Ja,wat hebben Atlas en een klok nou toch met elkaar te maken? Zal ik vertellen.
Op de zoveelste fietstocht door West-Friesland zagen we een klok in een klokkenstoel. Aan de weg in het dorp Grosthuizen.
Ik kende het woord klokkenstoel, maar wist eigenlijk niet wat ik me erbij voor moest stellen. Dit dus.
Er stond een bordje met wat info bij.
Deze klok is gemaakt, gegoten, door de gebroeders Francois en Pierre Hemony.
Aha, dat waren beroemde klokkengieters.
Thuisgekomen, natuurlijk maar eens even gegoogeld op Hemony.
En zo ontdekte ik dat zij niet alleen klokken hebben gegoten, maar ook dat beeld van Atlas, bovenop het paleis op de Dam.
Dat beeld ken ik heel erg goed. Want jarenlang ben ik met mijn klas naar het Anne Frank huis gereisd.
Dat was een hele onderneming, daar zou ik wel bijna een boek over kunnen schrijven.
We gingen met de trein. En dat alleen al was voor veel kinderen (speciaal basisonderwijs), een gebeurtenis die veel spanning opriep. En dus het bijbehorende gedrag. Sommige kinderen hadden nog nooit in de trein gezeten.
In Amsterdam aangekomen, liepen we eerst naar de Dam. We gingen naar binnen in de Bijenkorf. Heel even maar hoor, met de roltrap naar boven, uitkijken over het Damrak en weer naar beneden.
Tijd voor de pauzehap. Die namen we zittend aan de kant van het monument.
Daar ging ik wat vertellen over het monument en over het paleis.
En altijd vestigde ik de aandacht op Atlas. Meestal had ik van tevoren op school al een klein stukje Wiplala voorgelezen. Het gedeelte waarin Wiplala Atlas levend toverde, eh tinkelde bedoel ik.
Dan liepen we verder. Hopend dat er niet een te lange wachtrij zou staan. Pas de laatste jaren konden we reserveren, daarvoor niet.
Dan het huis in. Kijken, kijken, vertellen. Dan was het tijd voor de meegebrachte lunch, meestal in een speeltuintje in de buurt en ook wel eens bij het homomonument.
We eindigden in het Vondelpark of met een rondvaart.
Ik ging niet alleen hoor met die kinderen. Mijn man is vaak meegeweest. Een duo ook wel eens, op d'r vrije dag. Soms een stagiaire. Het waren enerverende dagen, dat kan ik je verzekeren.
Enfin dat was de link Atlas-klok.
En wat is het toch heerlijk dat je zo veel kunt opzoeken. Maar niet alles!
Want terug naar de klok in de stoel. Hoe kwam die klok, in 1664 gegoten in Amsterdam, vele jaren later terecht in Grosthuizen in 1870. Waar was-ie dan eerst?
In 1870 werd in Grosthuizen een kerk gebouwd en daar kwam die klok toen in te hangen. En toen de kerk afgebroken werd, bleef de klok in het dorp en kreeg later een mooie stoel.
Maar wat was er aan de hand tussen 1664 en
23 opmerkingen:
Dat waren enerverende maar toch ook mooie reizen, denk ik. Wat een mooie dag maakte je er voor die kinderen van. Daar denken ze vast positief aan terug. En wat wist jij ook nog veel te vertellen over war wat jullie tegenkwamen.
En ook nu houd je ons bezig met allerlei interessants. Ik geniet er weer van en ben benieuwd naar wat je ons nog meer gaat vertellen.
Wat zou het leuk zijn als je het raadsel van die klok in de tussenliggende jaren nog opgelost krijgt. Petje af voor de onderneming die je de leerlingen aanbood.
Vaak kom ik wel eens achter de oorsprong, nu kom ik niet verder dan: Eén van hun klokken, waarschijnlijk bestemd voor een gebouw in Amsterdam, kwam in 1870 in de kerk van Grosthuizen terecht. Wellicht eens een uitgebreide zoektocht houden.
Mooi weer om te lezen Bettie en een mooie cliffhanger ;P
Oh ja, Atlas. Zo leuk om weer daarover te lezen. Enne, dat met schoolreisjes; dat ken ik ook. Kan je ook vertellen dat reizen met een gezelschap volwassenen (ik was tolk) vaak net zo enerverend kan zijn ;-)
Wat leuk om te lezen, het verband tussen klok en Atlas.
Het zal een hele onderneming zijn geweest, op stap met zo'n groep kinderen. Maar wel heel leuk!
Ik ben geboren op de Prinsengracht 1 km van Anna Frankhuis maar heb het nooit bezocht. Een vriendin woonde er tegenover en is er ook nog nooit geweest.
Wat zullen die kinderen later fijn terugkijken op hun schooltijd. Want echt bijzondere dingen deed je met je klas.
En voor mij ook weer leerzaam. Ben nu een paar keer in het Paleis op de Dam geweest. Heel mooi. Zou terug naar het Volk moeten eigenlijk.
Anne Frankhuis kon ik een aantal jaren terug heen zonder in een wachtrij te hoeven staan. Mijn dochter werkte bij het VVV en kon kaartjes regelen op de toen niet drukke uren. Erg onder de indruk. En dan toch weer een paar toeristen die er een beetje bij staan te ginnegappen.
Mooi verhaal, een hele klus met zo'n groep kinderen op stap. Ben ook wel eens mee geweest op een schoolreisje van de kinderen als hulpouder. Een heel gedoe om de boel bij elkaar te houden, ze vlogen alle kanten op, heb respect voor de juffen.
Zou men die klok ook luiden bij bepaalde momenten?
Mooie herinneringen komen opborrelen n.a.v. een klok. Aan Wiplala en Annefrankhuis heb ik soortgelijke herinneringen. Interessant onderzoek heb je gedaan. Ik ben benieuwd naar het waarom in Grosthuizen of all places.
If I understood correctly (google translate is a bit bumpy) I think you were one of the wonderful teachers I only had few of and remember always.
Anne Frank. I saw "the movie". What a strong girl..
Mooi verhaal weer. Ik moest even opzoeken waar in NH Grosthuizen ligt. Bij koggenland dus.
Wat hebben de kinderen een heerlijke en leerzame dag met jullie gehad. Ik denk wel dat jullie die dag helemaal op waren.
Ja dat gebeurt, Izerina. Met Dodenherdenking en begrafenissen. Ook met de jaarwisseling
Ook ik zocht, maar kon niets vinden. Heb weer wel wat geleerd over de Atlas op het paleis. Dat zijn leuke weetjes.
Leuk blog met veel info.
En ik zie je in gedachten gaan met al die uitgelaten kinderen. Leuk, maar nee dat is vast geen relaxt uitje.
Interessant. Tegenwoordig lees ik alles over Atlas omdat drie maanden geleden mijn neefje werd geboren die de naam ‘Atlas’ kreeg. Eerst moest ik er geweldig aan wennen, maar als ik baby Atlas nu zie op de foto’s en lees over hoe hij is en wat hij al kan, dan denk ik ‘ja, het is een echt Atlasje. Wat een mooie naam.’
Met klokken kan het bijzonder lopen. In Alkmaar stond een paar jaar geleden nog de Don Boscokerk. Inmiddels afgebroken. Het glas in lood is gered en deels in een buurthuis in dezelfde buurt herplaatst. De klok is verkocht en staat nu in een klokkenstoel op de algemene begraafplaats in Vroomshoop, een dorp in Overijssel. Tenzij het in de lokale archieven is opgenomen weet over 300 jaar waarschijnlijk niemand meer hoe die klok daar kwam.
Respect voor de schoolreisjes die je ondernam. Zoals jij erover schrijft waren ze voor je leerlingen vast heel waardevol.
Ik had ooit verkering met een leraar aardrijkskunde die met zijn klas vol pubers een weekend naar Ameland reisde. Een bevriend stel en ik gingen mee als begeleiding. Ik kan je zeggen dat was eens maar nooit meer.
Enerverend, dat geloof ik meteen en dat zou ook beslist niet in eentje kunnen.
Maar zoiets geeft toch ook wel voldoening en jaren later een mooi blogbericht.
Wat een mooi stukje geschiedenis, wellicht vallen de ontbrekende stukjes nog eens op z'n plaats ;)
Wat een waardevolle herinneringen en wat ook een verantwoordelijkheid.
Je maakt het wel spannend met zo’n open eind!
Respect hoor, lijkt me een hele onderneming om met een klas scholieren naar Amsterdam af te reizen en daar ook nog van alles te doen. Maar je bouwde wel aan mooie herinneringen.
Een reactie posten