En een paar dagen later zag ik een vrouw in klederdracht. Het was op de boot.
Met Anna die bij ons logeerde, waren we eerst per stoomtram naar Medemblik
We bezochten het Bakkerijmuseum aldaar en namen vervolgens de boot naar Enkhuizen. Dat tripje heet de historische driehoek. We 'deden' de historische driehoek
En historisch was het.
Want die klederdracht, die zie je niet vaak meer.
Ik heb eerst een hele tijd zitten peinzen of ik het herkende, maar nee.
Dus ik kon peinzen tot ik een ons zou wegen, als ik het echt wilde weten, dan zou ik het moeten vragen.
Ik durf het vaak te vragen, maar zo'n dame in klederdracht krijgt natuurlijk voortdurend vragen, misschien wel te vaak, dacht ik.
En zij was net als ik een dagje uit met man en kleinkind.
Uiteindelijk won de nieuwsgierigheid en vroeg ik het toch.
Ze vond het helemaal niet erg en we hadden een leuk gesprek.
'Oma zit zeker vrienden te maken', had Anna tegen Frits gezegd.
En toen ik weer aan mijn eigen tafel terug kwam, vroeg ze of ik een nieuwe vriendin had en of ik haar nog vaak zou zien.
Nou dat denk ik niet. Maar wat ik zei, het was een leuk gesprekje.
Dit was de rouwdracht, vandaar dat ik het helemaal niet herkende. Want die vrolijke Staphorster kledij zou ik wel herkend hebben. Denk ik.
Deze vrouw uit Staphorst had zelfs een mapje bij zich met foto's van haar en haar gezin in die vrolijke klederdracht.
'Alleen trekken die het allemaal alleen aan bij bijzondere gelegenheden' vertelde ze, ' maar ik doe het dagelijks. Altijd. Iedere dag!'
Ik vroeg nog of het veel werk was, dat hoor je altijd, toch?
Maar ze vond juist van niet en helemaal niet bij feesten en zo. 'Nooit nadenken, geen keuzesstress, alles ligt klaar, geen problemen met het haar, heel makkelijk!'.
Dat snapte ik ook.
22 opmerkingen:
Ja dat is natuurlijk wel zo, je hoeft nooit na te denken wat je aan doet. Geen modetrends hoeven volgen. :) Leuke ontmoeting!
Hoi Bertiebo,
Het heeft wel wat... die klederdracht.
Maar ik vind wel, dat je echt Staphorster moet zijn om Staphorster klederdracht te dragen.
Als ík het aantrek... dat zou er écht niet uitzien.
Leuk, dat je een gesprekje aanging. Maar ja... jij bent dan ook onze “razende reporter”.
Groetjes van Marlou
Wat leuk, die eigenheid!
Wat maken jullie toch steeds leuke uitstapjes en dan heb jij telkens nog eens geluk om toffe mensen, dingen... te ontmoeten. Fijne blogpost alweer.
Ik zag laatst een filmpje in het museum in Goes, waarin vrouwen aan het woord waren die klederdracht dragen/droegen en de één vond alle aandacht leuk en de ander niet. Het zal misschien ook wel aan het moment waarop iets gevraagd word liggen.
Toen we eind jaren zestig en in de jaren zeventig op vakantie gingen naar Zeeland waren mensen in klederdracht een normaal verschijnsel, nu is het een zeldzaamheid. Wel apart.
Best heel bijzonder om elke dag dit type kleding te dragen van die vrouw. Leuk zo'n ontmoeting lijkt me!
boeiend, merci!
Leuk, de opmerking van Anna.
Wie wat vraagt, weet wat. Leuk dit. En dat van 'de gouden driehoek' lost een vraag van mij op, toen we laatst in Medemblik waren en ons afvroegen waar die boot naar toe ging, die alle stoomtreinpassagiers meenam.
Herkende de dracht wel, aan het stippenwerk. Mooi en inderdaad makkelijk; nooit denken wat voor kleur zou ik nu eens aandoen of een broek of een rok. Mijn oma had een werkster uit Spakenburg en zij droeg ook klederdracht.
In Meppel zag ik vaak vrouwen in klederdracht op marktdag. 's Winters met een omslagdoek maar dan toch die blote onder-armen..... Altijd leuk om een boeiend gesprek te hebben met zomaar een wildvreemde. Vrienden maken is een goeie uitdrukking van Anna. Ik ben d'r van, hoor :-)
Wat een leuk gesprek en ja, zou onze kleindochter zeggen, als ik iets niet weet vraag ik het gewoon !
Die kleindochter van jullie weet ook al van die leuke opmerkingen te plaatsen.
Fijn dagje uit was dat, heerlijk hè om met ze op pad te gaan.
Prachtig al die verschillende 'drachten'. Zo jammer dat het steeds meer gaat verdwijnen.
Gezellige uitstapjes maken jullie! En wie zulke reisjes maakt kan veel verhalen;-) Dank daarvoor.
Wat zegt Anna het mooi! In mijn jeugd zag ik vaak vrouwen uit Staphorst in klederdracht. Toen had ik er geen oog voor, nu vind ik het prachtig!
Zo zou je uiteraard ook vrienden kunnen maken. Vroeger sprak je ook veel meer mensen op straat. Tegenwoordig zit iedereen binnen achter een scherm te kijken.
Het allerleukst is de opmerking van Anna. Zo zien kinderen dat, prachtig!
In mijn Scheveningse jeugd zag ik ook veel klederdracht dus heb er altijd nostalgische gevoelens bij.
Enige ontmoeting en enige uitspraak van kleindochter!!
Wat een aardige mevrouw en erg leuk zo'n gesprekje!
Vind het altijd zo bijzonder, klederdracht. En ze heeft echt gelijk, je hebt geen keuze-stress... wel zo handig ;-)
Prachtig, zulke ontmoetingen en wat is ze mooi, die vrouw in haar kledingdracht. Ze straalt iets uit, rust denk ik.
Wat een leuke ontmoeting. Deze vrouw ziet er prachtig uit. Klederdracht is zo mooi hè.
Een reactie posten