BeantwoordenVerwijderen