De vorige dagboeken van Hendrik Groen heb ik gelezen.
De tv-serie heb ik ook gezien en ik moet zeggen dat ik sindsdien dát beeld heb van Hendrik (en van Evert en Eefje). Ik vond de serie goed, de boeken ook trouwens.
Dit boek, het derde deel, wilde ik eigenlijk overslaan. Mijn ervaring is dat in een serie, de vervolgdelen vaak minder zijn. Bestelt mijn man ineens dit boek in de bieb. Ja, als het boek dan in huis is wil ik het toch lezen natuurlijk. En dat deed ik dus en achter elkaar ook. Maar ik werd er niet blij van.
Het verhaal:
Hendrik zit (overgeplaatst) in een nieuw verzorgingshuis. Hij is oud maar nog niet dood. De club Omanido is niet meer bij elkaar, maar ze ontmoeten elkaar nog wel en dan hebben ze het weer leuk.
Maar met Hendrik gaat het toch niet goed. Hij wordt per dag vergeetachtiger en mist het overzicht. Hij beseft dat zelf nog wel en probeert er wat aan te doen. Het schrijven in zijn dagboek biedt hem structuur. Verder heeft hij overal briefjes om hem te helpen herinneren aan van alles en nog wat. Hij zorgt nog steeds voor de hond van zijn overleden vriend Evert. En hij heeft vrienden die hem helpen. Leonie en Frida. Het boek speelt nu, in Coronatijd. Hendrik is als altijd goed gehumeurd en zelfs nog met veel humor en zelfspot. Maar het gaat slechter en slechter.
Ondanks de humor werd ik treurig van het boek . Opgewekt naar de eindstreep. En die eindstreep komt dichter en dichterbij. Voor Hendrik, maar ook voor mij.
Dat gevoel. Onafwendbaar.
Het is niet zo dat die gedachte nu ineens door het lezen van het boek bij mij opkomt. Natuurlijk weet ik dat.
Maar eigenlijk had ik geen zin in zo'n boek. Ik had het niet moeten lezen.
29 opmerkingen:
Ik snap dat je het ging lezen, jammer dat het tegenviel.
Het einde is voor iedereen onafwendbaar, daarom kunnen we het beste maar van elke dag genieten.
tja... dat is het enige dat je zeker weet, dat die streep dichterbij komt....
maar als je je goed voelt, kun je opgewekt nog jaren door:-)
niet té lang bij stil staan, daar wordt je somber van...
xxx
Ha Bertiebo,
wat jammer...
Nee, is denk ik ook niks voor mij.
Ik zie liever de laatste beelden voor me.
Die waren eigenlijk al treurig genoeg...
Prettig weekend, Marlou
Dat had je van te voren dus goed aangevoeld. Jammer dat het een kater achterliet.... Hopelijk ebt het vervelende gevoel snel weg.
Ik lig er nog niet van wakker maar ben me er wel steeds sterker van bewust dat ik meer achter me heb liggen dan voor me. En in deze tijd wordt dat er niet beter op natuurlijk. Gelukkig kan ik sombere gedachten aardig goed van me af zetten en duurt het altijd maar even. We zijn er nog Bettie, en maken er binnen de mogelijkheden wat van! Kop op!
Ik denk dat ook de lockdown waar we nu inzitten effect heeft op ons gevoel. Je gaat meer nadenken over allemaal enge dingen die kunnen gebeuren.
Ik herken het.
Lijkt me eerlijk gezegd heel wat realistischer dan het eerste boek dat daaraan voor mij niet beantwoorde. Ik leef al jaaaaren met die gedachten en word er niet depri van het maakt me juist bewust van wat er IS. En daar ben ik NU dankbaar voor. Ik ben een blij mens die met alles rekening houd en alles mag er zijn zoals het is. Kop op meis het wordt kerst.
Ik heb het idee dat ik helemaal voel valt jij bedoelt maar ik werd van de vorige boeken al verdrietig. Het idee dat er een tijd komt dat je vaak niet meer serieus genomen wordt vanwege je leeftijd. brrr
Dat treurige gevoel had ik al bij het eerste boek. Ik kon er maar kort in lezen en legde het dan weer een paar dagen weg. Dus hier begin ik maar niet aan
Dat is de reden dat ik de boeken niet lees, en de serie ook niet heb gezien. Ik word de laatste tijd ook gek van omroep max. Alsof alle ouderen zielig en eenzaam zijn en hulp nodig hebben. Ik vind het zo betuttelend. Maar misschien kan ik daar ook niet onderuit in de toekomst.
