Maar ja, nu was Meghan Markle gastredacteur. Dat wist ik. Er was een run op het blad voorspeld.
Verantwoorde aankoop dus en in London goedkoper.
Ik appte mijn dochter alvast, want zij en ik vinden Meghan leuk.
Dezelfde avond begon ik te lezen.
.
Nou ja lezen? De eerste zeventig (70) bladzijden waren gereserveerd voor grote reclames.
Van modehuizen of modemerken. Niks anders.
Namen die ik natuurlijk wel ken, maar waar ik persoonlijk nooit iets mee van doen zal hebben of heb gehad.
Versace bijvoorbeeld of Manolo Blahnik, die is van de schoenen met een metertje hak eronder.
En verder Van Cleef & Arpels, Tiffany, Fendi, Saint Laurent, Valentino.
Enfin, noem maar op en ze staan er in.
Dan komt er een voorwoord van de echte hoofdredacteur, die vertelt hoe geweldig hij en de duchess hebben samengewerkt.
Maar wat er nou eigenlijk echt in het blad staat, is niet veel.
Een interview van Prince Harry met Jane Goodall, waarin hij onthult maar twee kinderen te willen hebben.
De voorplaat is wel interessant , met allemaal vrouwen die zorgen voor een change in deze wereld. En die vrouwen komen dan groot afgebeeld maar met een klein stukje tekst terug in het blad.
Dan nog een gesprek met Michelle Obama, via e-mail.
Nog veel meer foto's over niks en dat was het dan wel.
Meer is me er in ieder geval niet van bijgebleven.
Zo'n dik blad (360blz.) leest ook tamelijk lastig. Je moet het bijna aan tafel lezen.
Enfin, een volkomen nutteloze aankoop.
In een gemiddelde Libelle (heel dun in vergelijking met Vogue) staat veel meer te lezen.
En mijn abonnement opLibelle heb ik net opgezegd. Hahaha.
24 opmerkingen:
O nee. Wat jammer. En dan moet je het blad ook nog mee naar huis sjouwen. En hopen dat je dochter het wel leuk vindt.
Ik lees dit soort dingen in wachtkamers, die glossies. Altijd moet je eerst die reclames door, en het zijn dingen die vér boven mijn budget liggen. Jammer dat het zo tegenviel, het leek veelbelovend.
Dat is oom met Linda, Nouveau en zo. Jammer, van zo veel trompetten vrrwacht je toch meer.
Lees dit soort bladen graag in de bibliotheek. Had toevallig de Nederlandse Vogue meegenomen met veel interviews. Mwaoh...blij dat ik er niets voor betaald had. Heel luchtig vermaak.
Wel sjouwen zo'n zwaar blad.
Maar snap wel waarom je juist dat exemplaar wilde hebben. Later voor de kleinkinderen, als Prins Charles Koning is geworden op zijn tachtigste en Archie toch 2 zusjes heeft, want een tweeling.
Zulke bladen lees ik alleen bij de kapper
Je kunt er altijd nog enveloppen van vouwen ;-)
De voorkant belooft heel wat en de foto van Versace (serie op Netflix gezien?) vind ik op zich prachtig! Dat er dan zo weinig inhoud is, tja dan voel je je toch een beetje bij de neus genomen denk ik. In de weers idee vind ik wel een goeie trouwens ;P
Nou 'de Linda' lees ik wel eens en het is geen favoriet blad, maar er staat wel wat in
Hahaha
Nee, moet ik kijken?
Ja dat herken ik, ik had laatst een halfjaar afgeschreven Vogues van 2018 in de bibliotheek gekocht voor 2 euro. Eindeloos door zitten bladeren, de meest rare poses die de modellen in bizarre kleren moesten aannemen. Werd er moe van en was in een kwartiertje er klaar mee. Nog gratis aangeboden aan vriendinnen, nee hoor geen interesse! Maar bij het oud papier gedaan....
Haha nou dat weet je dan ook weer ;)
Ik heb geen abonnement meer maar dan zou ik ook liever de Libelle lezen.
Dergelijke lectuur ligt ook bij mijn kapper. Gelukkig hoef ik nooit lang te wachten. Het gewicht van die bladen staat me al tegen. Je zegt het je moet aan een hoge tafel zitten.
Abonnement op Libelle net opgezegd? Jammer hoor, het is zo'n gezellig blad.
Maar misschien tijd voor iets anders?
Daar zou je mij ook niet blij mee kunnen maken...
Dan inderdaad liever de Libelle ;)
Nog even terugkomend op Versace (assassination of...), ik vond wel een boeiend verhaal.
Jammer dat het geen inhoud heeft! Veel mooie pagina's voor enveloppen zitten er ook niet in.
Ik blader die tijdschriften wel eens door bij de tandarts en je bent er inderdaad zo doorheen als je de bladzijden met reclame overslaat.
Heel ergelijk zoiets. Bakken met geld uitgeven zonder er iets voor terug te krijgen behalve kilo's reclame. Jammer ja.
Hahahah, ik kocht het ook in Engeland en inderdaad: wat een sof!
De cover was tof maar ik verwachte dan ook wel een interview met al die mensen, toch niet meer dan normaal zeker? Heel jammer... Blij dat ik niet als enige in de val ben getrapt :)
Haha mijn dochter heeft de Amerikaanse versie besteld omdat haar idool (ariane grande) op de cover staat. Ik ga hem ook nog lezen, ben benieuwd, maar inderdaad heel veel reclame heb ik al gezien!!
Leuk artikel weer!
Een reactie posten