Sukkel

Kijk, schattig hè. Onderaan zie je mijn schattig verkleurde handdoeken. Daarop heb ik even een witte handdoek gelegd. Voor het effect. Zo wit waren ze allemaal. Het lijkt misschien niet zo ernstig, maar ik zeg je: dat is het wel. Het is echt roze-roze. Schattig hè, maar niet heus.

Zorgvuldig spaar ik mijn witte spullen op, want de enige manier om wit wit te houden is een aparte witte was zonder iets gekleurds erbij.
Dat doe ik dus. Ik heb drie wasmanden, een voor gekleurd, een voor wit en een voor kwetsbaar. In de witte mand zaten o.a. veertien witte handdoeken.
Die dus nu niet meer wit zijn.

Ik houd helemaal niet van roze. Heb ik nog mazzel dat het niet de was met de dekbedhoezen en de kussenslopen en de onderlakens was, want als die roze waren geworden, dát had ik nog erger gevonden.
Wat een sukkel ben ik ook. Dit is al de tweede keer in mijn toch al niet zo voorspoedige carrière als huisvrouw,  dat het me gebeurt.

De eerste keer was toen er een rode sok in de luierwas terecht was gekomen.
Luiers... ja.
Onze oudste zoon is bijna veertig en voor hem gebruikten we witte,  katoenen luiers. Met veiligheidsspelden.
En ik vond het heerlijk om die witte luiers aan de waslijn te zien hangen. Helder wit. Spierwit. Enfin, dat zijn ze niet meer geworden. Zo min als de handdoeken het zullen worden.
Die rode sok had trouwens veel erger afgegeven dan het roodgeruite vaatdoekje dat deze keer de boosdoener was.
Tussen toen en nu is al mijn witte spul nog eens zachtgeel geworden, door een stofdoek die was mee gewassen.

Ik was er de hele dag eh...  laten we zeggen  iets minder goed geluimd door, iets maar hoor. Gggrrr&*^%%%$grmmmpf!!!!!
Gelukkig heb ik een zoon die binnenkort gaat verhuizen en geen handdoeken genoeg heeft. Dus dan kan hij die roze krijgen en dan koop ik lekker spiksplinternieuwe witte.
Want ik weet van het bestaan van ontkleurder en mijn man zegt dat een scheutje bleekwater ook wonderen zal doen. Maar ik weet zeker dat het niet mooi meer gaat worden.