Cindy Sherman

Natuurlijk bezochten we in London de National Portrait Gallery. Dat doen we gewoon altijd. (Ze hebben er heerlijke scones ook!)
Deze keer was er een tentoonstelling van de foto's van Cindy Sherman (1954)
Ik kende haar en haar werk niet, maar ik heb zeer geboeid gekeken naar haar bijzondere fotokunst. Echt bijzonder!

Cindy Sherman gebruikt pruiken, kostuums, make-up en andere middelen om zichzelf te transformeren.
Ze speelt de rol van heel verschillende karakters en  fotografeert zichzelf dan in die rol. Dat doet ze al vanaf 1975 zo'n beetje.
Die foto's refereren dan aan cultuur, aan film, mode, televisie, tijdschriften en mode.
Ik zei al dat ik het werk van Sherman niet kende. Ik had aanvankelijk niet eens in de gaten dat ik steeds naar dezelfde vrouw keek.
Ik vond de foto's al prachtig en toen ik eindelijk opmerkte dat het allemaal zelfportretten waren, werd mijn bewondering nog groter.
Toen moest ik natuurlijk wel helemaal terug naar het begin van de tentoonstelling, om nog eens met een andere blik te kijken. 
Ik heb niet het idee dat zij zo vol is van zichzelf en daarom steeds 'een selfie' maakt. Ik denk juist dat ze haar eigen identiteit niet zo duidelijk wil laten zien.

Kijk, dit vond ik bijvoorbeeld een prachtige foto. Zonder dat ik er iets van af wist. Nu weet ik dat het er eentje uit een serie is.

Deze serie is uit 2016.
Ze maakte verschillende karakters, de zogenaamde 'flappers'. Met die term wordt een generatie jonge vrouwen uit de jaren twintig van de vorige eeuw aangeduid. Vrouwen die, na de eerste wereldoorlog, lak hadden aan de stijfheid en de conventie van de vorige generatie. Ze waren min of meer vrijgevochten en toonden dat in hun uiterlijk en kleding. Je ziet ze bijna voor je in de 'stomme film' (die niet stom was, trouwens).
Maar het zijn op deze foto's dus oudere vrouwen, doordat Sherman zelf ouder is. Willen ze misschien terug naar hun jeugd? Roept ze de jaren twintig op? Is het een metafoor voor haar eigen werk, waarin ze op zoveel verschillende manieren verschijnt?
En dit was maar één serie op deze tentoonstelling. Er was nog zoveel meer.

Mijn blog is niet geschikt om heel veel te laten zien. Dus ik laat het hierbij. Maar als er ooit iets te zien zal zijn van Cindy Sherman in Nederland, ga ik er hard rennend op af. Zoveel is zeker!