Het is zover

Toen we gisteren gingen wandelen, zagen we de bui al hangen. Ik bedoel we zagen de mist al hangen, niet een beetje nevel, maar echt behoorlijk mistig.

En dus namen we, gezien onze vorige ervaringen, een andere route. Waarvan een gedeelte ook mooi was hoor. En leuk, toen we een heleboel kleine lammetjes zagen.

We wandelden eerst een gedeelte door onze wijk, die nog in diepe rust was.
Erg saai.
Daarna liepen we door het park en dat vind ik normaal niet onaardig.
Maar in het schemerdonker en ook daar met mist, vond ik er helemaal niks aan.   We wandelden, ik geef het eerlijk toe, niet in volmaakte harmonie, maar toen we die lammetjes zagen, knapten we op.
Echt zo schattig. En maar springen en rennen dat spul. Met altijd een moeder in de buurt die het allemaal goed in de gaten houdt. Af en toe een harde mekker geeft en dan komen de kleintjes aangerend.
Maar goed, het gevolg was dat we niet langs 'ons' tulpenveld kwamen.
In die ene dag dat we 'verzaakten',  is er behoorlijk wat kleur bij gekomen.
Want dit is wat we vanmorgen, daarnet dus zagen:

En het mooist van alles, de golvende tulpenrijen hebben nu ook wat kleur.
Ik had gedacht dat het mooi zou worden en raad eens? Dat is het ook!

 (Ps. Ik schreef met mijn duffe hoofd: het is zo ver. Maar dat bedoelde ik helemaal niet. Ik bedoelde het is zover: de kronkeltulpenrijen hebben kleur!)