Johanna Wijnanda

Veel mensen zullen waarschijnlijk een bijbel in huis hebben. Dat was zo, als je trouwde in de kerk kreeg je er een, met de zegen van de dominee.
Wij hebben er zelf ook een. Onze namen staan er in, de datum natuurlijk en de trouwtekst.

Maar ik heb nóg een bijbel.

Dat is de bijbel die Gerrit Woudenberg en Johanna Wijnanda van de Polder kregen bij hun huwelijk in 1882.
Gerrit en Johanna kregen een dochter. Die dochter heette Lubarta Pieternella Woudenberg en naar die dochter ben ik genoemd:  Lubarta Pieternella. Zij was mijn grootmoeder.
Die Lubarta Pieternella heb ik nooit gekend, zij mij ook niet.  Toch heb ik het idee dat ik haar een beetje ken. Mijn moeder heeft vaak over haar moeder gesproken.
Maar mijn moeder heeft nooit over háár grootmoeder Johanna Wijnanda gesproken. Of ik luisterde niet, dat kan ook. Hoe dan ook,  ik wist niets van Johanna Wijnanda. .
Tot voor kort.
Want in die bijbel zit een brief. En die brief vertelde me alsnog wat.

Het is een prachtige brief.  Volkomen duidelijk geschreven in heel herkenbaar Nederlands en een zeer regelmatig handschrift.
Plaats en datum:  Rotterdam, 9 januari 1880. Honderdveertig jaar oud dus!!
De brief is zeer christelijk. Johanna Wijnanda had kennelijk gemeld dat zij geloofsbelijdenis had gedaan. Zoals ik dat honderd jaar later ook deed. Niet heel bijzonder
Maar dan:

Uit het vervolg van de brief maak ik op dat Johanna Wijnanda een wees was. Een weeskind.
Dankzij  ene Mej. Ledeboer is zijn niet in een weeshuis terecht gekomen, maar in Talitha.

Beeld van een weesmeisje in de tuin van het voormalig weeshuis in Hoorn.

Een wees... mijn overgrootmoeder was een wees. Zou het misschien daardoor zijn gekomen dat ik als kind vaak bang was dat mijn ouders dood zouden gaan en dat ik dan net als Remy, sans famille, op de wereld zou staan. Of hadden alle kinderen die angst? Ik droomde er vaak over

Ik ben natuurlijk meteen op zoek gegaan naar meer gegevens over Johanna Wijnanda en over  Talitha. En ik denk dat ik iets gevonden heb.