Net mijn gevoel, de eerste serie was leuk en verfrissend maar aan het eind kreeg ik er al moeite mee, de tweede heb ik maar half meegekeken.
Ik wordt er ook triest van te weten dat we nog maar 0 tot 10-20 jaar hebben. Bij 20 jaar zouden we 90 en 95 worden. Op zich prima maar dan wel thuis en in eigen regie. Hulp is prima.
Nee een derde serie ga ik niet kijken
Ik kijk bewust niet naar die serie en die boeken lees ik ook niet. Het doet me ook teveel aan mijn moeder denken in het verpleeghuis (waar ze overigens goed verzorgd wordt).
Ik vond de boeken, de serie op t.v. en ook de voorstelling in de schouwburg geweldig!
Helemaal niet treurig, ook al is er veel ouderdom in en gebreken.
Er zit juist veel droge humor in. Ook dit derde deel heeft weer humor, ook al missen we de streken van Evert.
Natuurlijk het gaat over oud worden, dat ben ik ook, maar ik probeer de jaren die nog komen zo fijn en leuk mogelijk te beleven, ook in deze moeilijke tijd.
Dat is wat de boeken van Hendrik Groen je eigenlijk willen meegeven.
I think, if you don´t know it already, you really might enjoy the movie Back On Track?
Nou, dat denk ik beslist niet van het laatste deel, Floor.
Ik wilde eerdaags een blog wijden aan dit onderwerp, als je dat leest begrijp je wel waarom. Maar het moet nog even in mijn hoofd sudderen.
Ik heb alleen de serie gezien, niet de boeken gelezen. Voornamelijk om Andre van Duijn, die ik zeer waardeer. Deze Coronatijd is al niet leuk en dan ook nog zo'n somber boek lezen, maakt het er niet leuker op.... Maar niet meer doen.
Ja, dat is vaak zo, hè, dat ze te lang doorgaan met vervolgdelen. Ik was ook niet van plan deze nog te lezen, omdat zijn vorige boek (niet over Hendrik Groen) me nogal tegenviel. Maar de eerste twee delen vond ik geweldig!
Heb het eerste boek gelezen en vond het wel leuk, maar toen de serie begon en ik zag wie de acteur was, heb ik daar niet naar gekeken.
Had een ander beeld in mijn hoofd en bovendien kan ik hem niet uitstaan.
Sterkte Bettie !
Ik heb de boeken niet gelezen. De eerste serie op tv vond ik erg leuk maar ben bij het vervolg al snel afgehaakt.
Confrontatie stemt tot nadenken. Maar niet in treurnis verzanden dat is zonde van de immer kostbare tijd.
Vervelend, een beetje angstwekkend, een beetje treurig, dat ouder worden. Dan word ik weer blij als ik met mijn oude tantes bel. De een is 86 en de ander 97. Nog geinteresseerd, nog op zich zelf wonend, nog redelijk fit. Daar word ik blij van.
Soms matchen de tijd waarin je leeft (het moment) en de inhoud van een boek niet. Misschien had je er 10 jaar geleden heel anders tegenaan gekeken...
Een boek kan soms veel met je doen; die ervaring heb ik ook wel.
Wij hebben de serie gekeken, maar de boeken niet gelezen. Ik vond er heel veel herkenning in zitten.
Nee, vrolijk word je niet van dit laatste deel, maar toch, ook dit hoort er (soms) bij, helaas.
De eerste serie heb ik gekeken, de tweede een deel.Ik vond het behoorlijk
deprimerend allemaal en zaĺ zeker de boeken niet gaan lezen.
Betsy
Eigenlijk was het wat je had verwacht: je wilde het niet lezen.
Liefs
Ik heb de boeken niet gelezen en de tv serie niet gezien, dus wat dat betreft is Hendrik voor mij een grote onbekende (heb er natuurlijk wel over gehoord en gelezen).
En verder probeer ik elke dag zoveel mogelijk te genieten.
Een reactie posten